مؤلّف گوید: مدایح جناب حمزه (ره) و فضیلت زیارت آن حضرت پیش از آن است که ذکر شود.
فخر المحققین (ره) در «رساله فخریه» فرموده است: زیارت حمزه(ع) و باقی
شهدای مدفون در احد مستحب است، زیرا از رسول خدا(صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله)
روایت شده: هرکه مرا زیارت کند و عمویم حمزه(ع) را زیارت نکند، همانا به من
جفا کرده است.
این فقیر در کتاب
«بیت الأحزان» در مصائب سیّده زنان عالم نقل کرده‌ام که حضرت فاطمه
(علیهاالسلام) پس از وفات پدر بزرگوار خود، هر روز دوشنبه و پنجشنبه به
زیارت حمزه(ع) و شهدای احد می‌رفت و نماز می‌خواند و دعا می‌کرد و این عمل
را تا زمان وفاتش ترک نکرد.
محمود بن لبید گفته
است: آن سیّده جلیله کنار قبر حمزه(ع) می‌رفت و گریه می‌کرد، من در یکی از
روزها به زیارت حمزه مشرّف
شدم، دیدم آن مظلومه نزد قبر حمزه(ع) مشغول به گریه است، من صبر کردم تا از
گریه آرام شد، نزدیک رفتم و سلام کردم
و گفتم: ای سیّده زنان، به حق خدا سوگند با این گریه‌ات رگ‌های دلم را
بریدی! فرمود: ای ابا عمر، گریستن برای من شایسته است، زیرا مصیبت بهترین
پدرها رسول خدا(صلی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) به من رسیده، آنگاه فرمود: «وا شَوقاهُ اِلی رَسولِ اللهِ؛ چقدر مشتاق ملاقات رسول خدا هستم.» و چنین انشاء کرد:
إِذَا مَاتَ يَوْما مَيِّتٌ قَلَّ ذِكْرُهُ
وَ ذِكْرُ أَبِي مُذْ مَاتَ وَ اللَّهِ أَكْثَرُ
چون بمیرد روزی مرده‌ای یادش کم شود
و یاد پدرم از وقتی که وفات کرد به خدا سوگند بیشتر است
شیخ مفید(رحمةاللّه‌علیه) فرمود:
وَ
کَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّی اللَّهُ عَلیه وَ آلِهِ أَمَرَ فِی
حَیَاتِهِ بِزِیَارَةِ قَبْرِ حَمْزَةَ عَلَیْهِ السَّلامُ وَ کَانَ
یُلِمُّ بِهِ وَ بِالشُّهَدَاءِ وَ لَمْ تَزَلْ فَاطِمَةُ عَلَیْهِا
السَّلامُ بَعْدَ وَفَاتِهِ صَلَّی اللَّهُ عَلیه وَ آلِهِ تَغْدُو إِلَی
قَبْرِهِ وَ تَرُوحُ وَ الْمُسْلِمُونَ یَنْتَابُونَ عَلَی زِیَارَتِهِ وَ
مُلازَمَةِ قَبْرِهِ.
رسول خدا (درود
خدا بر او و خاندانش باد) در زمان حیاتش به زیارت قبر حمزه فرمان داد و
خود آن حضرت به زیارت حمزه و شهدا می‌آمد و فاطمه (درود خدا بر او) همواره
پس از وفات پیامبر (درود خدا بر او و خاندانش باد)؛ صبح و شب به سوی قبر
حمزه می‌رفت و مسلمانان هم برای زیارت و ملازمت قبر حمزه نوبت به نوبت
می‌آمدند.