زیارتی
است که در کتاب «اقبال» از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود:
هرگاه در روز عید غدیر، کنار قبر شریف حضرت امیرمؤمنان باشی، نزدیک قبر
شریف آن جناب برو و پس از نماز و دعا و اگر در شهرهای دیگر باشی بعد از
نماز، اشاره کن به جانب آن حضرت و دعا این است:
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ وَلِيِّكَ وَأَخِي نَبِيِّكَ وَوَزِيرِهِ
وَحَبِيبِهِ وَخَلِيلِهِ، وَمَوْضِعِ سِرِّهِ، وَخِيَرَتِهِ مِنْ
أُسْرَتِهِ، وَوَصِيِّهِ وَصَفْوَتِهِ وَخالِصَتِهِ وَأَمِينِهِ
وَوَلِيِّهِ وَأَشْرَفِ عِتْرَتِهِ الَّذِينَ آمَنُوا بِهِ، وَأَبِي
ذُرِّيَّتِهِ، وَبابِ حِكْمَتِهِ، وَالنَّاطِقِ بِحُجَّتِهِ،
وَالدَّاعِي إِلَیٰ شَرِيعَتِهِ، وَالْماضِي عَلَیٰ سُنَّتِهِ،
وَخَلِيفَتِهِ عَلَیٰ أُمَّتِهِ، سَيِّدِ الْمُسْلِمِينَ، وَأَمِيرِ
الْمُؤْمِنِينَ، وَقائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ، أَفْضَلَ مَا
صَلَّيْتَ عَلَیٰ أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ وَأَصْفِيائِكَ وَأَوْصِياءِ
أَنْبِيائِكَ؛
خدایا درود
فرست بر ولی‌ات و برادر پیامبرت و وزیر و حبیب و دوستش و جایگاه راز و
برگزیده از خانواده‌اش و جانشینش و پاک و خالص و امین ولی‌اش و شریف‌ترین
عترتش، آنان‌که به او ایمان آوردند و پدر نسل و درگاه حکمت و گویای به حجّت
و دعوت کننده به شریعتش و رهرو روشش و جانشین او بر ملّتش، سرور مسلمانان و
امیرمؤمنان و پیشرو سپیدرویان، برترین درودی که بر یکی از خلق خود و
برگزیدگان و جانشینان پیامبرانت فرستادی؛
اللّٰهُمَّ إِنِّي أَشْهَدُ أَنَّهُ قَدْ بَلَّغَ عَنْ نَبِيِّكَ صَلَّی
اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مَا حُمِّلَ، وَرَعیٰ مَا اسْتُحْفِظَ،
وَحَفِظَ مَا اسْتُودِعَ، وَحَلَّلَ حَلالَكَ، وَحَرَّمَ حَرامَكَ،
وَأَقامَ أَحْكامَكَ، وَدَعا إِلیٰ سَبِيلِكَ، وَوَالیٰ أَوْلِياءَكَ،
وَعَادَیٰ أَعْداءَكَ، وَجَاهَدَ النَّاكِثِينَ عَنْ سَبِيلِكَ،
وَالْقاسِطِينَ وَالْمارِقِينَ عَنْ أَمْرِكَ، صابِراً مُحْتَسِباً
مُقْبِلاً غَيْرَ مُدْبِرٍ لَاتَأْخُذُهُ فِي اللّٰهِ لَوْمَةُ لائِمٍ
حَتَّیٰ بَلَغَ فِي ذٰلِكَ الرِّضا، وَسَلَّمَ إِلَيْكَ الْقَضاءَ،
وَعَبَدَكَ مُخْلِصاً، وَنَصَحَ لَكَ مُجْتَهِداً حَتَّیٰ أَتاهُ
الْيَقِينُ، فَقَبَضْتَهُ إِلَيْكَ شَهِيداً سَعِيداً وَلِيّاً تَقِيّاً
رَضِيّاً زَكِيّاً هادِياً مَهْدِيّاً . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ
وَعَلَيْهِ أَفْضَلَ مَا صَلَّيْتَ عَلَیٰ أَحَدٍ مِنْ أَنْبِيائِكَ
وَأَصْفِيائِكَ يَا رَبَّ الْعالَمِينَ.
خدایا من
شهادت می‌دهم که او از جانب پیامبرت (درود خدا بر او و خاندانش) آنچه را بر
عهده داشت رساند و آنچه نگهداری‌اش از او خواسته شده بود رعایت کرد و آنچه
را به او سپرده شده بود حفظ کرد، حلال کرد حلالت را و حرام کرد حرامت را و
بپاداشت احکامت را و فرا خواند به راهت و دوست داشت دوستانت را و دشمن
داشت دشمنانت را و با پیمان‌شکنان از راهت و ستمکاران و خارج‌شدگان از
فرمانت نبرد کرد، درحالی‌که شکیبایی به خرج داد و به حساب خدا گذاشت،
روی‌کنان نه روی‌گردان و از سرزنش‌کنندگان در راه خدا باکی به خود راه نداد
تا در این زمینه به مقام رضا رسید و قضا را تسلیم تو کرد و خالصانه تو را
پرستید و با کوششی سخت خیرخواهی نمود تا مرگ او فرا رسید، پس به سوی خود
شهید و خوشبخت ولی پرهیزگار و پسندیده و پاک و هدایتگر و هدایت‌شده قبض
روحش نمودی. خدایا بر محمّد و او درود فرست، برترین درودی که بر یکی از
پیامبران و برگزیدگانت فرستادی، ای پروردگار جهانیان.
مؤلّف گوید: سید
ابن طاووس در کتاب «مصباح الزائر» برای این روز شریف، زیارتی دیگر نقل کرده
که اختصاصش به این روز معلوم نیست و آن زیارت مرکب از دو زیارت است که
علّامه مجلسی آن‌ها را زیارت دوم و سوم کتاب «تحفه» قرار داده است.