آلا؛ مفاتیح الجنان

این محلّ مقامی است که خداوند در آن، توفیق توبه و بازگشت را به آدم (ع) داد، پس به سوی آن برو و جلوی آن رو به قبله بایست و بگو:

بِسْمِ اللّٰهِ، وَبِاللّٰهِ، وَعَلَیٰ مِلَّةِ رَسُولِ اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیٰ أَبِينا آدَمَ وَأُمِّنا حَوَّاءَ، السَّلامُ عَلَیٰ هابِيلَ الْمَقْتُولِ ظُلْماً وَعُدْواناً عَلَیٰ مَواهِبِ اللّٰهِ وَرِضْوانِهِ، السَّلامُ عَلَیٰ شَيْثَ‌ٍ صَفْوَةِ اللّٰهِ الْمُخْتارِ الْأَمِينِ وَعَلَی الصَِّفْوَةِ الصَّادِقِينَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِ الطَّيِّبِينَ أَوَّلِهِمْ وَآخِرِهِمْ، السَّلامُ عَلَیٰ إِبْراهِيمَ وَ إِسْماعِيلَ وَ إِسْحاقَ وَيَعْقُوبَ وَعَلَیٰ ذُرِّيَّتِهِمُ الْمُخْتارِينَ، السَّلامُ عَلَیٰ مُوسیٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیٰ عِيسیٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَیٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللّٰهِ خاتَِمِ النَّبِيِّينَ، السَّلامُ عَلَیٰ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَذُرِّيَّتِهِ الطَّيِّبِينَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ فِي الْأَوَّلِينَ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ فِي الْآخِرينِ، السَّلامُ عَلیٰ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، السَّلامُ عَلَی الْأَئِمَّةِ الْهادِينَ شُهَداءِ اللّٰهِ عَلَیٰ خَلْقِهِ، السَّلامُ عَلَی الرَّقِيبِ الشَّاهِدِ عَلَی الْأُمَمِ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.

به نام خدا و با خدا و بر آیین رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش باد) و معبودی جز خدا نیست، محمّد رسول خداست؛ سلام بر پدرمان آدم و مادرمان حوا و سلام بر هابیل، کشته شده به ستم و دشمنی از روی حسادت قابیل بر عطاهای خدا و خشنودی‌ حق نسبت به او، سلام بر شیث برگزیده خدا، آن انتخاب شده امین و برگزیدۀ صادقان از نسل پاکش از آغاز و انجامشان؛ سلام بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و بر نسل انتخاب شده آنان؛ سلام بر موسی هم‌سخن خدا، سلام بر عیسی روح خدا، سلام بر محمّد بن عبدالله خاتم‌ پیامبران، سلام بر امیرمؤمنان و نسل پاکش و رحمت و برکات خدا بر او باد، سلام بر شما در پیشینیان، سلام بر شما در پسینیان، سلام بر فاطمه زهرا، سلام بر امامان هدایت کننده، گواهان خدا بر بندگانش، سلام بر دیده‌بان و گواه بر امّت‌ها برای خدا پروردگار جهانیان.

سپس نزد این ستون چهار رکعت نماز بخوان، در رکعت اول «حمد» و «قدر» و در رکعت دوم «حمد» و «توحید» و در رکعت سوم و چهارم هم به همین ترتیب عمل کن، پس از فراغت از چهار رکعت و «تسبیح حضرت زهرا» بگو:

اللّٰهُمَّ إِنْ كُنْتُ قَدْ عَصَيْتُكَ فَإِنِّي قَدْ أَطَعْتُكَ فِي الْإِيمانِ مِنِّي بِكَ مَنّاً مِنْكَ عَلَيَّ لَامَنّاً مِنِّي عَلَيْكَ ، وَأَطَعْتُكَ فِي أَحَبِّ الْأَشْيَاءِ لَكَ لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَلَداً، وَلَمْ أَدْعُ لَكَ شَرِيكاً، وَقَدْ عَصَيْتُكَ فِي أَشْياءَ كَثِيرَةٍ عَلَیٰ غَيْرِ وَجْهِ الْمُكابَرَةِ لَكَ وَلَا الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِيَّتِكَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِيَّتِكَ، وَلَكِنِ اتَّبَعْتُ هَوايَ وَأَزَلَّنِي الشَّيْطانُ بَعْدَ الْحُجَّةِ عَلَيَّ وَالْبَيانِ، فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذُنُوبِي غَيْرَ ظالِمٍ لِي، وَ إِنْ تَعْفُ عَنِّي وَتَرْحَمْنِي فَبِجُودِكَ وَكَرَمِكَ يَا كَرِيمُ . اللّٰهُمَّ إِنَّ ذُنُوبِي لَمْ يَبْقَ لَها إِلّا رَجاءُ عَفْوِكَ وَقَدْ قَدَّمْتُ آلَةَ الْحِرْمانِ، فَأَنَا أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ مَا لَا أَسْتَوْجِبُهُ، وَأَطْلُبُ مِنْكَ مَا لَاأَسْتَحِقُّهُ . اللّٰهُمَّ إِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذُنُوبِي وَلَمْ تَظْلِمْنِي شَيْئاً، وَ إِنْ تَغْفِرْ لِي فَخَيْرُ راحِمٍ أَنْتَ يَا سَيِّدِي؛

خدایا اگر کسی بوده‌ام که تو را معصیت کردم، در مقابل اطاعتت کردم در ایمانم به تو، از باب منّتی که از سوی تو بر من است نه منّتی که از من بر توست و اطاعتت کردم در محبوب‌ترین چیزها پیش تو آن اینکه مانند بی‌خردان فرزندی برای تو نگرفتم و شریکی برایت نخواندم، البته در بسیاری از امور معصیت تو را مرتکب شدم نه از روی عناد و دشمنی و نه از باب بیرون رفتن از عرصۀ بندگی‌ات و نه از جهت انکار مقام ربوبیتت، بلکه هوای نفسم را پیروی کردم و شیطان مرا لغزاند، آن هم بعد از حجّت و بیان تو بر من، پس اگر عذابم کنی، به خاطر گناهانم می‌باشد و در این عذاب ستمکار به من نیستی و اگر از من گذشت کنی و ترحّم فرمایی فقط از روی جود و کرم توست ای کریم. خدایا برای گناهانم نمانده، مگر امید بخشیدنت و اینک تقدیم می‌کنم ابزار محرومیت را که تهیدستی و نیاز من است، پس از تو خواستارم چیزی را که سزاوار آن نیستم و از تو می‌خواهم آنچه را که مستحقّش نمی‌باشم. خدایا اگر عذابم کنی به گناهانم عذاب کردی و هیچ ستمی بر من روا نداشتی و اگر مرا بیامرزی پس تو بهترین رحم‌کنندگانی ای آقای من؛

اللّٰهُمَّ أَنْتَ أَنْتَ وَأَنَا أَنَا، أَنْتَ الْعَوَّادُ بِالْمَغْفِرَةِ، وَأَنَا الْعَوَّادُ بِالذُّنُوبِ، وَأَنْتَ الْمُتَفَضِّلُ بِالْحِلْمِ، وَأَنَا الْعَوَّادُ بِالْجَهْلِ . اللّٰهُمَّ فَإِنِّي أَسْأَلُكَ يَا كَنْزَ الضُّعَفاءِ، يَا عَظِيمَ الرَّجاءِ، يَا مُنْقِذَ الْغَرْقیٰ، يَا مُنْجِيَ الْهَلْكیٰ، يَا مُمِيتَ الْأَحْياءِ، يَا مُحْيِيَ الْمَوْتیٰ، أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، أَنْتَ الَّذِي سَجَدَ لَكَ شُعاعُ الشَّمْسِ، وَدَوِيُّ الْماءِ، وَحَفِيفُ الشَّجَرِ، وَنُورُ الْقَمَرِ، وَظُلْمَةُ اللَّيْلِ، وَضَوْءُ النَّهارِ، وَخَفَقانُ الطَّيْرِ، فَأَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ يَا عَظِيمُ بِحَقِّكَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الصَّادِقِينَ، وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الصَّادِقِينَ عَلَيْكَ، وَبِحَقِّكَ عَلَیٰ عَلِيٍّ، وَبِحَقِّ عَلِيٍّ عَلَيْكَ، وَبِحَقِّكَ عَلَیٰ فاطِمَةَ، وَبِحَقِّ فاطِمَةَ عَلَيْكَ؛

خدایا تو تویی و من منم، تو بسیار بازگشت کننده به آمرزشی و من بسیار بازگشت کننده به گناهانم و تو محبت کننده‌ای از روی بردباری و من بازگشت‌کننده‌ام به گناهم از روی نادانی؛ خدایا پس من از تو درخواست می‌کنم ای گنج ناتوانان، ای بزرگ امید، ای رهاننده غریقان، ای نجات‌دهندۀ هلاک‌شدگان، ای میراننده زندگان، ای زنده‌کننده مردگان، تویی خدایی که معبودی جز تو نیست، تویی آن‌که برایت سجده کرد شعاع خورشید و خروش آب و صدای درخت و نور ماه و تاریکی شب و روشنایی روز و حرکت بال پرندگان، بنابراین از تو می‌خواهم خدایا، ای بزرگ به حقی که بر محمّد و خاندان صادقش داری و به حقّی که محمّد و خاندان صادقش بر تو دارند و به حق تو بر علی و به حق علی بر تو و به حق تو بر فاطمه و به حق فاطمه بر تو؛

وَبِحَقِّكَ عَلَی الْحَسَنِ، وَبِحَقِّ الْحَسَنِ عَلَيْكَ، وَبِحَقِّكَ عَلَیٰ الْحُسَيْنِ، وَبِحَقِّ الْحُسَيْنِ عَلَيْكَ، فَإِنَّ حُقُوقَهُمْ عَلَيْكَ مِنْ أَفْضَلِ إِنْعامِكَ عَلَيْهِمْ، وَبِالشَّأْنِ الَّذِي لَكَ عِنْدَهُمْ، وَبِالشَّأْنِ الَّذِي لَهُمْ عِنْدَكَ، صَلِّ عَلَيْهِمْ يَا رَبِّ صَلاةً دائِمَةً مُنْتَهیٰ رِضاكَ، وَاغْفِرْ لِي بِهِمُ الذُّنُوبَ الَّتِي بَيْنِي وَبَيْنَكَ، وَأَرْضِ عَنِّي خَلْقَكَ، وَأَتْمِمْ عَلَيَّ نِعْمَتَكَ كَما أَتْمَمْتَها عَلیٰ آبائِي مِنْ قَبْلُ، وَلَا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ عَلَيَّ فِيهَا امْتِناناً، وَامْنُنْ عَلَيَّ كَما مَنَنْتَ عَلیٰ آبائِي مِنْ قَبْلُ يَا كهيعص . اللّٰهُمَّ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ فَاسْتَجِبْ لِي دُعَائِي فِيما سَأَلتُ، يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ.

و به حق تو بر حسن و به حق حسن بر تو و به حق تو بر حسین و به حق حسین بر تو که حقوق ایشان بر تو از برترین نعمت دادن، نعمت دادن تو بر آن‌هاست و به حق جایگاهی که برای تو نزد ایشان است و به جایگاهی که برای آنان نزد توست بر ایشان درود فرست ای پروردگار، درودی پاینده تا نهایت خشنودی‌ات و به حق آنان بر من بیامرز گناهانی را که بین من و توست و بندگانت را از من راضی کن و نعمتت را بر من کامل فرما، چنان‌که از پیش، بر پدرانم کامل کردی و برای احدی از بندگانت در آن بر من منّتی قرار مده و بر من منّت نه، چنان‌که از پیش بر پدرانم منّت نهادی، ای کهیعص؛ خدایا چنان‌که بر محمّد و خاندانش درود می‌فرستی، دعایم را در آنچه از تو درخواست کردم اجابت کن، ای کریم، ای کریم، ای کریم.

پس به سجده برو و در سجده بگو:

يَا مَنْ يَقْدِرُ عَلَیٰ حَوائِجِ السَّائِلِينَ، وَيَعْلَمُ مَا فِي ضَمِيرِ الصَّامِتِينَ، يَا مَنْ لَايَحْتاجُ إِلَی التَّفْسِيرِ، يَا مَنْ يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَمَا تُخْفِي الصُّدُورُ، يَا مَنْ أَنْزَلَ الْعَذابَ عَلَیٰ قَوْمِ يُونُسَ وَهُوَ يُرِيدُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ فَدَعَوْهُ وَتَضَرَّعُوا إِلَيْهِ فَكَشَفَ عَنْهُمُ الْعَذابَ وَمَتَّعَهُمْ إِلیٰ حِينٍ، قَدْ تَریٰ مَكانِي، وَتَسْمَعُ دُعائِي، وَتَعْلَمُ سِرِّي وَعَلانِيَتِي وَحالِي صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْفِنِي مَا أَهَمَّنِي مِنْ أَمْرِ دِينِي وَ دُنْيايَ وَ آخِرَتِي.

ای آن‌که بر برآوردن حاجات خواهندگان قدرت دارد و آنچه در باطن لب فروبستگان است می‌داند، ای به آن‌که به تفسیر محتاج نمی‌گردد، ای آن‌که می‌داند خیانت دیده‌ها را و آنچه سینه‌ها پنهان کند، ای آن‌که عذاب را بر قوم یونس فرو فرستاد و اراده داشت آنان را عذاب کند، ولی او را خواندند و به درگاهش زاری کردند پس عذاب را از آنان برطرف ساخت و تا مدّتی از زندگی بهره‌مندشان ساخت، البته جایم را می‌بینی و دعایم را می‌شنوی و نهان و آشکار حالم را می‌دانی، بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بازدار از آنچه به اندوهم برده، از کار دین و دنیا و آخرتم.

پس «هفتاد مرتبه» بگو

« یَا سَیِّدِی»

آنگاه سر از سجده بردار و بگو:

يَا رَبِّ أَسْأَلُكَ بَرَكَةَ هٰذَا الْمَوْضِعِ وَبَرَكَةَ أَهْلِهِ، وَأَسْأَلُكَ أَنْ تَرْزُقَنِي مِنْ رِزْقِكَ رِزْقاً حَلالاً طَيِّباً تَسُوقُهُ إِلَيَّ بِحَوْلِكَ وَقُوَّتِكَ وَأَنَا خَائِضٌ فِي عافِيَةٍ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

پروردگارا از تو می‌خواهم برکت این جایگاه و برکت اهلش را و از تو می‌خواهم که نصیبم کنی از روزی‌ات روزی حلال و پاکیزه که سوق دهی آن را به سوی من، به قدرت و نیرویت، درحالی‌که من در تندرستی کامل فرو رفته باشم ای مهربان‌ترین مهربانان.

نویسنده گوید: در کتاب «مزار قدیم» در دعای این مقام بعد از

«یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ یَا کَرِیمُ»

و پیش از سجده ذکر شده دعای «اللّٰهُمَّ یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکارِهِ» که از دعاهای سجّادیه است و متن آن در باب اول در ضمن دعاهای ایمنی از شرّ دشمنان و بلاها و ترس گذشت. پس از آن فرمود: آنگاه بگو:

اللّٰهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ وَلَا أَعْلَمُ، وَتَقْدِرُ وَلَا أَقْدِرُ، وَأَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ، صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لِي وَارْحَمْنِي، وَتَجاوَزْ عَنِّي، وَتَصَدَّقْ عَلَيَّ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

خدایا تو می‌دانی و من نمی‌دانم و تو می‌توانی و من نمی‌توانم و تو دانای غیب‌هایی، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بیامرز و به من رحم کن و از من درگذر و بر من تصدّق کن آنچه را تو سزاوار آنی‌، ای مهربان‌ترین مهربانان.

سپس به سجده برو و بگو:

«یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَیٰ حَوائِجِ السَّائِلِینَ»

تا آخر دعا.

و نیز آگاه باش روایات بسیار در برتری و مزیت ستون هفتم وارد شده.

شیخ کلینی به سند معتبر روایت کرده: امیرمؤمنان(علیه‌السلام) رو به این ستون نماز می‌خواند و چنان نزدیک به آن می‌ایستاد که بین آن حضرت و ستون فاصله در حدّی بود که بزی عبور کند.

و در روایت معتبر دیگر وارد شده: هر شب شصت هزار فرشته، از عالم بالا نازل می‌شوند و کنار ستون هفتم نماز می‌خوانند و این به صورتی است که تا قیامت به هر شصت هزار نفر یک بار نوبت می‌رسد و فرصتی برای مراجعه دوبارۀ آنان نیست.

در حدیث معتبر از امام صادق(علیه‌السلام) آمده: که ستون هفتم مقام حضرت ابراهیم است.

شیخ کلینی در کتاب کافی به سند صحیح از ابو اسماعیل سرّاج روایت کرده: معاویه بن وهب دست مرا گرفت و گفت: ابوحمزه ثمالی دست مرا گرفت و گفت: اصبغ بن نباته دست مرا گرفت و ستون هفتم را به من نشان داد و گفت: این ستون مقام حضرت امیرمؤمنان است که نزد آن نماز می‌خواند و امام مجتبی(علیه‌السلام) کنار ستون پنجم نماز می‌خواند و وقتی امیرمؤمنان حضور نداشت، امام مجتبی(علیه‌السلام) به جای آن حضرت نماز می‌خواند و آن از درب کِنده است در هر صورت، اخبار در فضیلت این ستون بسیار است و بنای ما بر اختصار می‌باشد.