سید ابن
طاووس فرموده: بر زائر مستحب است هروقت از زیارت آن حضرت فارغ شود و
بخواهد از روضه مقدسه بیرون رود، خود را به ضریح بچسباند و آن را ببوسد و
بگوید:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ
اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَِفْوَةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ
يَا خَالِصَةَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا قَتِيلَ الظَّماءِ،
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا غَرِيبَ الْغُرَباءِ، السَّلامُ عَلَيْكَ سَلامَ
مُوَدِّعٍ لَاسَئِمٍ وَلَا قَالٍ، فَإِنْ أَمْضِ فَلا عَنْ مَلالَةٍ، وَ
إِنْ أُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِما وَعَدَ اللّٰهُ الصَّابِرِينَ،
لَاجَعَلَهُ اللّٰهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيارَتِكَ، وَرَزَقَنِيَ
اللّٰهُ الْعَوْدَ إِلیٰ مَشْهَدِكَ، وَالْمَقامَ بِفِنائِكَ،
وَالْقِيامَ فِي حَرَمِكَ، وَ إِيَّاهُ أَسْأَلُ أَنْ يُسْعِدَنِي بِكُمْ،
وَيَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ.
سلام بر تو ای
مولایم، سلام بر تو ای حجّت خدا، سلام بر تو ای برگزیده خدا، سلام بر تو ای
خالص شده از سوی خدا، سلام بر تو ای کشته تشنگی، سلام بر تو ای غریب
غریبان، سلام بر تو. سلام وداع‌کننده‌ای که نه خسته است و نه دلتنگ، پس اگر
بروم نه از روی ملالت است و اگر بمانم نه از روی بدگمانی به آنچه خدا به
صابران وعده داده، خدا این زیارت را آخرین عهد من از زیارتت قرار ندهد و
بازگشت به سوی زیارتگاهت و ماندن در آستانت و ایستادن در حرمت را روزی من
کند و از او می‌خواهم که مرا به وسیله شما خوشبخت نماید و در دنیا و آخرت
با شما قرار دهد.