این دعا
در کتاب‌های «بلدالامین» و «مصباح» کفعمی آمده؛ از حضرت سید
الساجدین(علیه‌السلام)، از پدر ایشان از جدّ بزرگوارش حضرت
رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) روایت شده:
این دعا را جبرئیل
برای آن حضرت در یکی از جنگ‌ها فرود آورد، درحالی‌که زره سنگینی بر تن آن
جناب قرار داشت، به گونه‌ای که سنگینی آن بدن مبارک آن حضرت را به درد
آورده بود. جبرئیل عرضه داشت: یا محمّد؛ پروردگارت به تو سلام می‌رساند و
می‌فرماید: این جوشن [زره] را از تن خود بیرون کن و این دعا را بخوان که
برای تو و امّتت موجب ایمنی است.
سپس شرحی در فضیلت این دعا ذکر فرموده که اینجا جای بیان همه آن نیست ولی به برخی از آن اشاره می‌کنم از جمله آنکه:
هرکه آن را بر کفنش بنویسد، خدا به احترام آن او را به آتش نمی‌افکند و
هرکه آن را در اول ماه رمضان با نیت خالص و دلی پاک بخواند، حق‌تعالی
بهره‌مندی [از خیر دنیا و آخرت] را روزی او می‌کند و برای وی هفتاد هزار
فرشته می‌آفریند که خدا را تسبیح و تقدیس کنند و ثوابش را برای او قرار
دهند.
در ادامه نیز
فضیلت زیادی روایت کرده تا آنکه فرمود: هرکه آن را در ماه رمضان «سه بار»
بخواند، خدا بدن او را بر آتش جهنم حرام می‌کند و بهشت را برای او واجب
می‌گرداند و دو فرشته را بر او می‌گمارد تا او را از گناهان حفظ کنند و در
طول زندگی خود در امان خدا باشد؛
و در پایان روایت
آمده: امام حسین(علیه‌السلام) فرمود: پدرم علی بن ابیطالب به حفظ این دعا
وصیت کرد و نیز اینکه آن را بر کفن ایشان بنویسم و به اهل خود بیاموزم و
آنان را به خواندنش تشویق کنم.
این دعا مشتمل بر هزار نام از نام‌های خدا است و اسم اعظم نیز در آن است.
فقیر گوید: از این روایت دو نکته استفاده می‌شود:
اوّل: استحباب نوشتن این دعا بر کفن چنان‌که علاّمه بحر العلوم (عطر مرقده) در کتاب «الدرّة» به آن اشاره فرموده است:
وَسُنَّ أَنْ يُكْتَبَ بِالْأَ كْفانِ
شَهادَةُ الإِسْلامِ وَالإِيمانِ
شد مستحب نوشتنش بر اکفان
گواه بر اسلام و هم بر ایمان
وَهَكَذا كِتابَةُ الْقُرْآنِ
وَالْجَوْشَنِ الْمَنْعُوتِ بِالْأَمانِ
و هم نوشتن کتاب قرآن
و جوشن آن دعای امن و امان
دوم: استحباب خواندن این دعا در اوّل ماه رمضان.
و امّا درباره
قرائت آن در خصوص شب‌های قدر باید گفت، ذکری از آن در این روایت نیامده است
ولی علاّمه مجلسی (قدس سره روحه) در کتاب «زاد المعاد» آن را در ضمن اعمال
شب‌های قدر بیان کرده است و در برخی از روایات نیز وارد شده که دعای «جوشن
کبیر» را در هر یک از شب‌های قدر بخوانند؛ و برای ما در این مقام فرمایش
علاّمه مجلسی
(أحلّه اللّٰه دار السّلام) کافی است.
در هر صورت این دعا مشتمل بر صد بند است و هر بندی مشتمل بر ده نام از نام‌های خداست که در آخر هر بند باید گفت:
سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.
منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش برهان ای پروردگار
و در کتاب «بلدالامین» آمده است که در آغاز هر بند «بسم اللّه» بگوید و در آخرش:
سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، صَلِّ
عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَخَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ، يَا ذَا
الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
منزّهی تو ای
که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، بر محمد و خاندانش درود فرست و ما
را ای پروردگار از آتش رهایی بخش، ای دارنده بزرگی و رأفت و محبت، ای
مهربان‌ترین مهربانان.
و آن دُعا این است:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است.
﴿۱﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا اللّٰهُ، يَا رَحْمٰنُ، يَا
رَحِيمُ، يَا كَرِيمُ، يَامُقِيمُ، يَا عَظِيمُ، يَا قَدِيمُ، يَا
عَلِيمُ، يَا حَلِيمُ، يَا حَكِيمُ، سُبْحانَكَ يَا لَاإِلٰهَ إِلّا
أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ، خَلِّصْنا مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.
(١) خدایا از
تو می‌خواهم به نامت، ای خدا، ای بخشنده، ای مهربان، ای بزرگ‌منش
مهمان‌نواز، ای پایدار، ای بزرگ، ای دیرینه، ای دانا، ای شکیبا، ای
فرزانه، منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس فریادرس، ما را از آتش
برهان ای پروردگار من.
﴿٢﴾
يَا سَيِّدَ السَّاداتِ، يَا مُجِيبَ الدَّعَواتِ، يَا رَافِعَ
الدَّرَجَاتِ، يَا وَلِیَّ الْحَسَناتِ، يَا غَافِرَ الْخَطِيئاتِ، يَا
مُعْطِیَ الْمَسْأَلاتِ، يَا قابِلَ التَّوْباتِ، يَا سَامِعَ
الْأَصْواتِ، يَا عَالِمَ الْخَفِيِّاتِ، يَا دَافِعَ الْبَلِيِّاتِ.
(٢) ای سرور
سروران، ای اجابت‌کنندۀ دعاها، ای بلندی‌بخش رتبه‌ها، ای سرپرست نیکی‌ها،
ای آمرزنده از خطاها، ای عطابخش خواسته‌ها، ای پذیرنده توبه‌ها، ای شنونده
نداها، ای دانای رازها، ای دورکننده بلاها.
﴿۳﴾
يَا خَيْرَ الْغافِرِينَ، يَا خَيْرَ الْفاتِحِينَ، يَا خَيْرَ
النَّاصِرِينَ، يَا خَيْرَ الْحَاكِمِينَ، يَا خَيْرَ الرَّازِقِينَ،
يَا خَيْرَ الْوَارِثِينَ، يَا خَيْرَ الْحَامِدِينَ، يَا خَيْرَ
الذَّاكِرِينَ، يَا خَيْرَ الْمُنْزِلِينَ، يَا خَيْرَ الْمُحْسِنِينَ.
(٣) ای بهترین
آمرزندگان، ای بهترین گشایش گران، ای بهترین یاوران، ای بهترین داوران، ای
بهترین روزی دهندگان، ای بهترین وارثان، ای بهترین ستایشگران، ای بهترین
یادآوران، ای بهترین فرستندگان، ای بهترین نیکوکاران.
﴿۴﴾
يَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَالْجَمالُ، يَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ
وَالْكَمالُ، يَا مَنْ لَهُ الْمُلْكُ وَالْجَلالُ، يَا مَنْ هُوَ
الْكَبِيرُ الْمُتَعالِ، يَا مُنْشِئَ السَّحابِ الثِّقالِ، يَا مَنْ
هُوَ شَدِيدُ الِْمحالِ، يَا مَنْ هُوَ سَرِيعُ الْحِسابِ، يَا مَنْ هُوَ
شَدِيدُ الْعِقابِ، يَا مَنْ عِنْدَهُ حُسْنُ الثَّوابِ، يَا مَنْ
عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ.
(4) ای آنکه
توانمندی و زیبایی فقط ویژه اوست، ای آنکه توانایی و تام و تمامی فقط ویژه
اوست، ای آنکه فرمانروایی و عظمت فقط ویژه اوست، ای آنکه اوست بزرگ و
برتر، ای پدیدآورنده ابرهای پرباران، ای آنکه او نیرومند و پرتوان است، ای
آنکه حسابرسی چالاک است، ای آنکه کیفرش سخت و شدید است، ای آنکه پاداش
نیک تنها نزد اوست، ای آنکه دفتر هستی نزد اوست.
﴿۵﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَنَّانُ، يَا مَنَّانُ،
يَا دَيَّانُ، يَا بُرْهانُ، يَا سُلْطانُ، يَا رِضْوانُ، يَا
غُفْرانُ، يَا سُبْحانُ، يَا مُسْتَعانُ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالْبَيانِ .
(5) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای بسیار احسان‌کننده، ای عطوف و مهربان، ای پاداش
دهنده، ای دلیل، ای فرمانروا، ای خشنودی، ای آمرزش، ای منزّه و پاک، ای
یاری خواسته‌شده از او، ای صاحب نعمت و بیان.
﴿۶﴾
يَا مَنْ تَواضَعَ كُلُّ شَیْءٍ لِعَظَمَتِهِ، يَا مَنِ اسْتَسْلَمَ
كُلُّ شَیْءٍ لِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ ذَلَّ كُلُّ شَیْءٍ لِعِزَّتِهِ،
يَا مَنْ خَضَعَ كُلُّ شَیْءٍ لِهَيْبَتِهِ، يَا مَنِ انْقادَ كُلُّ
شَیْءٍ مِنْ خَشْيَتِهِ، يَا مَنْ تَشَقَّقَتِ الْجِبالُ مِنْ مَخافَتِهِ،
يَا مَنْ قامَتِ السَّمَاوَاتُ بِأَمْرِهِ، يَا مَنِ اسْتَقَرَّتِ
الْأَرَضُونَ بِإِذْنِهِ، يَا مَنْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ، يَا
مَنْ لَايَعْتَدِی عَلیٰ أَهْلِ مَمْلَكَتِهِ.
(6) ای آنکه
همه در برابر عظمتش فروتن، ای آنکه همه در برابر قدرتش تسلیم، ای آنکه
همه در برابر توانمندی‌اش خوار، ای آنکه همه در برابر حرمت و ارجمندی‌اش
فروتن، ای آنکه همه از ترسش فرمانبردار، ای آنکه کوه‌ها از بیمش شکافته،
ای آنکه آسمان‌ها به امرش بر پا، ای آنکه زمین‌ها به اجازه‌اش بر جا، ای
آنکه رعد همراه با ستایشش تسبیح‌گو است، ای آنکه بر اهل مملکتش ستم
نمی‌کند.
﴿۷﴾
يَا غافِرَ الْخَطايا، يَا كاشِفَ الْبَلايا، يَا مُنْتَهَی الرَّجايَا،
يَا مُجْزِلَ الْعَطايَا، يَا واهِبَ الْهَدايَا، يَا رازِقَ
الْبَرايا، يَا قَاضِیَ الْمَنايا، يَا سَامِعَ الشَّكَايا، يَا بَاعِثَ
الْبَرايا، يَا مُطْلِقَ الْأُساریٰ.
(٧) ای
درگذرنده از خطاها، ای برطرف کننده بلاها، ای اوج امیدواری‌ها، ای بسیار
دهنده عطاها، ای بخشنده هدایا، ای روزی‌رسان آفریده‌ها، ای برآورنده
آرزوها، ای شنوای گلایه‌ها، ای برانگیزنده بندگان، ای آزادکنندۀ اسیران.
﴿۸﴾
يَا ذَا الْحَمْدِ وَالثَّناءِ، يَا ذَا الْفَخْرِ وَالْبَهاءِ، يَا ذَا
الْمَجْدِ وَالسَّناءِ، يَا ذَا الْعَهْدِ وَالْوَفاءِ، يَا ذَا
الْعَفْوِ وَالرِّضاءِ، يَا ذَا الْمَنِّ وَالْعَطَاءِ، يَا ذَا
الْفَصْلِ وَالْقَضاءِ، يَا ذَا الْعِزِّ وَالْبَقاءِ، يَا ذَا الْجُودِ
وَالسَّخاءِ، يَا ذَا الْآلاءِ وَالنَّعْماءِ.
(٨) ای صاحب
سپاس و ستایش، ای صاحب فخر و زیبایی، ای صاحب بزرگواری و والایی، ای صاحب
پیمان و وفا، ای صاحب گذشت و رضا، ای صاحب بخشش و عطاء، ای صاحب دادرسی و
داوری، ای صاحب توانمندی و پایداری، ای صاحب کرم و بخشش، ای صاحب عطاها و
نعمت‌ها.
﴿۹﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مانِعُ، يَا دافِعُ، يَا
رافِعُ، يَا صانِعُ، يَا نافِعُ، يَا سامِعُ، يَا جامِعُ، يَا شافِعُ،
يَا واسِعُ، يَا مُوسِعُ.
(٩) خدایا از
تو می‌خواهم به نامت ای بازدارنده، ای دور کننده، ای بردارنده، ای سازنده،
ای سودبخش، ای شنوا، ای گرد آورنده، ای شفاعت‌کننده، ای گسترده بخشش، ای
وسعت بخش.
﴿۱۰﴾
يَا صانِعَ كُلِّ مَصْنُوعٍ، يَا خالِقَ كُلِّ مَخْلُوقٍ، يَا رازِقَ
كُلِّ مَرْزُوقٍ، يَا مالِكَ كُلِّ مَمْلُوكٍ، يَا كَاشِفَ كُلِّ
مَكْرُوبٍ، يَا فَارِجَ كُلِّ مَهْمُومٍ، يَا رَاحِمَ كُلِّ مَرْحُومٍ،
يَا نَاصِرَ كُلِّ مَخْذُولٍ، يَا سَاتِرَ كُلِّ مَعْيُوبٍ، يَا مَلْجَأَ
كُلِّ مَطْرُودٍ.
(١٠) ای سازنده
هر ساخته، ای آفریننده هر آفریده، ای روزی‌بخش هر روزی‌خوار، ای صاحب هر
بنده و برده، ای برطرف‌کنندۀ هر غم و اندوه، ای آرامش بخش هر اندوهگین، ای
مهرورز بر هر مهرجو، ای یاور هر بی‌یاور، ای پرده‌پوش هر کاستی، ای پناه هر
رانده.
﴿۱۱﴾
يَا عُدَّتِی عِنْدَ شِدَّتِی، يَا رَجَائِی عِنْدَ مُصِيبَتِی، يَا
مُؤْ نِسِی عِنْدَ وَحْشَتِی، يَا صَاحِبِی عِنْدَ غُرْبَتِی، يَا
وَلِيِّی عِنْدَ نِعْمَتِی، يَا غِياثِی عِنْد كُرْبَتِی، يَا دَلِيلِی
عِنْدَ حَيْرَتِی، يَا غَنائِی عِنْدَ افْتِقارِی، يَا مَلْجَئِی عِنْدَ
اضْطِرارِی، يَا مُعِينِی عِنْدَ مَفْزَعِی.
(١١) ای
توشه‌ام در سختی، ای امیدم در ناگواری، ای همدمم در وحشت، ای همرهم در
غربت، ای سرپرستم در نعمت، ای فریادرسم در گرفتاری، ای رهنمایم در
سرگردانی، ای توانگری‌ام در تنگدستی، ای پناهم در ناچاری و درماندگی، ای
مدد رسانم در هراس و دل‌نگرانی.
﴿۱۲﴾
يَا عَلَّامَ الْغُيُوبِ، يَا غَفَّارَ الذُّنُوبِ، يَا سَتَّارَ
الْعُيُوبِ، يَا كَاشِفَ الْكُرُوبِ، يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ، يَا
طَبِيبَ الْقُلُوبِ، يَا مُنَوِّرَ الْقُلُوبِ، يَا أَنِيسَ الْقُلُوبِ،
يَا مُفَرِّجَ الْهُمُومِ، يَا مُنَفِّسَ الْغُمُومِ.
(١٢) ای دانای
نهان‌ها، ای آمرزنده گناهان، ای پرده‌پوش عیب‌ها، ای برطرف‌کننده اندوه‌ها،
ای دگرگون‌ساز دل‌ها، ای پزشک دل‌ها، ای روشنی‌بخش دل‌ها، ای همدم جان‌ها،
ای گره‌گشای اندوه‌ها، ای گشایشگر دلتنگی‌ها.
﴿۱۳﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا جَلِيلُ، يَا جَمِيلُ، يَا
وَكِيلُ، يَا كَفِيلُ، يَا دَلِيلُ، يَا قَبِيلُ، يَا مُدِيلُ، يَا
مُنِيلُ، يَا مُقِيلُ، يَا مُحِيلُ.
(١٣) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای بزرگ، ای زیبا، ای کارگزار، ای سرپرست، ای راهنما،
ای ضامن، ای گرداننده، ای عطابخش، ای درگذرنده، ای نقشه دهنده.
﴿۱۴﴾
يَا دَلِيلَ الْمُتَحَيِّرِينَ، يَا غِياثَ الْمُسْتَغِيثِينَ، يَا
صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ، يَا جارَ الْمُسْتَجِيرِينَ، يَا أَمانَ
الْخَائِفِينَ، يَا عَوْنَ الْمُؤْمِنِينَ، يَا رَاحِمَ الْمَساكِينَ،
يَا مَلْجَأَ الْعَاصِينَ، يَا غافِرَ الْمُذْنِبِينَ، يَا مُجِيبَ
دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ.
(١4) ای رهنمای
ره‌جویان، ای مدد رس مددجویان، ای فریادرس فریادخواهان، ای پناه
پناهندگان، ای ایمنی‌بخش هراسندگان، ای یاور مؤمنان، ای مهرورز بر خاک
نشستگان، ای پناه عصیانگران، ای آمرزنده گنه‌کاران، ای اجابت‌کننده دعای
بیچارگان و درماندگان.
﴿۱۵﴾
يَا ذَا الْجُودِ وَالْإِحْسانِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَالْامْتِنانِ، يَا
ذَا الْأَمْنِ وَالْأَمانِ، يَا ذَا الْقُدْسِ وَالسُّبْحانِ، يَا ذَا
الْحِكْمَةِ وَالْبَيانِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ وَالرِّضْوانِ، يَا ذَا
الْحُجَّةِ وَالْبُرْهانِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ وَالسُّلْطَانِ، يَا ذَا
الرَّأْفَةِ وَالْمُسْتَعانِ، يَا ذَا الْعَفْوِ وَالْغُفْرانِ.
(١5) ای صاحب
جود و نیکی، ای صاحب بخشش و عطا، ای صاحب امن و امان، ای صاحب قدس و پاکی،
ای صاحب حکمت و بیان، ای صاحب مهربانی و خشنودی، ای صاحب حجّت و برهان، ای
صاحب عظمت و سلطنت و قدرت، ای صاحب مهر و ای یاری خواسته‌شده، ای صاحب گذشت
و آمرزش.
﴿۱۶﴾
يَا مَنْ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ إِلٰهُ كُلِّ شَیْءٍ،
يَا مَنْ هُوَ خالِقُ كُلِّ شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ صَانِعُ كُلِّ شَیْءٍ،
يَا مَنْ هُوَ قَبْلَ كُلِّ شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ بَعْدَ كُلِّ شَیْءٍ،
يَا مَنْ هُوَ فَوْقَ كُلِّ شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ عَالِمٌ بِكُلِّ
شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ قادِرٌ عَلَیٰ كُلِّ شَیْءٍ، يَا مَنْ هُوَ
يَبْقیٰ وَيَفْنیٰ كُلُّ شَیْءٍ.
(١6) ای آنکه
پروردگار همه اوست، ای آنکه معبود همه اوست، ای آنکه آفریننده همه اوست،
ای آنکه سازنده همه اوست، ای آنکه پیش از همه بود، ای آنکه بعد از همه
هست، ای آنکه از هر چیز برتر است، ای آنکه به همه‌چیز داناست، ای آنکه
بر هر کاری توانا است، ای آنکه او همیشگی است و همه‌چیز رفتنی است.
﴿۱۷﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُؤْمِنُ، يَا مُهَيْمِنُ،
يَا مُكَوِّنُ، يَا مُلَقِّنُ، يَا مُبَيِّنُ، يَا مُهَوِّنُ، يَا
مُمَكِّنُ، يَا مُزَيِّنُ، يَا مُعْلِنُ، يَا مُقَسِّمُ.
(١٧) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای ایمنی‌بخش، ای چیره بر همه، ای هستی‌آفرین، ای
تلقین‌کننده، ای روشنگر، ای آسانی‌بخش، ای توان ده، ای زینت‌بخش، ای
نمایانگر، ای پخش‌کن.
﴿۱۸﴾
يَا مَنْ هُوَ فِی مُلْكِهِ مُقِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی سُلْطانِهِ
قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُو فِی جَلالِهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ عَلَیٰ
عِبادِهِ رَحِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِكُلِّ شَیْءٍ عَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ
بِمَنْ عَصاهُ حَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ كَرِيمٌ، يَا مَنْ
هُوَ فِی صُنْعِهِ حَكِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی حِكْمَتِهِ لَطِيفٌ، يَا
مَنْ هُوَ فِی لُطْفِهِ قَدِيمٌ.
(١٨) ای آنکه
در فرمانروایی‌اش پابرجاست، ای آنکه در پادشاهی‌اش دیرینه است، ای آنکه
در شکوهش بزرگ است، ای آنکه بر بندگانش مهربان است، ای آنکه به هر چیز
داناست، ای آنکه بر نافرمانان بردبار است، ای آنکه بر امیدواران مهمان
نواز است، ای آنکه در آفرینشش استوار کار است، ای آنکه در حکمتش مهر ورز
است، ای آنکه در مهرش دیرینه است.
﴿۱۹﴾
يَا مَنْ لَايُرْجیٰ إِلّا فَضْلُهُ، يَا مَنْ لَايُسْأَلُ إِلّا
عَفْوُهُ، يَا مَنْ لَايُنْظَرُ إِلّا بِرُّهُ، يَا مَنْ لَايُخافُ إِلّا
عَدْلُهُ، يَا مَنْ لَايَدُومُ إِلّا مُلْكُهُ، يَا مَنْ لَاسُلْطانَ
إِلّا سُلْطانُهُ، يَا مَنْ وَسِعَتْ كُلَّ شَیْءٍ رَحْمَتُهُ، يَا مَنْ
سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ، يَا مَنْ أَحاطَ بِكُلِّ شَیْءٍ عِلْمُهُ،
يَا مَنْ لَيْسَ أَحَدٌ مِثْلَهُ.
(١٩) ای آنکه
جز به احسانش امید نیست، ای آنکه جز گذشتش خواهش نشود، ای آنکه جز به
نیکی‌اش چشم ندوزند، ای آنکه جز از دادگری‌اش نهراسند، ای آنکه پایدار
نماند جز فرمانروایی‌اش، ای آنکه جز سلطنتش سلطنتی نیست، ای آنکه رحمتش
همه چیز را فرا گرفته، ای آنکه رحمتش بر خشمش پیشی گرفته، ای آنکه دانشش
همه را فرو گرفته، ای آنکه هیچ‌کس همانندش نیست.
﴿۲۰﴾
يَا فارِجَ الْهَمِّ، يَا كَاشِفَ الْغَمِّ، يَا غَافِرَ الذَّنْبِ،
يَا قَابِلَ التَّوْبِ، يَا خَالِقَ الْخَلْقِ، يَا صَادِقَ الْوَعْدِ،
يَا مُوفِیَ الْعَهْدِ، يَا عَالِمَ السِّرِّ، يَا فَالِقَ الْحَبِّ،
يَا رَازِقَ الْأَنامِ.
(٢٠) ای از بین
برنده اندوه، ای برطرف کننده غم، ای آمرزنده گناه، ای پذیرنده توبه، ای
آفریننده آفریدگان، ای راست وعده، ای وفادار به پیمان، ای دانای راز نهان،
ای شکافنده دانه، ای روزی دهنده بندگان.
﴿۲۱﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَلِیُّ، يَا وَفِیُّ، يَا
غَنِیُّ، يَا مَلِیُّ، يَا حَفِیُّ، يَا رَضِیُّ، يَا زَكِیُّ، يَا
بَدِیُّ، يَا قَوِیُّ، يَا وَلِیُّ.
(٢١) خدایا! از
تو خواستارم به نامت ای والا، ای کامل‌کننده، ای توانگر، ای توانا، ای
دانای‌کامل، ای خشنود، ای پاک، ای نمایان، ای قدرتمند، ای صاحب.
﴿۲۲﴾
يَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ، يَا مَنْ سَتَرَ الْقَبِيحَ، يَا مَنْ
لَمْ يُؤاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ، يَا مَنْ لَمْ يَهْتِكِ السِّتْرَ، يَا
عَظِيمَ الْعَفْوِ، يَا حَسَنَ التَّجاوُزِ، يَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ،
يَا بَاسِطَ الْيَدَيْنِ بِالرَّحْمَةِ، يَا صَاحِبَ كُلِّ نَجْویٰ، يَا
مُنْتَهیٰ كُلِّ شَكْویٰ.
(٢٢) ای آنکه
زیبایی را پدیدار نمودی، ای آنکه زشتی را پوشاندی ای آنکه بر گناه سرزنش
نکردی، ای آنکه پرده‌دری ننمودی، ای که گذشتت بزرگ، ای که نیکو درگذری، ای
آمرزشت فراگیر، ای دستت به مهر گشوده، ای شنوای هر راز، ای سرانجام هر
گلایه.
﴿۲۳﴾
يَا ذَا النِّعْمَةِ السَّابِغَةِ، يَا ذَا الرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ،
يَا ذَا الْمِنَّةِ السَّابِقَةِ، يَا ذَا الْحِكْمَةِ الْبَالِغَةِ، يَا
ذَا الْقُدْرَةِ الْكَامِلَةِ، يَا ذَا الْحُجَّةِ الْقَاطِعَةِ، يَا
ذَا الْكَرامَةِ الظَّاهِرَةِ، يَا ذَا الْعِزَّةِ الدَّائِمَةِ، يَا ذَا
الْقُوَّةِ الْمَتِينَةِ، يَا ذَا الْعَظَمَةِ الْمَنِيعَةِ.
(٢٣) ای دارای
نعمت فراوان، ای دارای رحمت فراگیر، ای دارای احسان آغازین، ای دارای حکمت
رسا، ای دارای نیروی کامل برازنده، ای دارای برهان قطعی، ای دارای
بزرگ‌منشی و بخشندگی آشکار، ای دارای توانمندی پایدار، ای دارای توان
استوار، ای دارای عظمت بلندپایه.
﴿۲۴﴾
يَا بَدِيعَ السَّمَاواتِ، يَا جَاعِلَ الظُّلُماتِ، يَا رَاحِمَ
الْعَبَراتِ، يَا مُقِيلَ الْعَثَراتِ، يَا سَاتِرَ الْعَوْراتِ، يَا
مُحْيِیَ الْأَمْواتِ، يَا مُنْزِلَ الْآياتِ، يَا مُضَعِّفَ
الْحَسَنَاتِ، يَا مَاحِیَ السَّيِّئاتِ، يَا شَدِيدَ النَّقِماتِ.
(٢4) ای
پدیدآورنده آسمان‌ها، ای برنهنده تاریکی‌ها، ای رحم کننده اشک‌های ریزان،
ای درگذرنده از لغزش‌ها، ای پوشنده زشتی‌ها، ای زندگی‌بخش مردگان، ای فرود
آورنده آیات، ای دوچندان کننده خوبی‌ها، ای ناپدیدکننده بدی‌ها، ای سخت
شکنجه.
﴿۲۵﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُصَوِّرُ، يَا مُقَدِّرُ،
يَا مُدَبِّرُ، يَا مُطَهِّرُ، يَا مُنَوِّرُ، يَا مُيَسِّرُ، يَا
مُبَشِّرُ، يَا مُنْذِرُ، يَا مُقَدِّمُ، يَا مُؤَخِّرُ.
(٢5) خدایا! از
تو درخواست می‌کنم به نامت ای صورتگر، ای سنجیده کار، ای گرداننده، ای پاک
کننده، ای روشنی‌بخش، ای آسان‌کننده، ای مژده ده، ای بیم ده، ای
پیش‌آور، ای پس‌آور.
﴿۲۶﴾
يَا رَبَّ الْبَيْتِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الشَّهْرِ الْحَرامِ، يَا
رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الرُّكْنِ وَالْمَقامِ، يَا رَبَّ
الْمَشْعَرِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ، يَا رَبَّ
الْحِلِّ وَالْحَرامِ، يَا رَبَّ النُّورِ وَالظَّلامِ، يَا رَبَّ
التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ، يَا رَبَّ الْقُدْرَةِ فِی الْأَنامِ.
(٢6) ای
پروردگار خانه محترم، ای پروردگار ماه محترم، ای پروردگار کشور محترم، ای
پروردگار رکن و مقام، ای پروردگار مشعرالحرام، ای پروردگار مسجد الحرام، ای
پروردگار زمان بیرون آمدن از احرام و وقت احرام بستن، ای پروردگار روشنی و
تاریکی، ای پروردگار درود و سلام، ای پروردگار نیرو در مردم.
﴿۲۷﴾
يَا أَحْكَمَ الْحاكِمِينَ، يَا أَعْدَلَ الْعادِلِينَ، يَا أَصْدَقَ
الصَّادِقِينَ، يَا أَطْهَرَ الطَّاهِرِينَ، يَا أَحْسَنَ الْخالِقِينَ،
يَا أَسْرَعَ الْحاسِبِينَ، يَا أَسْمَعَ السَّامِعِينَ، يَا أَبْصَرَ
النَّاظِرِينَ، يَا أَشْفَعَ الشَّافِعِينَ، يَا أَكْرَمَ
الْأَكْرَمِينَ.
(٢٧) ای
داورترین داوران، ای دادگرترین دادگران، ای راست‌گوترین راست‌گویان، ای
پاکترین پاکان، ای بهترین آفرینندگان، ای چابک‌ترین حسابگران، ای شنواترین
شنوندگان، ای بیناترین بینندگان، ای یاورترین یاوران، ای گرامی‌ترین
گرامیان.
﴿۲۸﴾
يَا عِمادَ مَنْ لَاعِمادَ لَهُ، يَا سَنَدَ مَنْ لَاسَنَدَ لَهُ، يَا
ذُخْرَ مَنْ لَا ذُخْرَ لَهُ، يَا حِرْزَ مَنْ لَاحِرْزَ لَهُ، يَا
غِياثَ مَنْ لَاغِياثَ لَهُ، يَا فَخْرَ مَنْ لَافَخْرَ لَهُ، يَا عِزَّ
مَنْ لَاعِزَّ لَهُ، يَا مُعِينَ مَنْ لَامُعِينَ لَهُ، يَا أَنِيسَ مَنْ
لَاأَنِيسَ لَهُ، يَا أَمانَ مَنْ لَاأَمانَ لَهُ.
(٢٨) ای
تکیه‌گاه آنکه تکیه‌گاه ندارد، ای پشتیبان آنکه پشتیبان ندارد، ای
اندوخته آنکه اندوخته‌ای ندارد، ای پناه آنکه پناهی ندارد، ای فریادرس
آنکه فریادرسی ندارد، ای افتخار آنکه افتخاری ندارد، ای توانمندی آنکه
توان ندارد، ای مدد رسان آنکه یاوری ندارد، ای همدم آنکه همدمی ندارد، ای
ایمنی‌بخش آنکه ایمنی ندارد.
﴿۲۹﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَاصِمُ، يَا قائِمُ، يَا
دائِمُ، يَا راحِمُ، يَا سالِمُ، يَا حاكِمُ، يَا عالِمُ، يَا قاسِمُ،
يَا قابِضُ، يَا باسِطُ.
(٢٩) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای نگهدار، ای پایدار، ای پاینده، ای مهرورز، ای
سلامتی بخش، ای داور، ای دانا، ای بخش‌کننده، ای بازگیر، ای فراخی بخش.
﴿۳۰﴾
يَا عاصِمَ مَنِ اسْتَعْصَمَهُ، يَا راحِمَ مَنِ اسْتَرْحَمَهُ، يَا
غافِرَ مَنِ اسْتَغْفَرَهُ، يَا ناصِرَ مَنِ اسْتَنْصَرَهُ، يَا حافِظَ
مَنِ اسْتَحْفَظَهُ، يَا مُكْرِمَ مَنِ اسْتَكْرَمَهُ، يَا مُرْشِدَ مَنِ
اسْتَرْشَدَهُ، يَا صَرِيخَ مَنِ اسْتَصْرَخَهُ، يَا مُعِينَ مَنِ
اسْتَعانَهُ، يَا مُغِيثَ مَنِ اسْتَغاثَهُ.
(٣٠) ای نگهدار
آنکه از او نگهداری خواهد، ای مهربان بر آنکه از او مهر جوید، ای
آمرزنده آنکه از او آمرزش خواهد، ای یاور آنکه از او یاری طلبد، ای حافظ
آنکه از او حفاظت خواهد، ای نیکی کننده آنکه از او نیکی خواهد، ای
راهنمای آنکه از او راهنمایی جوید، ای دادرس آنکه از او دادرسی خواهد، ای
مددیار آنکه از او مدد جوید، ای فریادرس آنکه از او فریادرسی خواهد.
﴿۳۱﴾
يَا عَزِيزاً لَايُضامُ، يَا لَطِيفاً لَايُرامُ، يَا قَيُّوماً
لَايَنامُ، يَا دائِماً لَا يَفُوتُ، يَا حَيّاً لَايَمُوتُ، يَا
مَلِكاً لَايَزُولُ، يَا باقِياً لَايَفْنیٰ، يَا عالِماً لَا يَجْهَلُ،
يَا صَمَداً لَايُطْعَمُ، يَا قَوِيّاً لَايَضْعُفُ.
(٣١) ای عزیزی
که خوار نگردد، ای لطیفی که دست‌اندازی نشود، ای پایداری که خواب او را
درنیابد، ای پاینده‌ای که فنا نپذیرد، ای زنده‌ای که نمی‌میرد، ای پادشاهی
که از بین نمی‌رود، ای دائم و همیشگی که فانی نمی‌شود، ای دانایی که نادانی
ندارد، ای بی‌نیازی که خوراک نخواهد، ای توانایی که ناتوان نمی‌گردد.
﴿۳۲﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَحَدُ، يَا واحِدُ، يَا
شاهِدُ، يَا ماجِدُ، يَا حامِدُ، يَا راشِدُ، يَا باعِثُ، يَا وارِثُ،
يَا ضارُّ، يَا نافِعُ.
(٣٢) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای یکتا، ای یگانه، ای گواه، ای بزرگوار، ای ستایش
کننده، ای راهنما، ای برانگیزنده، ای میراث برنده، ای زیان‌رسان، ای
سودبخش.
﴿۳۳﴾
يَا أَعْظَمَ مِنْ كُلِّ عَظِيمٍ، يَا أَكْرَمَ مِنْ كُلِّ كَرِيمٍ، يَا
أَرْحَمَ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ، يَا أَعْلَمَ مِنْ كُلِّ عَلِيمٍ، يَا
أَحْكَمَ مِنْ كُلِّ حَكِيمٍ، يَا أَقْدَمَ مِنْ كُلِّ قَدِيمٍ، يَا
أَكْبَرَ مِنْ كُلِّ كَبِيرٍ، يَا أَ لْطَفَ مِنْ كُلِّ لَطِيفٍ، يَا
أَجَلَّ مِن كُلِّ جَلِيلٍ، يَا أَعَزَّ مِنْ كُلِّ عَزِيزٍ.
(٣٣) ای
بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای مهمان‌نوازتر از هر مهمان‌نواز، ای مهربان‌تر از هر
مهربان، ای داناتر از هر دانا، ای فرزانه‌تر از هر فرزانه، ای دیرینه‌تر
از هر دیرینه، ای بزرگ‌تر از هر بزرگ، ای مهربانی‌ات از هر مهربان
مهربان‌تر، ای باشکوه‌تر از هر باشکوه، ای توانمند از هر توانمند.
﴿۳۴﴾
يَا كَرِيمَ الصَّفْحِ، يَا عَظِيمَ الْمَنِّ، يَا كَثِيرَ الْخَيْرِ،
يَا قَدِيمَ الْفَضْلِ، يَا دائِمَ اللُّطْفِ، يَا لَطِيفَ الصُّنْعِ،
يَا مُنَفِّسَ الْكَرْبِ، يَا كاشِفَ الضُّرِّ، يَا مالِكَ الْمُلْكِ،
يَا قاضِیَ الْحَقِّ.
(٣4) ای گذشتت
کریمانه، ای نعمتت بزرگ، ای خیرت بسیار، ای فضلت دیرینه، ای مهربانی‌ات
همیشگی، ای ساخته‌هایت دقیق، ای گره‌گشای گرفتاری، ای برطرف کننده زیان، ای
پادشاه هستی، ای داور راست و درست.
﴿۳۵﴾
يَا مَنْ هُوَ فِی عَهْدِهِ وَفِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي وَفائِهِ
قَوِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِي قُوَّتِهِ عَلِيٌّ، يَا مَنْ هُوَ فِی
عُلُوِّهِ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی قُرْبِهِ لَطِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ
فِی لُطْفِهِ شَرِيفٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی شَرَفِهِ عَزِيزٌ، يَا مَنْ هُوَ
فِی عِزِّهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ مَجِيدٌ، يَا مَنْ
هُوَ فِی مَجْدِهِ حَمِيدٌ.
(٣5) ای آنکه
در پیمانش وفادار است، ای آنکه در وفاداری‌اش نیرومند است، ای آنکه در
قدرتش والاست، ای آنکه در والایی‌اش نزدیک است، ای آنکه در نزدیکی‌اش با
مهربانی است، ای آنکه در مهربانی‌اش برجسته است، ای آنکه در برجستگی‌اش
با توانمند است، ای آنکه در قدرتمندی‌اش بزرگ است، ای آنکه در بزرگی‌اش
شکوهمند است، ای آنکه در شکوهش ستوده است.
﴿۳۶﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا كافِی، يَا شافِی، يَا
وافِی، يَا مُعافِی، يَا هادِی، يَا داعِی، يَا قاضِی، يَا راضِی،
يَا عالِی، يَا باقِی.
(٣6) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای کفایت‌کننده، ای درمان‌بخش، ای وفادار، ای
تندرستی دهنده، ای راهنما، ای به دعوت کننده، ای داور، ای خشنود، ای
بلندمرتبه، ای ماندگار.
﴿۳۷﴾
يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ خاضِعٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ خاشِعٌ لَهُ،
يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ كائِنٌ لَهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ مَوْجُودٌ
بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ مُنِيبٌ إِلَيْهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ
خائِفٌ مِنْهُ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ قائِمٌ بِهِ، يَا مَنْ كُلُّ
شَیْءٍ صائِرٌ إِلَيْهِ، يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ،
يَا مَنْ كُلُّ شَیْءٍ هالِكٌ إِلّا وَجْهَهُ.
(٣٧) ای آنکه
هر چیز برایش فروتن است، ای آنکه هر چیز برای او خوار است، ای آنکه هستی
هر چیز از او است، ای آنکه هر چیز به او پدیدار است، ای آنکه هر چیز
به‌سوی او بازگشت می‌کند، ای آنکه هر چیز از او ترسان است، ای آنکه هر
چیز به او برپاست، ای آنکه هر چیز به‌سوی او دگرگون می‌شود، ای آنکه هر
چیز همراه با ستایش او تسبیح‌گو است، ای آنکه هر چیز جز ذاتش نابود است.
﴿۳۸﴾
يَا مَنْ لَامَفَرَّ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَامَفْزَعَ إِلّا
إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَامَقْصَدَ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَامَنْجٰا
مِنْهُ إِلّا إِلَيْهِ، يَا مَنْ لَايُرْغَبُ إِلّا إِلَيْهِ،
يَا مَنْ لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لَايُسْتَعانُ
إِلّا بِهِ، يَا مَنْ لَايُتَوَكَّلُ إِلّا عَلَيْهِ، يَا مَنْ
لَايُرْجیٰ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُعْبَدُ إِلّا هُوَ.
(٣٨) ای آنکه
گریزگاهی نیست جز به سویش، ای آنکه پناهی جز به سوی او نیست، ای آنکه
مقصدی جز به جانب او نیست، ای آنکه از خشمش رهایی نیست جز به پناه به
سویش، ای آنکه جز به‌سوی او شوقی نیست، ای آنکه جنبش و نیرویی نیست جز به
او، ای آنکه جز از او مدد نجویند، ای آنکه جز بر او توکّل نشود، ای
آنکه جز به او امیدی نیست، ای آنکه جز او پرستیده نشود.
﴿۳۹﴾
يَا خَيْرَ الْمَرْهُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَرْغُوبِينَ، يَا خَيْرَ
الْمَطْلُوبِينَ، يَا خَيْرَ الْمَسْؤُولِينَ، يَا خَيْرَ
الْمَقْصُودِينَ، يَا خَيْرَ الْمَذْكُورِينَ، يَا خَيْرَ
الْمَشْكُورِينَ، يَا خَيْرَ الْمَحْبُوبِينَ، يَا خَيْرَ
الْمَدْعُوِّينَ، يَا خَيْرَ الْمُسْتَأْنِسِينَ.
(٣٩) ای بهترین
هراس‌انگیزان، ای بهترین شوق آفرینان، ای بهترین جویا شدگان، ای بهترین
پاسخ دهندگان، ای بهترین قصد شدگان، ای بهترین یاد شدگان، ای بهترین
ستودگان، ای بهترین محبوبان، ای بهترین خوانده شده، ای بهترین همدمان.
﴿۴۰﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا غافِرُ، يَا ساتِرُ، يَا
قادِرُ، يَا قاهِرُ، يَا فاطِرُ، يَا كاسِرُ، يَا جابِرُ، يَا ذاكِرُ،
يَا ناظِرُ، يَا ناصِرُ.
(4٠) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای آمرزنده، ای پرده‌پوش، ای توانا، ای چیره، ای
آفریننده‌ای شکننده، ای شکسته‌بند، ای یادآور، ای بینا، ای یاور.
﴿۴۱﴾
يَا مَنْ خَلَقَ فَسَوَّیٰ، يَا مَنْ قَدَّرَ فَهَدیٰ، يَا مَنْ
يَكْشِفُ الْبَلْویٰ، يَا مَنْ يَسْمَعُ النَّجْویٰ، يَا مَنْ يُنْقِذُ
الْغَرْقیٰ، يَا مَنْ يُنْجِی الْهَلْكیٰ، يَا مَنْ يَشْفِی الْمَرْضیٰ،
يَا مَنْ أَضْحَكَ وَأَبْكیٰ، يَا مَنْ أَماتَ وَأَحْيیٰ، يَا مَنْ
خَلَقَ الزَّوْجَيْنِ الذَّكَرَ وَالْأُنْثیٰ.
(4١) ای آنکه
آفرید پس متناسب نمود، ای آنکه اندازه نهاد پس رهنمون شد، ای آنکه بلا را
برطرف کند، ای آنکه زمزمه نهان را بشنود، ای آنکه غرق‌شدگان را برهاند،
ای آنکه از نابودی رهایی بخشد، ای آنکه بیماران را درمان کند،
ای آنکه خنداند و گریاند، ای آنکه می‌میراند و زنده می‌کند، ای آنکه دو
گونه مرد و زن آفرید.
﴿۴۲﴾
يَا مَنْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ سَبِيلُهُ، يَا مَنْ فِی الْآفاقِ
آياتُهُ، يَا مَنْ فِی الْآياتِ بُرْهانُهُ، يَا مَنْ فِی الْمَماتِ
قُدْرَتُهُ، يَا مَنْ فِی الْقُبُورِ عِبْرَتُهُ، يَا مَنْ فِی
الْقِيامَةِ مُلْكُهُ، يَا مَنْ فِی الْحِسابِ هَيْبَتُهُ، يَا مَنْ فِی
الْمِيزانِ قَضاؤُهُ، يَا مَنْ فِی الْجَنَّةِ ثَوابُهُ، يَا مَنْ فِی
النَّارِ عِقابُهُ.
(4٢) ای آنکه
در خشکی و دریا راه اوست، ای آنکه در کرانه‌های هستی نشانه‌های اوست، ای
آنکه در نشانه‌هایش برهان روشن اوست، ای آنکه در مرگ آفریدگان قدرت‌نمایی
اوست، ای آنکه در قبرها پندآموزی اوست، ای آنکه در رستاخیز فرمانروایی
بی‌حدّ اوست، ای آنکه در حسابرسی اعمال حرمت و ارجمندی اوست، ای آنکه در
سنجش کردارها داوری اوست، ای آنکه در بهشت پاداش اوست، ای آنکه در دوزخ
کیفر اوست.
﴿۴۳﴾
يَا مَنْ إِلَيْهِ يَهْرَبُ الْخائِفُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَفْزَعُ
الْمُذْنِبُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَقْصِدُ الْمُنِيبُونَ، يَا مَنْ
إِلَيْهِ يَرْغَبُ الزَّاهِدُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَلْجَأُ
الْمُتَحَيِّرُونَ، يَا مَنْ بِهِ يَسْتَأْنِسُ الْمُرِيدُونَ، يَا مَنْ
بِهِ يَفْتَخِرُ الْمُحِبُّونَ، يَا مَنْ فِی عَفْوِهِ يَطْمَعُ
الْخاطِئُونَ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَسْكُنُ الْمُوقِنُونَ، يَا مَنْ
عَلَيْهِ يَتَوَكَّلُ الْمُتَوَكِّلُونَ.
(4٣) ای آنکه
هراسندگان به درگاه او گریزند، ای آنکه گنه‌کاران به‌سوی او پناه برند، ای
آنکه پشیمانان آهنگ او کنند، ای آنکه پارسایان به او میل نمایند، ای
آنکه سرگشتگان به او پناه برند، ای آنکه ارادتمندان به او انس گیرند، ای
آنکه شیفتگان به او افتخار کنند، ای آنکه خطاکاران در عفوش طمع ورزند، ای
آنکه یقین‌یافتگان به‌سوی او آرام گیرند، ای آنکه توکل‌کنندگان بر او
توکل کنند.
﴿۴۴﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حَبِيبُ، يَا طَبِيبُ، يَا
قَرِيبُ، يَا رَقِيبُ، يَا حَسِيبُ، يَا مُهِيبُ، يَا مُثِيبُ، يَا
مُجِيبُ، يَا خَبِيرُ، يَا بَصِيرُ.
(44) خدایا! از
تو درخواست می‌کنم به نامت ای دوست‌داشتنی، ای پزشک، ای نزدیک، ای
دیده‌بان، ای حسابرس، ای هراس‌انگیز، ای پاداش‌ده، ای اجابت‌کننده، ای
آگاه، ای بینا.
﴿۴۵﴾
يَا أَقْرَبَ مِنْ كُلِّ قَرِيبٍ، يَا أَحَبَّ مِنْ كُلِّ حَبِيبٍ، يَا
أَبْصَرَ مِنْ كُلِّ بَصِيرٍ، يَا أَخْبَرَ مِنْ كُلِّ خَبِيرٍ، يَا
أَشْرَفَ مِنْ كُلِّ شَرِيفٍ،
يَا أَرْفَعَ مِنْ كُلِّ رَفِيعٍ، يَا أَقْویٰ مِنْ كُلِّ قَوِيٍّ، يَا
أَغْنیٰ مِنْ كُلِّ غَنِيٍّ، يَا أَجْوَدَ مِنْ كُلِّ جَوادٍ، يَا
أَرْأَفَ مِنْ كُلِّ رَؤُوفٍ.
(45) ای
نزدیک‌تر از هر نزدیک، ای محبوب‌تر از هر محبوب، ای بیناتر از هر بینا، ای
آگاه‌تر از هر آگاه، ای برجسته‌تر از هر برجسته، ای برتر از هر بلند، ای
تواناتر از هر توانا، ای توانگرتر از هر توانگر، ای بخشنده‌تر از هر
بخشنده، ای مهربان‌تر از هر مهربان.
﴿۴۶﴾
يَا غالِباً غَيْرَ مَغْلُوبٍ، يَا صانِعاً غَيْرَ مَصْنُوعٍ، يَا
خالِقاً غَيْرَ مَخْلُوقٍ، يَا مالِكاً غَيْرَ مَمْلُوكٍ، يَا قاهِراً
غَيْرَ مَقْهُورٍ، يَا رافِعاً غَيْرَ مَرْفُوعٍ، يَا حافِظاً غَيْرَ
مَحْفُوظٍ، يَا ناصِراً غَيْرَ مَنْصُورٍ، يَا شاهِداً غَيْرَ غائِبٍ،
يَا قَرِيباً غَيْرَ بَعِيدٍ.
(46) ای چیره
شکست‌ناپذیر، ای سازنده ناساخته، ای آفریننده نا آفریده، ای مالک نامملوک،
ای چیره چیره‌گی‌ناپذیر، ای بلندی بخش بلندی ناپذیر، ای نگهدار بی‌نگهدار،
ای یاری‌کننده‌ی یاری نشده، ای گواه همیشه حاضر، ای نزدیک دوری ناپذیر.
﴿۴۷﴾
يَا نُورَ النُّورِ، يَا مُنَوِّرَ النُّورِ، يَا خالِقَ النُّورِ، يَا
مُدَبِّرَ النُّورِ، يَا مُقَدِّرَ النُّورِ، يَا نُورَ كُلِّ نُورٍ،
يَا نُوراً قَبْلَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً بَعْدَ كُلِّ نُورٍ، يَا
نُوراً فَوْقَ كُلِّ نُورٍ، يَا نُوراً لَيْسَ كَمِثْلِهِ نُورٌ.
(4٧) ای روشنی
نور، ای روشنی‌بخش نور، ای آفریننده نور، ای گرداننده نور، ای به‌اندازه
کننده نور، ای روشنی هر نور، ای روشنایی پیش از هر نور، ای روشنایی پس از
هر نور، ای روشنایی بر فراز هر نور، ای نوری که همانندش نوری نیست.
﴿۴۸﴾
يَا مَنْ عَطَاؤُهُ شَرِيفٌ، يَا مَنْ فِعْلُهُ لَطِيفٌ، يَا مَنْ
لُطْفُهُ مُقِيمٌ، يَا مَنْ إِحْسانُهُ قَدِيمٌ، يَا مَنْ قَوْلُهُ
حَقٌّ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صِدْقٌ، يَا مَنْ عَفْوُهُ فَضْلٌ، يَا مَنْ
عَذابُهُ عَدْلٌ، يَا مَنْ ذِكْرُهُ حُلْوٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ.
(4٨) ای آنکه
عطایش برجسته است، ای آنکه کارش مهربانی است، ای آنکه مدارایش پایدار
است، ای آنکه نیکی‌اش دیرینه است، ای آنکه سخنش حق است، ای آنکه وعده‌اش
راست است، ای آنکه گذشتش فراتر از شایستگی است، ای آنکه کیفرش عدالت
است، ای آنکه یادش شیرین است، ای آنکه عطایش همگانی است.
﴿۴۹﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَهِّلُ، يَا مُفَصِّلُ،
يَا مُبَدِّلُ، يَا مُذَلِّلُ، يَا مُنَزِّلُ، يَا مُنَوِّلُ، يَا
مُفْضِلُ، يَا مُجْزِلُ، يَا مُمْهِلُ، يَا مُجْمِلُ.
(4٩) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای آسان‌ساز، ای جدایی بخش، ای دگرگون ساز، ای هموار
کننده، ای فرود آور، ای عطابخش، ای فزون ده، ای بسیار بخش، ای فرصت ده، ای
زیبایی‌آفرین.
﴿۵۰﴾
يَا مَنْ يَریٰ وَلَا يُریٰ، يَا مَنْ يَخْلُقُ وَلَا يُخْلَقُ، يَا
مَنْ يَهْدِی وَلَا يُهْدیٰ، يَا مَنْ يُحْيِی وَلَا يُحْيیٰ، يَا مَنْ
يَسْأَلُ وَلَا يُسْأَلُ، يَا مَنْ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ، يَا مَنْ
يُجِيرُ وَلَا يُجارُ عَلَيْهِ، يَا مَنْ يَقْضِی وَلَا يُقْضیٰ عَلَيْهِ،
يَا مَنْ يَحْكُمُ وَلَا يُحْكَمُ عَلَيْهِ، يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ
وَلَمْ يُولَدْ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً أَحَدٌ.
(5٠) ای آنکه
بیند و دیده نشود، ای آنکه بیافریند و آفریده نشود، ای آنکه راهنمایی کند
و راهنمایی نشود، ای آنکه زنده کند و زنده‌اش نکنند، ای آنکه پرسد و
پرسیده نشود، ای آنکه خوراند و خورانده نشود، ای آنکه پناه دهد و پناه
نجوید، ای آنکه داوری کند و بر او داوری نشود، ای آنکه فرمان دهد و
فرمانش ندهند، ای آنکه نزاده و زاده نشده و برای او همتایی نبوده است.
﴿۵۱﴾
يَا نِعْمَ الْحَسِيبُ، يَا نِعْمَ الطَّبِيبُ، يَا نِعْمَ الرَّقِيبُ،
يَا نِعْمَ الْقَرِيبُ، يَا نِعْمَ الْمُجِيبُ، يَا نِعْمَ الْحَبِيبُ،
يَانِعْمَ الْكَفِيلُ، يَانِعْمَ الْوَكِيلُ، يَانِعْمَ الْمَوْلیٰ،
يَا نِعْمَ النَّصِيرُ.
(5١) ای که
نیکو حسابگری، ای که نیکو پزشکی، ای که نیکو همراهی، ای که نیکو نزدیکی، ای
که نیکو پاسخ‌دهی، ای که نیکو محبوبی، ای که نیکو ضامنی، ای که نیکو
کارگزاری، ای که نیکو مولایی، ای که نیکو یاوری.
﴿۵۲﴾
يَا سُرُورَ الْعارِفِينَ، يَا مُنَی الْمُحِبِّينَ، يَا أَنِيسَ
الْمُرِيدِينَ، يَا حَبِيبَ التَّوَّابِينَ، يَا رازِقَ الْمُقِلِّينَ،
يَا رَجاءَ الْمُذْنِبِينَ، يَا قُرَّةَ عَيْنِ الْعابِدِينَ، يَا
مُنَفِّساً عَنِ الْمَكْرُوبِينَ، يَا مُفَرِّجاً عَنِ الْمَغْمُومِينَ،
يَا إِلٰهَ الْأَوَّلِينَ وَالْآخِرِينَ.
(5٢) ای شادی
عارفان، ای آرزوی شیفتگان، ای همدم مریدان، ای محبوب توبه‌کاران، ای روزی
دهنده بی‌نوایان، ای امید گنه‌کاران، ای نور چشم عبادت‌کنندگان، ای گشاینده
اندوه دلگیران، ای دفع‌کننده غم غم‌زدگان، ای معبود گذشتگان و آیندگان.
﴿۵۳﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا رَبَّنا، يَا إِلٰهَنا، يَا
سَيِّدَنا، يَا مَوْلانا، يَا ناصِرَنا، يَا حافِظَنا، يَا دَلِيلَنا،
يَا مُعِينَنا، يَا حَبِيبَنا، يَا طَبِيبَنا.
(5٣) خدایا! من
از تو می‌خواهم به نامت ای پروردگار ما، ای معبود ما، ای سرور ما، ای
مولای ما، ای یاور ما، ای نگهدار ما، ای راهنمای ما، ای مدد رسان ما، ای
محبوب ما، ای پزشک ما.
﴿۵۴﴾
يَا رَبَّ النَّبِيِّينَ وَ الْأَبْرارِ، يَا رَبَّ الصِّدِّيقِينَ
وَالْأَخْيارِ، يَا رَبَّ الْجَنَّةِ وَالنَّارِ، يَا رَبَّ الصِّغارِ
وَالْكِبارِ، يَا رَبَّ الْحُبُوبِ وَالثِّمارِ، يَا رَبَّ الْأَ نْهارِ
وَالْأَشْجارِ، يَا رَبَّ الصَّحارِی وَالْقِفارِ، يَا رَبَّ الْبَرارِی
وَالْبِحارِ، يَا رَبَّ اللَّيْلِ وَالنَّهارِ، يَا رَبَّ الْأَعْلانِ
وَالْأَسْرارِ.
(54) ای
پروردگار پیامبران و نیکان، ای پروردگار صدّیقان و خوبان، ای پروردگار بهشت
و دوزخ، ای پروردگار خردسالان و بزرگ‌سالان، ای پروردگار دانه‌ها و
میوه‌ها، ای پروردگار نهرها و درختان، ای پروردگار دشت‌ها و بیشه‌ها، ای
پروردگار خشکی‌ها و دریاها، ای پروردگار شب و روز، ای پروردگار آشکارها و
نهان‌ها.
﴿۵۵﴾
يَا مَنْ نَفَذَ فِی كُلِّ شَیْءٍ أَمْرُهُ، يَا مَنْ لَحِقَ بِكُلِّ
شَیْءٍ عِلْمُهُ، يَا مَنْ بَلَغَتْ إِلیٰ كُلِّ شَیْءٍ قُدْرَتُهُ، يَا
مَنْ لَاتُحْصِی الْعِبادُ نِعَمَهُ، يَا مَنْ لَا تَبْلُغُ الْخَلائِقُ
شُكْرَهُ، يَا مَنْ لَاتُدْرِكُ الْأَفْهامُ جَلالَهُ، يَا مَنْ
لَاتَنالُ الْأَوْهامُ كُنْهَهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ وَالْكِبْرِيَاءُ
رِداؤُهُ، يَا مَنْ لَاتَرُدُّ الْعِبادُ قَضاءَهُ، يَا مَنْ لَا مُلْكَ
إِلّا مُلْكُهُ، يَا مَنْ لَاعَطاءَ إِلّا عَطاؤُهُ.
(55) ای آنکه
فرمانش در هر چیز کاری و ثمربخش است، ای آنکه دانشش به هر چیز رسیده، ای
آنکه قدرتش به همه چیز رسیده، ای آنکه بندگان از شمردن نعمت‌هایش
ناتوان‌اند، ای آنکه آفریدگان به سپاسش نرسند، ای آنکه شعورها و هوش‌ها
بزرگی‌اش را درنیابند، ای آنکه پندارها به ژرفای هستی‌اش نرسند، ای آنکه
بزرگی و بزرگ‌منشی پوشش اوست، ای که بندگان توان برگرداندن حکمش را
ندارند، ای آنکه فرمانروایی جز فرمانروایی او نیست، ای آنکه عطایی جز
عطای او نیست.
﴿۵۶﴾
يَا مَنْ لَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلیٰ، يَا مَنْ لَهُ الصِّفاتُ الْعُلْيا،
يَا مَنْ لَهُ الْآخِرَةُ وَالْأُولیٰ، يَا مَنْ لَهُ جَنَّةُ
الْمَأْویٰ، يَا مَنْ لَهُ الْآياتُ الْكُبْریٰ، يَا مَنْ لَهُ
الْأَسْماءُ الْحُسْنیٰ، يَا مَنْ لَهُ الْحُكْمُ وَالْقَضاءُ، يَا مَنْ
لَهُ الْهَواءُ وَالْفَضاءُ، يَا مَنْ لَهُ الْعَرْشُ وَالثَّریٰ، يَا
مَنْ لَهُ السَّمَاوَاتُ الْعُلیٰ.
(56) ای آنکه
نمونه برتر برای اوست، ای آنکه صفات برتر برای اوست، ای آنکه سرانجام و
سرآغاز برای اوست، ای آنکه بهشت آسایش برای اوست، ای آنکه نشانه‌های
بزرگ‌تر برای اوست، ای آنکه نام‌های نیکوتر ویژه اوست، ای آنکه فرمان و
داوری برای اوست، ای آنکه هوا و فضا از حضرت اوست، ای آنکه عرش و فرش
برای اوست، ای آنکه آسمان‌های برافراشته برای اوست.
﴿۵۷﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا عَفُوُّ، يَا غَفُورُ، يَا
صَبُورُ، يَا شَكُورُ، يَا رَؤُوفُ، يَا عَطُوفُ، يَا مَسْؤُولُ، يَا
وَدُودُ، يَا سُبُّوحُ، يَا قُدُّوسُ.
(5٧) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای درگذرنده، ای آمرزنده، ای شکیبا، ای پاداش‌دهنده
بسیار بر عمل اندک، ای مهربان، ای مهرورز، ای درخواست‌شده، ای دوست، ای
پاک، ای منزّه.
﴿۵۸﴾
يَا مَنْ فِی السَّماءِ عَظَمَتُهُ، يَا مَنْ فِی الْأَرْضِ آياتُهُ،
يَا مَنْ فِی كُلِّ شَیْءٍ دَلائِلُهُ، يَا مَنْ فِی الْبِحارِ
عَجائِبُهُ، يَا مَنْ فِی الْجِبالِ خَزائِنُهُ، يَا مَنْ يَبْدَأُ
الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ، يَا مَنْ إِلَيْهِ يَرْجِعُ الْأَمْرُ
كُلُّهُ، يَا مَنْ أَظْهَرَ فِی كُلِّ شَیْءٍ لُطْفَهُ، يَا مَنْ
أَحْسَنَ كُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ، يَا مَنْ تَصَرَّفَ فِی الْخَلائِقِ
قُدْرَتُهُ.
(5٨) ای آنکه
بزرگی‌اش در آسمان است، ای آنکه نشانه‌هایش در زمین است، ای آنکه دلایلش
در هر چیز است، ای آنکه شگفتی‌هایش در دریاست، ای آنکه گنجینه‌هایش در
کوه‌هاست، ای آنکه آفرینش را آغاز کند سپس بازش گرداند، ای آنکه همه امور
به‌سوی او بازگردد، ای آنکه مهربانی‌اش را در هر چیز نمایان ساخته، ای
آنکه آفرینش هر چیز را نیکو انجام داده، ای آنکه توانش در آفریدگان کارگر
افتاده است.
﴿۵۹﴾
يَا حَبِيبَ مَنْ لَاحَبِيبَ لَهُ، يَا طَبِيبَ مَنْ لَاطَبِيبَ لَهُ،
يَا مُجِيبَ مَنْ لَامُجِيبَ لَهُ، يَا شَفِيقَ مَنْ لَاشَفِيقَ لَهُ،
يَا رَفِيقَ مَنْ لَارَفِيقَ لَهُ، يَا مُغِيثَ مَنْ لَامُغِيثَ لَهُ،
يَا دَلِيلَ مَنْ لَادَلِيلَ لَهُ، يَا أَنِيسَ مَنْ لَاأَنِيسَ لَهُ،
يَا راحِمَ مَنْ لَاراحِمَ لَهُ، يَا صاحِبَ مَنْ لَاصاحِبَ لَهُ.
(5٩) ای دوست
آنکه دوستی ندارد، ای پزشک آنکه پزشکی ندارد، ای پاسخگوی آنکه پاسخگویی
ندارد، ای یار مهربان آنکه یار مهربانی ندارد، ای همراه بی همرهان، ای
فریادرس آنکه فریادرسی ندارد، ای رهنمای آنکه رهنمایی ندارد، ای همدم
آنکه همدمی ندارد، ای رحم‌کننده آنکه رحم‌کننده‌ای ندارد، ای هم‌نشین
آنکه هم‌نشینی ندارد.
﴿۶۰﴾
يَا كافِیَ مَنِ اسْتَكْفاهُ، يَا هادِیَ مَنِ اسْتَهْداهُ، يَا كالِئَ
مَنِ اسْتَكْلاهُ، يَا راعِیَ مَنِ اسْتَرْعاهُ، يَا شافِیَ مَنِ
اسْتَشْفاهُ، يَا قاضِیَ مَنِ اسْتَقْضاهُ، يَا مُغْنِیَ مَنِ
اسْتَغْناهُ، يَامُوفِیَ مَنِ اسْتَوْفاهُ، يَامُقَوِّیَ مَنِ
اسْتَقْواهُ، يَاوَلِیَّ مَنِ اسْتَوْلاهُ.
(6٠) ای کفایت
کننده هرکه از او کفایت خواهد، ای راهنمای هرکه از او راهنمایی جوید، ای
نگاهبان هرکه از او نگاهبانی خواهد، ای حمایت کننده هرکه از او حمایت
خواهد، ای شفادهنده هرکه از او شفا طلبد، ای داور هرکه از او داوری خواهد،
ای بی‌نیاز کننده هرکه از او بی‌نیازی جوید، ای وفادار به هر که از او وفا
جوید، ای نیروبخش هرکه از او نیرو خواهد، ای سرپرست هرکه از او سرپرستی
خواهد.
﴿۶۱﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا خالِقُ، يَا رازِقُ، يَا
ناطِقُ، يَاصادِقُ، يَا فالِقُ، يَا فارِقُ، يَا فاتِقُ، يَا راتِقُ،
يَا سابِقُ ، يَا سامِقُ.
(6١) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای آفریننده، ای روزی دهنده، ای گویا، ای راست‌گو، ای
شکافنده، ای جدا کننده، ای گشاینده، ای پیونددهنده، ای پیشی گیرنده، ای
بلند جایگاه.
﴿۶۲﴾
يَا مَنْ يُقَلِّبُ اللَّيْلَ وَالنَّهارَ، يَا مَنْ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ
وَالْأَنْوارَ، يَا مَنْ خَلَقَ الظِّلَّ وَالْحَرُورَ، يَا مَنْ
سَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ، يَا مَنْ قَدَّرَ الْخَيْرَ وَالشَّرَّ،
يَا مَنْ خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَياةَ، يَا مَنْ لَهُ الْخَلْقُ
وَالْأَمْرُ، يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً، يَا مَنْ
لَيْسَ لَهُ شَرِيكٌ فِی الْمُلْكِ، يَا مَنْ لَمْ يَكُنْ لَهُ وَ لِيٌّ
مِنَ الذُّلِّ.
(6٢) ای آنکه
شب و روز را دگرگون سازد، ای آنکه تاریکی‌ها و روشنایی‌ها را قرار داد،
ای آنکه سایه خنک و گرما را آفرید، ای آنکه خورشید و ماه را به کار گرفت،
ای آنکه خیر و شر را مقدّر نمود، ای آنکه مرگ و زندگی را آفرید، ای
آنکه خلق و امر از اوست، ای آنکه همسر و فرزندی نگرفت، ای آنکه در
فرمانروایی شریکی برایش نیست، ای آنکه از روی خواری سرپرستی نخواهد.
﴿۶۳﴾
يَا مَنْ يَعْلَمُ مُرادَ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ يَعْلَمُ ضَمِيرَ
الصَّامِتِينَ، يَا مَنْ يَسْمَعُ أَنِينَ الْواهِنِينَ، يَا مَنْ يَریٰ
بُكاءَ الْخائِفِينَ، يَا مَنْ يَمْلِكُ حَوائِجَ السَّائِلِينَ، يَا
مَنْ يَقْبَلُ عُذْرَ التَّائِبِينَ، يَا مَنْ لَايُصْلِحُ عَمَلَ
الْمُفْسِدِينَ، يَا مَنْ لَايُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ، يَا مَنْ
لَايَبْعُدُ عَنْ قُلُوبِ الْعارِفِينَ، يَا أَجْوَدَ الْأَجْوَدِينَ.
(6٣) ای آنکه
خواهش خواهشمندان را می‌داند، ای آنکه از نهاد خاموشان آگاه است، ای آنکه
ناله درماندگان را می‌شنود، ای آنکه گریه هراسیدگان را می‌بیند، ای آنکه
نیازهای نیازمندان به دست اوست، ای آنکه بهانه توبه‌کاران را می‌پذیرد،
ای آنکه عمل تبهکاران را سر و سامان ندهد، ای آنکه پاداش نیکوکاران را
تباه نکند، ای آنکه از دل عارفان دور نباشد، ای بخشنده‌ترین بخشندگان.
﴿۶۴﴾
يَا دائِمَ الْبَقاءِ، يَا سامِعَ الدُّعاءِ، يَا واسِعَ الْعَطاءِ،
يَا غافِرَ الْخَطاءِ، يَا بَدِيعَ السَّماءِ، يَا حَسَنَ الْبَلاءِ،
يَا جَمِيلَ الثَّناءِ، يَا قَدِيمَ السَّناءِ، يَا كَثِيرَ الْوَفاءِ،
يَا شَرِيفَ الْجَزاءِ.
(64) ای همیشه
ماندگار، ای شنونده دعا، ای گسترده عطا، ای آمرزنده خطا، ای پدیدآورنده
آسمان، ای نیک آزمون، ای نیکو ستایش، ای دیرینه درخشان، ای بسیار وفادار،
ای برجسته پاداش.
﴿۶۵﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَتَّارُ، يَا غَفَّارُ،
يَا قَهَّارُ، يَا جَبَّارُ، يَا صَبَّارُ، يَا بارُّ، يَا مُخْتارُ،
يَا فَتَّاحُ، يَا نَفَّاحُ، يَا مُرْتاحُ.
(65) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای پرده‌پوش، ای آمرزنده، ای چیره، ای توانا، ای بس
شکیبا، ای نیک‌بخش، ای برگزیده، ای گشاینده، ای روح‌بخش، ای راحتی‌بخش.
﴿۶۶﴾
يَا مَنْ خَلَقَنِی وَسَوَّانِی، يَا مَنْ رَزَقَنِی وَرَبَّانِی، يَا
مَنْ أَطْعَمَنِی وَسَقانِی، يَا مَنْ قَرَّبَنِی وَأَدْنانِی، يَا مَنْ
عَصَمَنِی وَكَفانِی، يَا مَنْ حَفِظَنِی وَكَلانِی، يَا مَنْ أَعَزَّنِی
وَأَغْنانِی، يَا مَنْ وَفَّقَنِی وَهَدانِی، يَا مَنْ آنَسَنِی
وَآوانِی، يَا مَنْ أَماتَنِی وَأَحْيانِی.
(66) ای آنکه
مرا آفرید و بیاراست، ای آنکه مرا روزی داد و پرورید، ای آنکه به من
خورانید و نوشانید، ای آنکه مرا نزدیک نمود و به کنار خویش برد، ای آنکه
مرا نگاه داشت و کفایت نمود، ای آنکه مرا حفظ کرد و حمایت کرد، ای آنکه
به من توانمندی بخشید و بی‌نیازم ساخت، ای آنکه توفیقم داد و راهنمایی
کرد، ای آنکه همدمم شد و جایم داد، ای آنکه مرا بمیراند و زنده کند.
﴿۶۷﴾
يَا مَنْ يُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِماتِهِ، يَا مَنْ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ
عَنْ عِبادِهِ، يَا مَنْ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ، يَا مَنْ
لَاتَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلّا بِإِذْنِهِ، يَا مَنْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ
ضَلَّ عَنْ سَبِيلِهِ، يَا مَنْ لَامُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ، يَا مَنْ
لَارَادَّ لِقَضائِهِ، يَا مَنِ انْقادَ كُلُّ شَیْءٍ لِأَمْرِهِ، يَا
مَنِ السَّمَاوَاتُ مَطْوِيَّاتٌ بِيَمِينِهِ، يَا مَنْ يُرْسِلُ
الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ.
(6٧) ای آنکه
حق را با کلماتش استوار و برجا کند، ای آنکه توبه را از بندگانش بپذیرد،
ای آنکه میان انسان و دلش قرار گیرد، ای آنکه شفاعت جز با اجازه‌اش سود
نبخشد، ای آنکه به گمراه شدگان راهش داناتر است، ای آنکه حکمش دگرگونی
نپذیرد، ای آنکه رأیش را بازگرداننده‌ای نیست، ای آنکه هر چیز فرمانش را
گردن نهد، ای آنکه آسمان‌ها به دست قدرتش پیچیده گشته، ای آنکه بادها را
مژده‌دهنده رحمتش فرستد.
﴿۶۸﴾
يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ مِهاداً، يَا مَنْ جَعَلَ الْجِبالَ
أَوْتاداً، يَا مَنْ جَعَلَ الشَّمْسَ سِراجاً، يَا مَنْ جَعَلَ
الْقَمَرَ نُوراً، يَا مَنْ جَعَلَ اللَّيْلَ لِباساً، يَا مَنْ جَعَلَ
النَّهارَ مَعَاشاً، يَا مَنْ جَعَلَ النَّوْمَ سُباتاً، يَا مَنْ جَعَلَ
السَّمَاءَ بِناءً، يَا مَنْ جَعَلَ الْأَشْياءَ أَزْواجاً،
يَا مَنْ جَعَلَ النَّارَ مِرْصاداً.
(6٨) ای آنکه
زمین را بستر زندگی قرار داد، ای آنکه کوه‌ها را میخ‌های زمین نهاد، ای
آنکه خورشیدی را چراغ نوربخش کرد، ای آنکه ماه را تابان ساخت، ای آنکه
شب را جامه آرامش گرداند، ای آنکه روز را مایه گذران قرار داد، ای آنکه
خواب را وسیله آرامش ساخت، ای آنکه آسمان را بنا نهاد، ای آنکه از هر چیز
گونه‌های مختلف آفرید، ای آنکه آتش را کمینگاه قرار داد.
﴿۶۹﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا سَمِيعُ، يَا شَفِيعُ، يَا
رَفِيعُ، يَا مَنِيعُ، يَا سَرِيعُ، يَا بَدِيعُ، يَا كَبِيرُ، يَا
قَدِيرُ، يَا خَبِيرُ ، يَا مُجِيرُ.
(6٩) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای شنوا، ای حامی و مدافع، ای بلندپایه، ای فرازمند،
ای شتابنده، ای نوآفرین، ای بزرگ، ای توانا، ای آگاه، ای پناه‌ده.
﴿۷۰﴾
يَا حَيّاً قَبْلَ كُلِّ حَيٍّ، يَا حَيّاً بَعْدَ كُلِّ حَيٍّ، يَا
حَیُّ الَّذِي لَيْسَ كَمِثْلِهِ حَيٌّ، يَا حَیُّ الَّذِي لَايُشارِكُهُ
حَيٌّ، يَا حَیُّ الَّذِی لَا يَحْتاجُ إِلیٰ حَيٍّ، يَا حَیُّ الَّذِي
يُمِيتُ كُلَّ حَيٍّ، يَا حَیُّ الَّذِي يَرْزُقُ كُلَّ حَيٍّ، يَا
حَيّاً لَمْ يَرِثِ الْحَياةَ مِنْ حَيٍّ، يَا حَیُّ الَّذِي يُحْيِي
الْمَوْتیٰ، يَا حَیُّ يَا قَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ.
(٧٠) ای زنده
پیش از هر زنده، ای زنده پس از هر زنده، ای زنده‌ای که مانند او زنده‌ای
نیست، ای زنده‌ای که هیچ زنده‌ای شریک او نیست، ای زنده‌ای که به زنده‌ای
نیاز ندارد، ای زنده‌ای که همه زندگان را می‌میراند، ای زنده‌ای که به
زنده‌ها روزی می‌دهد، ای زنده‌ای که زندگی را از زنده‌ای دیگر به ارث
نبرده، ای زنده‌ای که مردگان را زنده می‌کند، ای زنده‌ی به خود پاینده‌ای
که او را چرت و خواب درنگیرد.
﴿۷۱﴾
يَا مَنْ لَهُ ذِكْرٌ لَايُنْسیٰ، يَا مَنْ لَهُ نُورٌ لَايُطْفیٰ، يَا
مَنْ لَهُ نِعَمٌ لَاتُعَدُّ، يَا مَنْ لَهُ مُلْكٌ لَايَزُولُ، يَا مَنْ
لَهُ ثَنَاءٌ لَايُحْصیٰ، يَا مَنْ لَهُ جَلالٌ لَايُكَيَّفُ، يَا مَنْ
لَهُ كَمالٌ لَايُدْرَكُ، يَا مَنْ لَهُ قَضاءٌ لَايُرَدُّ، يَا مَنْ
لَهُ صِفاتٌ لَاتُبَدَّلُ، يَا مَنْ لَهُ نُعُوتٌ لَاتُغَيَّرُ.
(٧١) ای آنکه
یادی دارد فراموش‌نشدنی، ای آنکه نوری دارد خاموش نشدنی، ای آنکه عطایایی
بخشیده ناشمردنی، ای آنکه فرمانروایی‌اش نابودی ندارد، ای آنکه ستایشش
بی‌آمار است، ای آنکه شکوهش چگونگی نپذیرد، ای آنکه کمالی دارد درک
ناشدنی، ای آنکه داوری‌اش بازگشت ناپذیر است، ای آنکه صفاتی دارد دگرگون
ناپذیر، ای آنکه صفاتی دارد غیر قابل تغییر.
﴿۷۲﴾
يَا رَبَّ الْعالَمِينَ، يَا مالِكَ يَوْمِ الدِّينِ، يَا غايَةَ
الطَّالِبِينَ، يَا ظَهْرَ اللَّاجِينَ، يَا مُدْرِكَ الْهارِبِينَ، يَا
مَنْ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ، يَا مَنْ
يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ، يَا مَنْ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ، يَا مَنْ
هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ.
(٧٢) ای
پروردگار جهانیان، ای مالک روز جزا، ای مقصود جویندگان، ای پشت و پناه
پناهندگان، ای دریابنده فراریان، ای آنکه شکیبایان را دوست دارد، ای آنکه
توبه‌کنندگان را دوست دارد، ای آنکه پاکیزگان را دوست دارد، ای آنکه
نیکوکاران را دوست دارد، ای آنکه اوست داناتر به راه‌یافتگان.
﴿۷۳﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا شَفِيقُ، يَا رَفِيقُ، يَا
حَفِيظُ، يَا مُحِيطُ، يَا مُقِيتُ، يَا مُغِيثُ، يَا مُعِزُّ، يَا
مُذِلُّ، يَا مُبْدِئُ، يَا مُعِيدُ.
(٧٣) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای مهربان، ای همراه، ای نگهدار، ای فراگیر، ای
روزی‌بخش، ای فریادرس، ای توان‌بخش، ای خوار کننده، ای آغازگر، ای
برگرداننده.
﴿۷۴﴾
يَا مَنْ هُوَ أَحَدٌ بِلا ضِدٍّ، يَا مَنْ هُوَ فَرْدٌ بِلا نِدٍّ، يَا
مَنْ هُوَ صَمَدٌ بِلا عَيْبٍ، يَا مَنْ هُوَ وِتْرٌ بِلا كَيْفٍ، يَا
مَنْ هُوَ قاضٍ بِلا حَيْفٍ، يَا مَنْ هُوَ رَبٌّ بِلا وَزِيرٍ، يَا مَنْ
هُوَ عَزِيزٌ بِلا ذُلٍّ، يَا مَنْ هُوَ غَنِيٌّ بِلا فَقْرٍ، يَا مَنْ
هُوَ مَلِكٌ بِلا عَزْلٍ، يَا مَنْ هُوَ مَوْصُوفٌ بِلا شَبِيهٍ.
(٧4) ای آنکه
یکتاست و حریف ندارد، ای آنکه یگانه است و بی‌مانند، ای آنکه بی‌نیاز و
بی‌کاستی است، ای آنکه بی‌همتا و بدون چگونگی است، ای آنکه داوری است
بدون ستم، ای آنکه پروردگاری بی وزیر است، ای آنکه توانمندی بی‌خواری
است، ای آنکه توانگری بی‌نیاز است، ای آنکه پادشاهی بدون برکنار کردن
است، ای آنکه اوصافش بی‌مانند است.
﴿۷۵﴾
يَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِينَ، يَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ
لِلشَّاكِرِينَ، يَا مَنْ حَمْدُهُ عِزٌّ لِلْحامِدِينَ، يَا مَنْ
طَاعَتُهُ نَجاةٌ لِلْمُطِيعِينَ، يَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ
لِلطَّالِبِينَ، يَا مَنْ سَبِيلُهُ واضِحٌ لِلْمُنِيبِينَ، يَا مَنْ
آياتُهُ بُرْهانٌ لِلنَّاظِرِينَ، يَا مَنْ كِتابُهُ تَذْكِرَةٌ
لِلْمُتَّقِينَ، يَا مَنْ رِزْقُهُ عُمُومٌ لِلطَّائِعِينَ وَالْعاصِينَ،
يَا مَنْ رَحْمَتُهُ قَرِيبٌ مِنَ الْمُحْسِنِينَ.
(٧5) ای آنکه
ذکرش برای ذاکران شرف است، ای آنکه شکرش برای شاکران رستگاری است، ای
آنکه ستایشش برای ستایشگران عزّت است، ای آنکه طاعتش برای مطعیان مایه
نجات است، ای آنکه درگاهش به روی جویندگان گشوده است، ای آنکه راهش برای
توبه‌کاران هموار است، ای آنکه نشانه‌هایش برای بینندگان دلیل قاطع است،
ای آنکه کتابش برای پرواپیشگان مایه پند و یادآوری است، ای آنکه روزی‌اش
همه مطیعان و گنه‌کاران را فراگیرد، ای آنکه رحمتش به نیکوکاران نزدیک
است.
﴿۷۶﴾
يَا مَنْ تَبارَكَ اسْمُهُ، يَا مَنْ تَعالیٰ جَدُّهُ، يَا مَنْ
لَاإِلٰهَ غَيْرُهُ، يَا مَنْ جَلَّ ثَناؤُهُ، يَا مَنْ تَقَدَّسَتْ
أَسْماؤُهُ، يَا مَنْ يَدُومُ بَقاؤُهُ، يَا مَنِ الْعَظَمَةُ بَهاؤُهُ،
يَا مَنِ الْكِبْرِياءُ رِداؤُهُ، يَا مَنْ لَاتُحْصیٰ آلاؤُهُ، يَا
مَنْ لَاتُعَدُّ نَعْماؤُهُ.
(٧6) ای آنکه
نامش خجسته است، ای آنکه محبوبیتش بس بلند است، ای آنکه معبودی جز او
نیست، ای آنکه ستایشش والا است، ای آنکه نام‌هایش پاک و بی‌عیب است، ای
آنکه هستی‌اش پایدار است، ای آنکه بزرگی جلوه زیبایی اوست، ای آنکه
بزرگ‌منشی پوشش اوست، ای آنکه عطاهایش در شمار نیاید، ای آنکه نعمت‌هایش
شمرده نشود.
﴿۷۷﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُعِينُ، يَا أَمِينُ، يَا
مُبِينُ، يَا مَتِينُ، يَا مَكِينُ، يَا رَشِيدُ، يَا حَمِيدُ، يَا
مَجِيدُ، يَا شَدِيدُ، يَا شَهِيدُ.
(٧٧) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای مدد رسان، ای امین، ای آشکار، ای استوار، ای
ارجمند، ای راهنما، ای ستوده، ای بزرگوار، ای سختگیر (گنه‌کاران)، ای گواه.
﴿۷۸﴾
يَا ذَا الْعَرْشِ الْمَجِيدِ، يَا ذَا الْقَوْلِ السَّدِيدِ، يَا ذَا
الْفِعْلِ الرَّشِيدِ، يَا ذَا الْبَطْشِ الشَّدِيدِ، يَا ذَا الْوَعْدِ
وَالْوَعِيدِ، يَا مَنْ هُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِيدُ، يَا مَنْ هُوَ
فَعَّالٌ لِما يُرِيدُ، يَا مَنْ هُوَ قَرِيبٌ غَيْرُ بَعِيدٍ، يَا مَنْ
هُوَ عَلیٰ كُلِّ شَیْءٍ شَهِيدٌ، يَا مَنْ هُوَ لَيْسَ بِظَلَّامٍ
لِلْعَبِيدِ.
(٧٨) ای صاحب
عرش پرشکوه، ای صاحب سخن استوار، ای صاحب کردار مستقیم، ای صاحب مجازات
سخت، ای صاحب نوید و تهدید، ای آنکه سرپرست ستوده است، ای آنکه به نیکی
انجام دهد آنچه را خواهد، ای آنکه نزدیک دوری ناپذیر است، ای آنکه بر هر
چیز گواه است، ای آنکه بر بندگان ستمکار نیست.
﴿۷۹﴾
يَا مَنْ لَاشَرِيكَ لَهُ وَلَا وَزِيرَ، يَا مَنْ لَاشَبِيهَ لَهُ وَلَا
نَظِيرَ، يَا خالِقَ الشَّمْسِ وَالْقَمَرِ الْمُنِيرِ، يَا مُغْنِیَ
الْبائِسِ الْفَقِيرِ، يَا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِيرِ، يَا راحِمَ
الشَّيْخِ الْكَبِيرِ، يَا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ، يَا عِصْمَةَ
الْخائِفِ الْمُسْتَجِيرِ، يَا مَنْ هُوَ بِعِبادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ،
يَا مَنْ هُوَ عَلیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ.
(٧٩) ای آنکه
شریک و وزیری ندارد، ای آنکه مثل و مانندی ندارد، ای آفریننده خورشید و
ماه تابان، ای بی‌نیاز کننده درمانده تهیدست، ای روزی دهنده کودک خردسال،
ای مهرورز بر پیر بزرگسال، ای پیونددهنده استخوان شکسته، ای پناه ترسان
پناه‌جو، ای آنکه بر بندگانش آگاه و بیناست، ای آنکه بر هر کاری تواناست.
﴿۸۰﴾
يَا ذَا الْجُودِ وَالنِّعَمِ، يَا ذَا الْفَضْلِ وَالْكَرَمِ، يَا
خالِقَ اللَّوْحِ وَالْقَلَمِ، يَا بارِئَ الذَّرِّ وَالنَّسَمِ، يَا ذَا
الْبَأْسِ وَالنِّقَمِ، يَا مُلْهِمَ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ، يَا
كَاشِفَ الضُّرِّ وَالْأَلَمِ، يَا عَالِمَ السِّرِّ وَالْهِمَمِ، يَا
رَبَّ الْبَيْتِ وَالْحَرَمِ، يَا مَنْ خَلَقَ الْأَشْياءَ مِنَ
الْعَدَمِ.
(٨٠) ای صاحب
جود و بخشش، ای صاحب احسان و بزرگواری، ای آفریننده لوح و قلم، ای
پدیدآورنده موران و مردمان، ای صاحب عذاب و انتقام، ای الهام‌بخش عرب و
عجم، ای بردارنده زیان و درد، ای دانای رازها و قصدها، ای پروردگار کعبه و
حرم، ای آفریننده هر چیز از نیستی.
﴿۸۱﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا فاعِلُ، يَاجاعِلُ، يَا
قابِلُ، يَا كامِلُ، يَا فاصِلُ، يَا واصِلُ، يَا عادِلُ، يَا غالِبُ،
يَاطالِبُ، يَا واهِبُ.
(٨١) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای کردگار، ای هستی‌بخش، ای پذیرنده، ای تام و تمام،
ای جدا، ای پیونددهنده، ای دادگر، ای چیره، ای جویا، ای بخشنده.
﴿۸۲﴾
يَا مَنْ أَنْعَمَ بِطَوْلِهِ، يَا مَنْ أَكْرَمَ بِجُودِهِ، يَا مَنْ
جادَ بِلُطْفِهِ، يَا مَنْ تَعَزَّزَ بِقُدْرَتِهِ، يَا مَنْ قَدَّرَ
بِحِكْمَتِهِ، يَا مَنْ حَكَمَ بِتَدْبِيرِهِ، يَا مَنْ دَبَّرَ
بِعِلْمِهِ، يَا مَنْ تَجاوَزَ بِحِلْمِهِ، يَا مَنْ دَنَا فِی
عُلُّوِهِ، يَا مَنْ عَلا فِی دُنُوِّهِ.
(٨٢) ای آنکه
به نیکی و محبتش بخشید، ای آنکه به جودش گرامی داشت، ای آنکه به لطفش
ارجمند و گرامی شد، ای آنکه به نیرویش کار نیکو کرد، ای آنکه به حکمتش
سامان داد، ای آنکه به تدبیر خود حکم کرد، ای آنکه با علم خود تدبیر کرد،
ای آنکه با بردباری‌اش درگذرد، ای آنکه در عین برتری‌اش نزدیک است، ای
آنکه در عین نزدیکی‌اش برتر است.
﴿۸۳﴾
يَا مَنْ يَخْلُقُ ما يَشَاءُ، يَا مَنْ يَفْعَلُ ما يَشَاءُ، يَا مَنْ
يَهْدِی مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ
يُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ
يُعِزُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ يُذِلُّ مَنْ يَشَاءُ، يَا مَنْ
يُصَوِّرُ فِی الْأَرْحامِ مَا يَشَاءُ، يَا مَنْ يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ
مَنْ يَشَاءُ.
(٨٣) ای آنکه
هرچه خواهد می‌آفریند، ای آنکه هرچه بخواهد انجام می‌دهد، ای آنکه هرکه
را بخواهد راهنمایی کند، ای آنکه هرکه را بخواهد وامی‌گذارد، ای آنکه
هرکه را بخواهد عذاب کند، ای آنکه هرکه را بخواهد بیامرزد، ای آنکه هرکه
را بخواهد توانمندی بخشد، ای آنکه هرکه را بخواهد خوار گرداند، ای آنکه
در رحم مادران هرچه خواهد صورت بخشد، ای آنکه هرکه را بخواهد به رحمتش
مخصوص گرداند.
﴿۸۴﴾
يَا مَنْ لَمْ يَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً، يَا مَنْ جَعَلَ
لِكُلِّ شَیْءٍ قَدْراً، يَا مَنْ لَايُشْرِكُ فِی حُكْمِهِ أَحَداً، يَا
مَنْ جَعَلَ الْمَلائِكَةَ رُسُلاً، يَا مَنْ جَعَلَ فِی السَّماءِ
بُرُوجاً، يَا مَنْ جَعَلَ الْأَرْضَ قَراراً، يَا مَنْ خَلَقَ مِنَ
الْمَاءِ بَشَراً، يَا مَنْ جَعَلَ لِكُلِّ شَیْءٍ أَمَداً، يَا مَنْ
أَحاطَ بِكُلِّ شَیْءٍ عِلْماً، يَا مَنْ أَحْصیٰ كُلَّ شَیْءٍ عَدَداً.
(٨4) ای آنکه
همسر و فرزندی نگرفت، ای آنکه برای هر چیز اندازه نهاد، ای آنکه در
حکومتش کسی را شریک نساخت، ای آنکه فرشتگان را فرستادگان خویش قرار داد،
ای آنکه در آسمان‌ها برج‌هایی قرار داد، ای آنکه زمین را زیستگاه شایسته
نمود، ای آنکه آدمی را از آب آفرید، ای آنکه برای هر چیز سرانجامی قرار
داد، ای آنکه با علم خویش هر چیز را دربر گرفته است، ای آنکه تعداد هر
چیز را شماره نموده است.
﴿۸۵﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا أَوَّلُ، يَا آخِرُ،
يَاظاهِرُ، يَا باطِنُ، يَابَرُّ، يَاحَقُّ، يَافَرْدُ، يَاوِتْرُ،
يَاصَمَدُ، يَاسَرْمَدُ.
(٨5) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای آغاز، ای انجام، ای آشکار، ای نهان، ای نیکوکار،
ای حق، ای یگانه، ای یکتا، ای بی‌نیاز، ای همیشگی.
﴿۸۶﴾
يَا خَيْرَ مَعْرُوفٍ عُرِفَ، يَا أَفْضَلَ مَعْبُودٍ عُبِدَ، يَا
أَجَلَّ مَشْكُورٍ شُكِرَ، يَا أَعَزَّ مَذْكُورٍ ذُكِرَ، يَا أَعْلیٰ
مَحْمُودٍ حُمِدَ، يَا أَقْدَمَ مَوْجُودٍ طُلِبَ، يَا أَرْفَعَ
مَوْصُوفٍ وُصِفَ، يَا أَكْبَرَ مَقْصُودٍ قُصِدَ، يَا أَكْرَمَ
مَسْؤُولٍ سُئِلَ، يَا أَشْرَفَ مَحْبُوبٍ عُلِمَ.
(٨6) ای بهترین
شناخته شده‌ای که شناخته شده، ای برترین معبودی که عبادت شده، ای والاترین
ثناپذیری که سپاس شده، ای توانمندترین یاد شده‌ای که یاد شده، ای برترین
ستوده‌ای که ستایش شده، ای دیرینه‌ترین موجودی که خواسته شده، ای بلندترین
وصف شده‌ای که به وصف آمده، ای بزرگ‌ترین مقصودی که قصد شده، ای گرامی‌ترین
پرسیده‌ای که پرسش شده، ای عالی‌مرتبه‌ترین محبوبی که دانسته شده.
﴿۸۷﴾
يَا حَبِيبَ الْباكِينَ، يَا سَيِّدَ الْمُتَوَكِّلِينَ، يَا هادِیَ
الْمُضِلِّينَ، يَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِينَ، يَا أَنِيسَ الذَّاكِرِينَ،
يَا مَفْزَعَ الْمَلهُوفِينَ، يَا مُنْجِیَ الصَّادِقِينَ، يَا أَقْدَرَ
الْقادِرِينَ، يَا أَعْلَمَ الْعالِمِينَ، يَا إِلٰهَ الْخَلْقِ
أَجْمَعِينَ.
(٨٧) ای محبوب
گریه‌کنندگان، ای سرور توکل‌کنندگان، ای راهنمای گمراهان، ای سرپرست
مؤمنان، ای همدم ذاکران، ای پناه جان سوختگان، ای رهایی بخش راست‌گویان، ای
تواناترین توانایان، ای داناترین دانایان، ای پرستیده همه آفریدگان.
﴿۸۸﴾
يَا مَنْ عَلا فَقَهَرَ، يَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ، يَا مَنْ بَطَنَ
فَخَبَرَ، يَا مَنْ عُبِدَ فَشَكَرَ، يَا مَنْ عُصِیَ فَغَفَرَ، يَا
مَنْ لَاتَحْوِيهِ الْفِكَرُ، يَامَنْ لَايُدْرِكُهُ بَصَرٌ، يَا مَنْ
لَايَخْفیٰ عَلَيْهِ أَثَرٌ، يَا رازِقَ الْبَشَرِ، يَا مُقَدِّرَ كُلِّ
قَدَرٍ.
(٨٨) ای آنکه
فراتر رفت و چیره گشت، ای آنکه دارا گشت و توان یافت، ای آنکه نهان شد و
آگاهی یافت، ای آنکه پرستش شد و در برابر پرستش اندک پاداش فراوان داد، ای
آنکه نافرمانی شد و آمرزید، ای آنکه اندیشه‌ها او را فرا نگیرد، ای آنکه
دیده‌ای او را در نیابد، ای آنکه اثری بر او پوشیده نماند، ای روزی‌دهنده
آدمیان، ای اندازه دهنده هر اندازه.
﴿۸۹﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا حافِظُ، يَا بارِئُ، يَا
ذارِئُ يَا باذِخُ، يَافارِجُ، يَا فاتِحُ، يَا كاشِفُ، يَا ضامِنُ،
يَا آمِرُ، يَا ناهِی.
(٨٩) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای نگهدار، ای آفریننده، ای پدیدآورنده، ای بسیار
بخشنده، ای گشایشگر، ای فراخی‌بخش، ای برطرف‌کننده زیان، ای ضمانت‌کننده،
ای فرمان‌ده، ای بازدارنده.
﴿۹۰﴾
يَامَنْ لَا يَعْلَمُ الْغَيْبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايَصْرِفُ
السُّوءَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايَخْلُقُ الْخَلْقَ إِلّا هُوَ، يَا
مَنْ لَايَغْفِرُ الذَّنْبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُتِمُّ النِّعْمَةَ
إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُقَلِّبُ الْقُلُوبَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ
لَايُدَبِّرُ الْأَمْرَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَايُنَزِّلُ الْغَيْثَ
إِلّا هُوَ، يَا مَنْ لَا يَبْسُطُ الرِّزْقَ إِلّا هُوَ، يَا مَنْ
لَايُحْيِی الْمَوْتیٰ إِلّا هُوَ.
(٩٠) ای آنکه
جز او غیب نداند، ای آنکه زیان و سیه‌روزی را جز او برنگرداند، ای آنکه
آفریدگان را جز او نیافریند، ای آنکه گناه را جز او نیامرزد، ای آنکه
نعمت را جز او کامل نکند، ای آنکه دل‌ها را جز او دگرگون نکند، ای آنکه
کارها را جز او تدبیر ننماید، ای آنکه باران را جز او فرو نبارد، ای آنکه
روزی را جز او نگستراند، ای آنکه مردگان را جز او زنده نسازد.
﴿۹۱﴾
يَا مُعِينَ الْضُعَفاءِ، يَا صاحِبَ الْغُرَباءِ، يَا ناصِرَ
الْأَوْلِياءِ، يَا قاهِرَ الْأَعْداءِ، يَا رافِعَ السَّماءِ، يَا
أَنِيسَ الْأَصْفِياءِ، يَا حَبِيبَ الْأَتْقِياءِ، يَا كَنْزَ
الْفُقَراءِ، يَا إِلٰهَ الْأَغْنِياءِ، يَا أَكْرَمَ الْكُرَماءِ.
(٩١) ای یاور
ناتوانان، ای همراه غریبان، ای یار دوستان، ای چیره بر دشمنان ای بالا
برنده آسمان، ای مونس برگزیدگان، ای محبوب پروا پیشگان، ای گنجینه
تهیدستان، ای معبود توانگران ای کریم‌ترین کریمان.
﴿۹۲﴾
يَا كافِياً مِنْ كُلِّ شَیْءٍ، يَا قائِماً عَلَیٰ كُلِّ شَیْءٍ، يَا
مَنْ لَا يُشْبِهُهُ شَیْءٌ، يَا مَنْ لَايَزِيدُ فِی مُلْكِهِ شَیْءٌ،
يَا مَنْ لَايَخْفیٰ عَلَيْهِ شَیْءٌ، يَا مَنْ لَا يَنْقُصُ مِنْ
خَزائِنِهِ شَیْءٌ، يَا مَنْ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَیْءٌ، يَا مَنْ
لَايَعْزُبُ عَنْ عِلْمِهِ شَیْءٌ، يَا مَنْ هُوَ خَبِيرٌ بِكُلِّ شَیْءٍ،
يَا مَنْ وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ كُلَّ شَیْءٍ.
(٩٢) ای
کفایت‌کننده از هر چیز، ای پاینده بر هر چیز، ای آنکه چیزی مانند او نیست،
ای آنکه چیزی بر فرمانروایی‌اش نیفزاید، ای آنکه چیزی بر او پوشیده
نیست، ای آنکه چیزی از خزانه‌هایش نکاهد، ای آنکه مانندش کسی نیست، ای
آنکه چیزی از علمش پنهان نماند، ای آنکه به همه‌چیز آگاه است، ای آنکه
رحمتش همه‌چیز را فرا گرفته است.
﴿۹۳﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُكْرِمُ، يَا مُطْعِمُ،
يَا مُنْعِمُ، يَا مُعْطِی، يَا مُغْنِی، يَا مُقْنِی، يَا مُفْنِی،
يَا مُحْيِی، يَا مُرْضِی، يَا مُنْجِی.
(٩٣) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای محبت‌کننده، ای روزی‌بخش، ای نعمت دهنده، ای
عطابخش، ای بی‌نیازکننده، ای ذخیره‌گذار، ای نابودکننده، ای زنده‌کننده، ای
خشنودکننده، ای رهایی بخش.
﴿۹۴﴾
يَا أَوَّلَ كُلِّ شَیْءٍ وَآخِرَهُ، يَا إِلٰهَ كُلِّ شَیْءٍ
وَمَلِيكَهُ، يَا رَبَّ كُلِّ شَیْءٍ وَصانِعَهُ، يَا بارِئَ كُلِّ
شَیْءٍ وَخالِقَهُ، يَا قابِضَ كُلِّ شَیْءٍ وَباسِطَهُ، يَا مُبْدِئَ
كُلِّ شَیْءٍ وَمُعِيدَهُ، يَا مُنْشِئَ كُلِّ شَیْءٍ وَمُقَدِّرَهُ، يَا
مُكَوِّنَ كُلِّ شَیْءٍ وَمُحَوِّلَهُ، يَا مُحْيِیَ كُلِّ شَیْءٍ
وَمُمِيتَهُ، يَا خالِقَ كُلِّ شَیْءٍ وَوارِثَهُ.
(٩4) ای آغاز و
انجام هر چیز، ای معبود و دارنده هر چیز، ای پروردگار و سازنده هر چیز، ای
آفریننده و سازنده هر چیز، ای گیرنده و گشاینده هر چیز، ای آغاز کننده هر
چیز، ای پدیدآورنده و اندازه‌بخش هر چیز، ای هستی‌بخش و جنباننده هر چیز،
ای زنده‌کننده و میراننده هر چیز، ای آفریننده و میراث بر هر چیز.
﴿۹۵﴾
يَا خَيْرَ ذاكِرٍ وَمَذْكُورٍ، يَا خَيْرَ شاكِرٍ وَمَشْكُورٍ، يَا
خَيْرَ حامِدٍ وَمَحْمُودٍ، يَا خَيْرَ شاهِدٍ وَمَشْهُودٍ، يَا خَيْرَ
داعٍ وَمَدْعُوٍّ، يَا خَيْرَ مُجِيبٍ وَمُجابٍ، يَا خَيْرَ مُؤْنِسٍ
وَأَنِيسٍ، يَا خَيْرَ صاحِبٍ وَجَلِيسٍ، يَا خَيْرَ مَقْصُودٍ
وَمَطْلُوبٍ، يَا خَيْرَ حَبِيبٍ وَمَحْبُوبٍ.
(٩5) ای بهترین
یادکننده و یادشده، ای بهترین ستایش‌کننده و ستایش‌شده، ای بهترین ستاینده
و ستوده، ای بهترین گواه و گواهی‌نامه، ای بهترین خواهنده و خوانده‌شده،
ای بهترین پاسخ‌دهنده و پاسخ داده شده، ای بهترین یار و همدم، ای بهترین
همراه و هم‌نشین، ای بهترین سویه و آهنگ، ای بهترین دوستدار و محبوب.
﴿۹۶﴾
يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ دَعاهُ مُجِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ لِمَنْ أَطاعَهُ
حَبِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ إِلَیٰ مَنْ أَحَبَّهُ قَرِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ
بِمَنِ اسْتَحْفَظَهُ رَقِيبٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ رَجاهُ كَرِيمٌ، يَا
مَنْ هُوَ بِمَنْ عَصاهُ حَلِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی عَظَمَتِهِ رَحِيمٌ،
يَا مَنْ هُوَ فِی حِكْمَتِهِ عَظِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ فِی إِحْسانِهِ
قَدِيمٌ، يَا مَنْ هُوَ بِمَنْ أَرادَهُ عَلِيمٌ.
(٩6) ای آنکه
به خواهنده‌اش پاسخ گوید، ای آنکه برای فرمانبرش دوست است، ای آنکه به
دوستدارش نزدیک است، ای آنکه برای کسی که از او نگهداری طلبد دیده‌بان
است، ای آنکه به هرکه به او امید بندد مهمان‌نواز است، ای آنکه بر هرکه
از او نافرمانی کند بردبار است، ای آنکه در بزرگی‌اش مهربان است، ای آنکه
در فرزانگی‌اش بزرگ است، ای آنکه در نیکی‌اش دیرینه است، ای آنکه به هر
که او را خواهد دانا است.
﴿۹۷﴾
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ يَا مُسَبِّبُ، يَا مُرَغِّبُ،
يَا مُقَلِّبُ، يَا مُعَقِّبُ، يَا مُرَتِّبُ، يَا مُخَوِّفُ، يَا
مُحَذِّرُ، يَا مُذَكِّرُ، يَا مُسَخِّرُ، يَا مُغَيِّرُ.
(٩٧) خدایا! از
تو می‌خواهم به نامت ای سبب‌ساز، ای شوق‌آفرین، ای برگرداننده، ای پیگیر،
ای سامان‌بخش، ای هراس‌آور، ای برحذردار، ای یادآور، ای تسخیرگر، ای دگرگون
ساز.
﴿۹۸﴾
يَا مَنْ عِلْمُهُ سابِقٌ، يَا مَنْ وَعْدُهُ صادِقٌ، يَا مَنْ لُطْفُهُ
ظاهِرٌ، يَا مَنْ أَمْرُهُ غالِبٌ، يَا مَنْ كِتابُهُ مُحْكَمٌ، يَا
مَنْ قَضاؤُهُ كائِنٌ، يَا مَنْ قُرْآنُهُ مَجِيدٌ، يَا مَنْ مُلْكُهُ
قَدِيمٌ، يَا مَنْ فَضْلُهُ عَمِيمٌ، يَا مَنْ عَرْشُهُ عَظِيمٌ.
(٩٨) ای آنکه
علمش پیش است، ای آنکه وعده‌اش راست است، ای آنکه مهرش آشکار است، ای
آنکه فرمانش چیره است، ای آنکه کتابش استوار است، ای آنکه حکمش شدنی
است، ای آنکه قرآنش باشکوه است، ای آنکه فرمانروایی‌اش دیرین است، ای
آنکه بخششش فراگیر است، ای آنکه مقام فرمانروائی‌اش بس بزرگ است.
﴿۹۹﴾
يَا مَنْ لَايَشْغَلُهُ سَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ، يَا مَنْ لَايَمْنَعُهُ
فِعْلٌ عَنْ فِعْلٍ، يَا مَنْ لَايُلْهِيهِ قَوْلٌ عَنْ قَوْلٍ، يَا مَنْ
لَايُغَلِّطُهُ سُؤالٌ عَنْ سُؤالٍ، يَا مَنْ لَايَحْجُبُهُ شَیْءٌ عَنْ
شَیْءٍ، يَا مَنْ لَايُبْرِمُهُ إِلْحاحُ الْمُلِحِّينَ، يَا مَنْ هُوَ
غايَةُ مُرادِ الْمُرِيدِينَ، يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهیٰ هِمَمِ
الْعارِفِينَ، يَا مَنْ هُوَ مُنْتَهیٰ طَلَبِ الطَّالِبِينَ، يَا مَنْ
لَايَخْفیٰ عَلَيْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعالَمِينَ.
(٩٩) ای آنکه
شنیدنی از شنیدن دیگر بازش ندارد، ای آنکه کاری از کار دیگر منعش نکند، ای
آنکه گفتاری از گفتار دیگر سرگرمش نکند، ای آنکه درخواستی از درخواست
دیگر او را به اشتباه نیافکند، ای آنکه چیزی از چیز دیگر پرده‌اش نشود، ای
آنکه اصرار اصرارکنندگان او را به ستوه نیاورد، ای آنکه آرمان واپسین
جویندگان است، ای آنکه نهایت همّت عارفان است، ای آنکه پایان جستجوی
جویندگان است، ای آنکه غباری در سراسر هستی بر او پوشیده نیست.
﴿۱۰۰﴾
يَا حَلِيماً لَايَعْجَلُ، يَا جَوَاداً لَايَبْخَلُ، يَا صادِقاً لَا
يُخْلِفُ، يَا وَهَّاباً لَايَمَلُّ، يَا قاهِراً لَايُغْلَبُ، يَا
عَظِيماً لَايُوصَفُ، يَا عَدْلاً لَا يَحِيفُ، يَا غَنِيّاً
لَايَفْتَقِرُ، يَا كَبِيراً لَايَصْغُرُ، يَا حافِظاً لَايَغْفُلُ،
سُبْحانَكَ يَا لَا إِلٰهَ إِلّا أَنْتَ، الْغَوْثَ الْغَوْثَ خَلِّصْنا
مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ.
(١٠٠) ای
بردباری که شتاب نکند، ای بخشنده‌ای که بخل نورزد، ای راست‌گویی که تخلّف
نکند، ای عطاکننده‌ای که خستگی نپذیرد، ای چیره‌ای که شکست‌ناپذیر است، ای
بزرگی که به وصف در نیاید، ای دادگری که ستم ننماید، ای توانگری که نیازمند
نشود، ای بزرگی که کوچک نگردد، ای نگهداری که بی‌خبر نماند،
منزّهی تو ای که معبودی جز تو نیست، فریادرس، فریادرس، ما را ای پروردگار
از آتش رهایی بخش.