بعد از تسبیح حضرت زهرا(علیها‌السلام) می‌گویی:
﴿إِنَّ اللّٰهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ
عَلَی النَّبِيِّ، يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ
وَسَلِّمُوا تَسْلِيماً﴾، اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ، وَعَلیٰ ذُرِّيَّتِهِ وَعَلیٰ أَهْلِ بَيْتِهِ.
همانا خداوند و
فرشتگانش بر پیامبر رحمت و درود می‌فرستند، ای مؤمنان! بر او درود بفرستید
و آن‌گونه که سزاوار است تسلیم [او] باشید، خدایا بر محمّد پیامبر و
فرزندان او و خاندانش درود فرست.
پس «هفت مرتبه» بگو:
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحيمِ، وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگی است و هیچ نیرو و توان نیست جز به خدای بلندمرتبه‌ی بزرگ.
و «سه مرتبه» بگو:
الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ، وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ.
خدا را ستایش که هرچه بخواهد عمل می‌کند و جز او نمی‌تواند هرچه بخواهد انجام دهد.
پس می‌گویی:
سُبْحَانَكَ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا
جَمِيعاً، فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا
أَنْتَ.
پاک و منزهی تو، معبودی جز تو نیست، همه و همه‌ی گناهانم را بیامرز، زیرا به‌راستی همه و همه‌ی گناهان را جز تو کسی نمی‌آمرزد.
سپس نافله مغرب را به‌جا می‌آوری که دو نماز دو رکعتی است و بین آن دو نماز سخن مگو.
شیخ فرموده: روایت شده که در رکعت اول سوره
«قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ» و در رکعت دوم سوره
«قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ» خوانده شود و در دو رکعت دیگر هر سوره‌ای را که بخواهد.
و روایت شده: که امام هادی (علیه‌السّلام) در رکعت سوم [از آن چهار رکعت نماز نافله] سوره
«حمد» و
«آیات اول سوره حدید» تا «وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ» و در رکعت چهارم
«حمد» و
«آیات آخر سوره حشر» از «لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرآنَ» تا پایان سوره را می‌خواند.
و مستحب است در سجده آخر نافله‌ها در هر شب و به‌ویژه در شب جمعه، «هفت مرتبه» خوانده شود:
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ، وَاسْمِكَ
الْعَظِيمِ، وَمُلْكِكَ الْقَدِيمِ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ
وَآلِهِ، وَأَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِیَ الْعَظِيمَ، إِنَّهُ لَايَغْفِرُ
الْعَظِيمَ إِلّا الْعَظِيمُ.
خدایا از تو
می‌خواهم به ذات بزرگ‌منش‌ات و نام نیرومندت و فرمانروایی دیرینه‌ات که بر
محمد و خاندان او درود فرستی و بیامرزی گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز
آمرزگاری بزرگ نمی‌آمرزد.
و چون نافله را به پایان رساندی، هرچه می‌خواهی تعقیب بخوان و سپس «ده مرتبه» بگو:
مَا شَاءَ اللّهُ، لا قُوَّةَ إِلّا بِاللّهِ، أَسْتَغْفِرُ اللّهَ.
آنچه خدا بخواهد خواهد شد؛ هیچ نیرویی نیست مگر به خداوند، از خدا آمرزش می‌خواهم.
آنگاه بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ، وَعَزائِمَ
مَغْفِرَتِكَ، وَالنَّجاةَ مِنَ النَّارِ، وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ،
وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ، وَالرِّضْوانَ‌ِ فِی دارِ السَّلامِ،
وَجِوَارَِ نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَآلِهِ السَّلامُ، اللّٰهُمَّ
مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ،
أَسْتَغْفِرُكَ وَأَتُوبُ إِلَيْكَ.
خدایا! از تو
انگیزه‌های رحمتت و اسباب آمرزش حتمی‌ات و رهایی از آتش دوزخ و از هر بلا و
کامیابی به بهشت و خشنودی تو در خانه امن آن جهان و همسایگی پیامبرت محمد
(درود بر او و خاندانش) را خواستارم. خدایا هر نعمتی که به دست ماست از سوی
توست، جز تو شایسته پرستش نیست، از تو آمرزش می‌جویم و به‌سوی تو می‌پویم.
و بین نماز مغرب و عشاء، نماز «غفیله» را می‌خوانی که دو رکعت است؛
در رکعت اول بعد از
«حمد» می‌خوانی:
﴿وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغٰاضِباً
فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنٰادیٰ فِي الظُّلُمٰاتِ أَنْ لاٰ
إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ سُبْحٰانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظّٰالِمِينَ،
فَاسْتَجَبْنٰا لَهُ وَ نَجَّيْنٰاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذٰلِكَ نُنْجِي
الْمُؤْمِنِينَ.﴾
و صاحب ماهی
[یونس] را [یاد کن]، هنگامی که خشمگین [از بین قومش] رفت و گمان کرد که ما
هرگز بر او تنگ نخواهیم گرفت، پس در تاریکی‌ها[ی شب، و عمق آب، و شکم ماهی]
ندا داد که: معبودی جز تو نیست، تو [از هر عیب و نقصی] منزّهی، همانا من
[به سبب کناره‌گیری از قومم بدون اِذن تو]، از کسانی بودم که به خود جفا
روا داشتم، پس دعایش را مستجاب کردیم و از اندوه نجاتش دادیم و مؤمنان را
این گونه نجات می دهیم.
و در رکعت دوم پس از
«حمد» می‌خوانی:
﴿وَ عِنْدَهُ مَفٰاتِحُ الْغَيْبِ لاٰ
يَعْلَمُهٰا إِلاّٰ هُوَ وَ يَعْلَمُ مٰا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مٰا
تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلاّٰ يَعْلَمُهٰا وَ لاٰ حَبَّةٍ فِي ظُلُمٰاتِ
الْأَرْضِ وَ لاٰ رَطْبٍ وَ لاٰ يٰابِسٍ إِلاّٰ فِي كِتٰابٍ مُبِينٍ.﴾
کلیدهای
[خزائن] غیب فقط نزد اوست و کسی جز او آن ها را نمی داند، به آنچه در خشکی و
دریاست داناست، هیچ برگی نمی افتد مگر آن که آن را می داند و هیچ دانه ای
در تاریکی های زمین و هیچ تَر و خشکی نیست مگر آن که در کتابی روشن [چون
لوح محفوظ] ثبت است.
پس دست‌ها را به حالت قنوت بلند کن و بگو:
اللّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ، الَّتِي لا
يَعْلَمُهَا إِلّا أَنْتَ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ
أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا
(و به جای کَذَا وَ کَذَا حاجت خویش را بیان می کنی)
خدایا به‌حق کلیدهای غیب که کسی جز تو از آن‌ها آگاه نیست، از تو می‌خواهم بر محمد و خاندان او درود فرستی و با من چنین و چنان کنی. (و به جای کَذَا وَ کَذَا حاجت خویش را بیان کن)
و سپس بگو:
اللّهُمَّ أَنْتَ وَلِيُّ نِعْمَتِي، وَ الْقَادِرُ عَلَی طَلِبَتِي،
تَعْلَمُ حَاجَتِي، فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ
عَلَيْهِمُ السَّلامُ، لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.
خدایا! تو
ولی‌نعمت من هستی و بر انجام خواسته من توانایی، حاجتم را می‌دانی، پس
به‌حق محمد و خاندان او (درود بر او و ایشان) از تو می‌خواهم که حاجتم را
روا سازی.
و حاجت خود را درخواست
کن زیرا روایت شده: هرکه این نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه
را درخواست کند حق‌تعالی به او عطا فرماید.