بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
اعمال روز آخر ماه ذی القعده
روز آخر
ماه، سال دویست‌وبیست بنا بر مشهور، امام جواد(علیه‌السلام) در بغداد به
سبب زهری که معتصم عباسی به ایشان خوراند شهید شد و این حادثه تقریباً پس
از گذشت دوسال‌ونیم از مرگ مأمون عبّاسی اتفاق افتاد، چنان‌که خود آن جناب
می‌فرمود: «اَلفَرَجُ بَعدَ المَأمونِ بِثَلاثینَ شَهرًا؛ گشایش کار، سی ماه پس از مأمون است.»
و این جمله
نشان‌دهنده این است که آن حضرت از بدی معاشرت مأمون در کمال رنج و ناراحتی
بوده است که مرگ خود را فرج و گشایش تعبیر کرده است؛ چنان‌که پدر
بزرگوارشان امام رضا(علیه‌السلام)، در زمان ولایتعهدی خویش چنین بوده است و
در هر جمعه که از مسجد جامع باز می‌گشت، به همان حال که عرق ریزان و
غبارآلوده بود، دست‌ها را به درگاه الهی بلند می‌کرد و می‌گفت: الهی اگر
فرج و گشایش کار من در مرگ من است، پس همین ساعت در مرگ من شتاب ورز و
پیوسته در غم‌واندوه بود تا از دنیا رحلت کرد.
امام
جواد(علیه‌السلام) زمانی که وفات کرد از عمر شریفش بیست‌وچند سال و چند ماه
گذشته بود، مرقد شریف ایشان در بقعه مبارکه کاظمیه در پشت سر جّد
بزرگوارشان امام موسی بن جعفر(علیه‌السلام) قرار دارد.