شیخ
روایت کرده: که از ناحیه مقدّسه به دست شیخ کبیر ابی جعفر محمّد بن عثمان
بن سعید این توقیع شریف [یعنی دستنویس شریف] بیرون آمد که هر روز از
روزهای رجب بخوان:
بِسم اللهِ الرَّحمّْنِ الرَّحيمِ، اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ
بِمَعانِی جَمِيعِ مَا يَدْعُوكَ بِهِ وُلاةُ أَمْرِكَ الْمَأْمُونُونَ
عَلَیٰ سِرِّكَ، الْمُسْتَبْشِرُونَ بأَمْرِكَ، الْواصِفُونَ
لِقُدْرَتِكَ، الْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِكَ، أَسْأَلُكَ بِما نَطَقَ
فِيهِمْ مِنْ مَشِيئَتِكَ فَجَعَلْتَهُمْ مَعادِنَ لِكَلِماتِكَ،
وَأَرْكاناً لِتَوْحِيدِكَ، وَآياتِكَ وَمَقاماتِكَ الَّتِی لَاتَعْطِيلَ
لَهَا فِی كُلِّ مَكَانٍ يَعْرِفُكَ بِهَا مَنْ عَرَفَكَ، لَا فَرْقَ
بَيْنَكَ وَبَيْنَها إِلّا أَنَّهُمْ عِبادُكَ وَخَلْقُكَ، فَتْقُها
وَرَتْقُها بِيَدِكَ، بَدْؤُها مِنْكَ وَعَوْدُها إِلَيْكَ، أَعْضادٌ
وَأَشْهادٌ وَمُناةٌ وَأَذْوَادٌ وَحَفَظَةٌ وَرُوَّادٌ، فَبِهِمْ
مَلَأْتَ سَمَاءَكَ وَأَرْضَكَ حَتَّیٰ ظَهَرَ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا
أَنْتَ، فَبِذٰلِكَ أَسْأَلُكَ، وَبِمَواقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِكَ
وَبِمَقاماتِكَ وَعَلامَاتِكَ، أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
وَأَنْ تَزِيدَنِی إِيماناً وَتَثْبِيتاً .
به نام خدا
که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگی است؛ خدایا، از تو میخواهم، بهحق
معانی تمام دعاهایی که متولیان امرت تو را به آن میخوانند، آنان که امین
راز تو هستند و به امر تو شادند و بیانکنندگان نیرویت و آشکارکنندگان
بزرگیات میباشند، از تو میخواهم بهحق آنچه از مشیتت درباره ایشان گفته
شد، پس آنان را قرار دادی معادن کلماتت و پایههای توحیدت و آیاتت و
مقاماتت که تعطیلی برای آنها در هیچ جایی نیست، تو را با آنها شناسد هرکه
بشناسدت، بین تو و آنها تفاوتی نیست جز اینکه ایشان بندگان و آفریده
تواند که باز و بستهشدن کارشان به دست توست، آغازشان از تو و انجامشان به
سوی توست، آنان بازوان و گواهان و بخشندگان و مدافعان و نگهبانان و
بازرساناند، آسمان و زمینت را با حقیقت آنان انباشتی تا آشکار شد که
معبودی جز تو نیست، پس بهحق همه اینها و به جایگاههای توانمندی از رحمتت
و به مقامات و نشانههایت از تو میخواهم که بر محمّد و خاندانش درود
فرستی و بر ایمان و پایداریم بیفزایی،
يَا بَاطِناً فِی ظُهُورِهِ، وَظَاهِراً فِی بُطُونِهِ وَمَكْنُونِهِ،
يَا مُفَرِّقاً بَيْنَ النُّورِ وَالدَّيجُورِ، يَا مَوْصُوفاً بِغَيْرِ
كُنْهٍ، وَمَعْرُوفاً بِغَيْرِ شِبْهٍ، حَادَّ كُلِّ مَحْدُودٍ،
وَشَاهِدَ كُلِّ مَشْهُودٍ، وَمُوجِدَ كُلِّ مَوْجُودٍ، وَمُحْصِیَ كُلِّ
مَعْدُودٍ، وَفاقِدَ كُلِّ مَفْقُودٍ؛ لَيْسَ دُونَكَ مِنْ مَعْبُودٍ،
أَهْلَ الْكِبْرِياءِ وَالْجُودِ، يَا مَنْ لَا يُكَيَّفُ بِكَيْفٍ،
وَلَا يُؤَيَّنُ بِأَيْنٍ، يَا مُحْتَجِباً عَنْ كُلِّ عَيْنٍ، يَا
دَيْمُومُ يَا قَيُّومُ وَعالِمَ كُلِّ مَعْلُومٍ، صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ
وَآلِهِ وَ عَلَیٰ عِبادِكَ الْمُنْتَجَبِينَ، وَبَشَرِكَ
الْمُحْتَجِبِينَ، وَمَلائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَالْبُهْمِ
الصَّافِّينَ الْحَافِّينَ،
ای نهان در عین
آشکار بودن، ای آشکار در عین نهان بودن و مستوری، ای جداکننده بین روشنایی
و تاریکی، ای وصف شده بدون اینکه ژرفای وجودش درک شود و ای شناخته شده
بدون تشبیه، مرزبند هر محدود، گواه هر گواهی پذیر، هستیبخش هرچه هست و
شماره کننده هر شماره و گمکننده هر گمشده؛ معبودی غیر تو نیست، اهل
بزرگمنشی و جودی، ای که چگونگی نپذیری و بهجایی در نگنجی، ای پوشیده از
هر دیده، ای جاودان، ای به خود پاینده و دانای هر دانسته، بر محمّد و
خاندانش درود فرست و بر بندگان برگزیدهات و انسانهای در پردهات و
فرشتگان مقربّت و شجاعان صف کشیده گرداگرد عرشت
وَبارِكْ لَنا فِی شَهْرِنا هٰذَا الْمُرَجَّبِ الْمُكَرَّمِ، وَمَا
بَعْدَهُ مِنَ الْأَشْهُرِ الْحُرُمِ، وَأَسْبِغْ عَلَيْنا فِيهِ
النِّعَمَ، وَأَجْزِلْ لَنا فِيهِ الْقِسَمَ، وَأَبْرِرْ لَنا فِيهِ
الْقَسَمَ، بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ،
الَّذِی وَضَعْتَهُ عَلَی النَّهَارِ فَأَضاءَ، وَعَلَی اللَّيْلِ
فَأَظْلَمَ، وَاغْفِرْ لَنا مَا تَعْلَمُ مِنَّا وَمَا لَانَعْلَمُ،
وَاعْصِمْنا مِنَ الذُّنُوبِ خَيْرَ الْعِصَمِ، وَاكْفِنا كَوافِیَ
قَدَرِكَ، وَامْنُنْ عَلَيْنا بِحُسْنِ نَظَرِكَ، وَلَا تَكِلْنا إِلَیٰ
غَيْرِكَ، وَلَا تَمْنَعْنا مِنْ خَيْرِكَ، وَبَارِكْ لَنَا فِيما
كَتَبْتَهُ لَنَا مِنْ أَعْمارِنا، وَأَصْلِحْ لَنا خَبِيئَةَ
أَسْرَارِنا، وَأَعْطِنَا مِنْكَ الْأَمانَ، وَاسْتَعْمِلْنا بِحُسْنِ
الْإِيمَانِ، وَبَلِّغْنَا شَهْرَ الصِّيامِ، وَمَا بَعْدَهُ مِنَ
الْأَيَّامِ وَالْأَعْوامِ، يَا ذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرامِ.
و مبارک گردان
بر ما در این ماهمان ماه بزرگ و ماه محبوب و قابل احترام و آنچه پس از این
است از ماههای محترم، در این ماه نعمتهایت را بر ما فراوان کن و
نصیبهای ما را سرشار فرما و سوگندهایمان را به انجام برسان، بهحق اسم
بزرگتر و بزرگتر و عظیمتر و گرامیترت که چون بر روز نهادی روشن شد و
چون بر شب گذاردی تاریک گشت و از گناهانمان بیامرز آنچه را تو میدانی و
آنچه را ما نمیدانیم و ما را از گناهان نگهدار به بهترین نگاهداری و ما را
از حوادثی که مقدّر کردهای بازدار و بر ما به حسن توجّهت منّت گذار و به
غیر خودت وامگذار و ما را از خیرت محروم مکن و به عمرهایمان به اندازهای
که مقدّر فرمودهای برکت ده و رازهای پنهان ما را سامان ده و از سوی خود به
ما امان ده و ما را با حسن ایمان به کار گمار و به ماه رمضان و روزها و
سالهای پس از آن برسان، ای دارای بزرگی و رأفت و محبت.
[همچنین] شیخ روایت کرده که: از ناحیه مقدّسه به دست شیخ ابوالقاسم این دعا در ایام رجب اعلام شده:
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِالْمَوْلُودَيْنِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ
بْنِ عَلِيٍّ الثَّانِي وَابْنِهِ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ،
وَأَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَيْكَ خَيْرَ الْقُرَبِ، يَا مَنْ إِلَيْهِ
الْمَعْرُوفُ طُلِبَ، وَفِيما لَدَيْهِ رُغِبَ، أَسْأَلُكَ سُؤالَ
مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ أَوْبَقَتْهُ ذُنُوبُهُ، وَأَوْثَقَتْهُ
عُيُوبُهُ، فَطالَ عَلَی الْخَطايَا دُؤُوبُهُ، وَمِنَ الرَّزَايا
خُطُوبُهُ، يَسْأَلُكَ التَّوْبَةَ، وَحُسْنَ الْأَوْبَةِ، وَالنُّزُوعَ
عَنِ الْحَوْبَةِ، وَمِنَ النَّارِ فَكاكَ رَقَبَتِهِ، وَالْعَفْوَ
عَمَّا فِی رِبْقَتِهِ، فَأَنْتَ مَوْلَاٰیَ أَعْظَمُ أَمَلِهِ وَثِقَتِهِ
.
خدایا! از تو
درخواست میکنم بهحق دو مولود ماه رجب، محمّد بن علی دوّم ( امام جواد (ع)
) و فرزندش علی بن محمّد برگزیده ( امام هادی (ع) ) و بهوسیله آن دو امام
به سوی تو تقرّب میجویم به بهترین تقرّب، ای آنکه نیکی فقط از سوی او
خواسته شده و فقط در آنچه نزد اوست رغبت شده است، از تو میخواهم خواهش
جرمپیشه معصیتکاری که گناهانش او را هلاک کرده و عیوبش او را به اسارت
کشیده، پس عادتش بر گناه طولانی شده و امورش با بلاهای سخت به هم آمیخت، از
تو میخواهد، توبه و خوبی بازگشت، کنده شدن از گناه، رهایی جانش از آتش،
گذشت از آنچه بر گردن اوست، زیرا تو مولای منی بزرگترین آرزو و امید او
هستی.
اللّٰهُمَّ وَأَسْأَلُكَ بِمَسَائِلِكَ الشَّرِيفَةِ، وَوَسَائِلِكَ
الْمُنِيفَةِ أَنْ تَتَغَمَّدَنِی فِی هٰذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَةٍ مِنْكَ
وَاسِعَةٍ، وَنِعْمَةٍ وَازِعَةٍ، وَنَفْسٍ بِمَا رَزَقْتَها قَانِعَةٍ،
إِلَیٰ نُزُولِ الْحَافِرَةِ، وَمَحَلِّ الْآخِرَةِ، وَمَا هِیَ
إِلَيْهِ صَائِرَةٌ.
خدایا! از تو
میخواهم بهحق مسائل شریفت و وسایل والایت که مرا در این ماه به رحمت
گستردهات و نعمت پخش شدهات فروگیری و نفسی به من عنایت کنی که به آنچه
روزیاش کردهای قناعت ورزد تا گاهی که به گور درآید و به آخرت رسد و به
آنچه عاقبت اوست بازگردد.