هرکه این دعا را در شب عرفه یا شب‌های جمعه بخواند، خدا او را بیامرزد:
اللّٰهُمَّ يَا شاهِدَ كُلِّ نَجْویٰ، وَمَوْضِعَ كُلِّ شَكْویٰ،
وَعالِمَ كُلِّ خَفِيَّةٍ، وَمُنْتَهیٰ كُلِّ حاجَةٍ، يَا مُبْتَدِئاً
بِالنِّعَمِ عَلَی الْعِبادِ، يَا كَرِيمَ الْعَفْوِ، يَا حَسَنَ
التَّجاوُزِ، يَا جَوادُ، يَا مَنْ لَايُوارِی مِنْهُ لَيْلٌ داجٍ،
وَلَا بَحْرٌ عَجَّاجٌ، وَلَا سَماءٌ ذاتُ أَبْراجٍ، وَلَا ظُلَمٌ ذاتُ
ارْتِتاجٍ ، يَا مَنِ الظُّلْمَةُ عِنْدَهُ ضِياءٌ، أَسْأَلُكَ بِنُورِ
وَجْهِكَ الْكَرِيمِ الَّذِی تَجَلَّيْتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ
دَكّاً وَخَرَّ مُوسیٰ صَعِقاً، وَبِاسْمِكَ الَّذِی رَفَعْتَ بِهِ
السَّماواتِ بِلا عَمَدٍ، وَسَطَحْتَ بِهِ الْأَرْضَ عَلَیٰ وَجْهِ مَاءٍ
جَمَدٍ، وَبِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ الْمَكْنُونِ الْمَكْتُوبِ الطَّاهِرِ
الَّذِی إِذا دُعِيتَ بِهِ أَجَبْتَ؛
خدایا، ای
آگاه از هر گفت‌وگوی پنهان و جایگاه هر شکایت و دانای هر نهان و نهایت هر
حاجت، ای آغازگر نعمت‌ها بر بندگان، ای گذشت‌کنندۀ بزرگوار، ای نیکو
گذشت‌کننده، ای بخشنده، ای که چیزی را از او نپوشاند نه شب تار، نه دریای
پر موج، نه آسمان دارای برج‌ها و نه تاریکی‌های درهم پیچیده، ای آنکه
تاریکی نزد او روشنایی است، از تو می‌خواهم به‌حق نور ذات بزرگ‌منش و
مهربانت که به آن بر کوه تجلّی کردی و کوه را با خاک همسان ساختی و موسی
مدهوش بر زمین افتاد، به‌حق نامت که با آن آسمان‌ها را بی‌ستون برافراشتی و
زمین را بر روی آب منجمد گستراندی و به‌حق نام ذخیره‌شده و عمیق و ژرفا که
مکتوبی پاک است که چون با آن خوانده شوی، پاسخ دهی؛
وَ إِذا سُئِلْتَ بِهِ أَعْطَيْتَ، وَبِاسْمِكَ السُّبُّوحِ الْقُدُّوسِ
الْبُرْهانِ الَّذِی هُوَ نُورٌ عَلَیٰ كُلِّ نُورٍ، وَنُورٌ مِنْ نُورٍ
يُضِیءُ مِنْهُ كُلُّ نُورٍ، إِذا بَلَغَ الْأَرْضَ انْشَقَّتْ، وَ إِذا
بَلَغَ السَّماواتِ فُتِحَتْ، وَ إِذا بَلَغَ الْعَرْشَ اهْتَزَّ،
وَبِاسْمِكَ الَّذِی تَرْتَعِدُ مِنْهُ فَرائِصُ مَلائِكَتِكَ،
وَاَسأَلُكَ بِحَقِّ جَبْرَئِيلَ وَمِيكائِيلَ وَ إِسْرافِيلَ، وَبِحَقِّ
مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفیٰ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَعَلَیٰ جَمِيعِ
الْأَنْبِياءِ وَجَمِيعِ الْمَلائِكَةِ، وَبِالاسْمِ الَّذِی مَشیٰ بِهِ
الْخِضْرُ عَلَیٰ قُلَلِ الْماءِ كَما مَشیٰ بِهِ عَلَیٰ جَدَدِ الْأَرْضِ،
وَبِاسْمِكَ الَّذِی فَلَقْتَ بِهِ الْبَحْرَ لِمُوسیٰ وَأَغْرَقْتَ
فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ وَأَنْجَيْتَ بِهِ مُوسَی بْنَ عِمْرانَ وَمَنْ
مَعَهُ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ مُوسَی بْنُ عِمْرانَ مِنْ
جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأَلْقَيْتَ عَلَيْهِ
مَحَبَّةً مِنْكَ؛
و چون با آن
درخواست شوی عطا کنی و به‌حق نام منزّه و مقدّس و برهانت که آن نوری است بر
فراز هر نور و نوری است برآمده از نور، از آن روشنی می‌گیرد هر نور، چون
به زمین رسد شکافته شود و چون به آسمان‌ها رسد گشوده گردد و چون به عرش
رسد، عرش به جنبش و حرکت آید و به‌حق نامت که از آن اندام فرشتگانت به لرزه
آید و از تو می‌خواهم به‌حق جبرییل و میکاییل و اسرافیل و به‌حق محمّد
پیامبر برگزیده، درود خدا بر او و خاندانش و بر همه پیامبران و همه فرشتگان
و به‌حق نامی که به وسیله آن خضر بر روی امواج دریا حرکت کرد، چنان‌که بر
روی زمین سخت راه رفت و به‌حق نامت که دریا را به آن برای موسی شکافتی و
فرعون و قومش را در آن غرق کردی و به وسیله آن موسی بن عمران و همراهانش را
نجات دادی و به‌حق نامت که موسی بن عمران از ناحیه طور ایمن تو را به آن
خواند، پس او را اجابت فرمودی و از سوی خود بر دلش محبّت انداختی؛
وَبِاسْمِكَ الَّذِی بِهِ أَحْيَا عِيسَی بْنُ مَرْيَمَ الْمَوْتیٰ
وَتَكَلَّمَ فِی الْمَهْدِ صَبِيّاً، وَأَبْرَأَ الْأَكْمَهَ والْأَبْرَصَ
بِإِذْنِكَ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ حَمَلَةُ عَرْشِكَ
وَجَبْرَئِيلُ وَمِيكائِيلُ وَ إِسْرافِيلُ وَحَبِيبُكَ مُحَمَّدٌ صَلَّی
اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَمَلائِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ، وَأَنْبِياؤُكَ
الْمُرْسَلُونَ، وَعِبادُكَ الصَّالِحُونَ مِنْ أَهْلِ السَّماواتِ
وَالْأَرَضِينَ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ ذُو النُّونِ إِذْ
ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ تَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنادیٰ فِی
الظُّلُماتِ أَنْ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ
الظَّالِمِينَ، فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَنَجَّيْتَهُ مِنَ الْغَمِّ
وَكَذَلِكَ تُنْجِی الْمُؤْمِنِينَ، وَبِاسْمِكَ الْعَظِيمِ الَّذِی
دَعاكَ بِهِ داوُدُ وَخَرَّ لَكَ ساجِداً فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ؛
و به‌حق نامت
که به آن عیسی بن مریم مردگان را زنده کرد و درحال کودکی در گهواره سخن گفت
و کور مادرزاد و مبتلای به بیماری پیسی را به اذن تو شفا داد و به‌حق نامت
که حاملان عرشت تو را به آن خواندند و جبرییل و میکاییل و اسرافیل و
محبوبت محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) و فرشتگان درگاهت و پیامبران
مرسلت و بندگان شایسته‌ات، از اهل آسمان‌ها و زمین و به‌حق نامت که ذوالنون
[حضرت یونس (ع)] تو را به آن خواند، در آن زمان‌که خشمناک رفت و گمان کرد
که بر او سخت نگیری، پس در میان تاریکی‌ها فریاد برآورد که معبودی جز تو
نیست، منزّهی تو، من از ستمکاران بودم، پس دعایش را اجابت کردی و او را از
اندوه رهانیدی و این‌چنین مردم با ایمان را نجات می‌دهی و به‌حق نام بزرگت
که داوود تو را به آن خواند و در برابرت بر سجده افتاد، در نتیجه گناهش را
آمرزیدی؛
وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعَتْكَ بِهِ آسِيَةُ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ إِذْ قالَتْ:
﴿رَبِّ ابْنِ لِي عِنْدَكَ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ وَ نَجِّنِي مِنْ فِرْعَوْنَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظّٰالِمِينَ﴾،
فَاسْتَجَبْتَ لَها دُعاءَهَا، وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ
أَيُّوبُ إِذْ حَلَّ بِهِ الْبَلاءُ فَعافَيْتَهُ وَآتَيْتَهُ أَهْلَهُ
وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِكَ وَذِكْریٰ لِلْعابِدِينَ،
وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ يَعْقُوبُ فَرَدَدْتَ عَلَيْهِ بَصَرَهُ
وَقُرَّةَ عَيْنِهِ يُوسُفَ وَجَمَعْتَ شَمْلَهُ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی
دَعاكَ بِهِ سُلَيْمانُ فَوَهَبْتَ لَهُ مُلْكاً لَا يَنْبَغِی لِأَحَدٍ
مِنْ بَعْدِهِ إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی سَخَّرْتَ
بِهِ الْبُراقَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ
إِذْ قالَ تَعالیٰ:
﴿سُبْحٰانَ الَّذِي أَسْریٰ بِعَبْدِهِ لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی﴾؛
و به‌حق نامت
که آسیه همسر فرعون تو را به آن خواند آنگاه که گفت: «پروردگارا! برای من
نزد خودت خانه‌ای در بهشت بنا کن! و مرا از فرعون و کردارش نجات ده! و از
مردم ستمکار رهایی‌ام بخش!»، پس دعایش را مستجاب کردی و به‌حق نامت که
ایوب تو را به آن خواند، زمانی که بلا بر او فرود آمد، پس به او تندرستی
بخشیدی و اهلش را و مانند آن‌ها را به همراه آنان، از روی رحمت از نزد خود
به پیش او بازگرداندی و این را یادآوری برای بندگان قرار دادی و به‌حق نامت
که یعقوب تو را به آن خواند، پس بینایی و نور دیده‌اش یوسف را به او
بازگرداندی و پریشانی‌اش را سر و سامان بخشیدی و به‌حق نامت که سلیمان تو
را به آن خواند، پس به او سلطنتی دادی که برای هیچ‌کس پس از او شایسته
نبود، همانا تو بسیار بخشنده‌ای و به‌حق نامت که به آن براق را برای محمّد
درود خدا بر او و خاندانش به کار گرفتی، آنجا که خدای تعالی فرمود: «[از هر
عیب و نقصی] پاک است آن [خداوندی] که شبی بنده‌اش [محمّد صلی الله علیه
وآله] را از مسجدالحرام به مسجد الاَقصی حرکت داد»؛
وَقَوْلُهُ:
﴿سُبْحٰانَ الَّذِي سَخَّرَ لَنٰا هٰذٰا وَ مٰا كُنّٰا لَهُ مُقْرِنِينَ وَ إِنّٰا إِلیٰ رَبِّنٰا لَمُنْقَلِبُونَ﴾،
وَبِاسْمِكَ الَّذِی تَنَزَّلَ بِهِ جَبْرَئِيلُ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ صَلَّی
اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ ، وَبِاسْمِكَ الَّذِی دَعاكَ بِهِ آدَمُ
فَغَفَرْتَ لَهُ ذَنْبَهُ وَأَسْكَنْتَهُ جَنَّتَكَ، وَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ
الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ، وَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيِّينَ،
وَبِحَقِّ إِبْراهِيمَ، وَبِحَقِّ فَصْلِكَ يَوْمَ الْقَضاءِ، وَبِحَقِّ
الْمَوازِينِ إِذا نُصِبَتْ، وَالصُّحُفِ إِذا نُشِرَتْ، وَبِحَقِّ
الْقَلَمِ وَمَا جَریٰ، وَاللَّوْحِ وَمَا أَحْصیٰ، وَبِحَقِّ الاسْمِ
الَّذِی كَتَبْتَهُ عَلَیٰ سُرادِقِ الْعَرْشِ قَبْلَ خَلْقِكَ الْخَلْقَ
وَالدُّنْيا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ بِأَ لْفَيْ عامٍ، وَأَشْهَدُ أَنْ
لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِيكَ لَهُ، وَأَنَّ مُحَمَّداً
عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ؛
و گفتار خدا:
«[از هر عیب و نقصی] پاک و منزّه است کسی که این مرکب‌های سواری را برای ما
به کار گرفت، درحالی‌که ما قدرت رام‌کردن آن‌ها را نداشتیم و هرآینه ما
به‌سوی پروردگارمان بازمی‌گردیم» و به‌حق نامت که به وسیله آن جبرائیل بر
محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) نازل می‌شد و به‌حق نامت که آدم تو را به
آن خواند، پس گناهش را آمرزیدی و در بهشتت جای دادی و از تو می‌خواهم
به‌حق قرآن بزرگ و به‌حق محمّد خاتم پیامبران و به‌حق ابراهیم و به‌حق جدا
کردنت حق‌وباطل را در روز داوری و به‌حق ترازوها زمانی که نصب شوند و
نامه‌ها وقتی که گشوده شوند و به‌حق قلم و آنچه نوشت و لوح و آنچه شمرد و
به‌حق اسمی که بر سراپرده عرش نوشتی، به دوهزار سال پیش از آنکه مخلوقات و
دنیا و آفتاب و ماه به دست قدرتت آفریده شوند و گواهی می‌دهم که معبودی جز
خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است و همانا محمّد بنده و فرستاده اوست؛
وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الْمَخْزُونِ فِی خَزائِنِكَ الَّذِی اسْتَأْثَرْتَ
بِهِ فِی عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ لَمْ يَظْهَرْ عَلَيْهِ أَحَدٌ مِنْ
خَلْقِكَ، لَامَلَكٌ مُقَرَّبٌ، وَلَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ، وَلَا عَبْدٌ
مُصْطَفیً، وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی شَقَقْتَ بِهِ الْبِحارَ،
وَقامَتْ بِهِ الْجِبالُ، وَاخْتَلَفَ بِهِ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ،
وَبِحَقِّ السَّبْعِ الْمَثانِی وَالْقُرْآنِ الْعَظِيمِ، وَبِحَقِّ
الْكِرامِ الْكاتِبِينَ، وَبِحَقِّ طٰهٰ وَيٰس وَكهٰيٰعص، وَحٰمعسق،
وَبِحَقِّ تَوْراةِ مُوسیٰ، وَ إِنْجِيلِ عِيسیٰ، وَزَبُورِ داوُدَ،
وَفُرْقانِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَعَلَیٰ جَمِيعِ
الرُّسُلِ وَباهِيّاً شَراهِيّاً.
و از تو
می‌خواهم به‌حق آن نامت که در میان گنجینه‌ای از گنجینه‌های توست، نامی که
در علم غیب نزد خود ویژۀ خویش قرار دادی، نامی که هیچ‌یک از آفریدگانت بر
آن آگاه نشد، نه فرشته مقرّبی و نه پیامبر فرستاده‌ای و نه بنده برگزیده‌ای
و از تو می‌خواهم به‌حق نامت که دریاها را با آن شکافتی و کوه‌ها را با آن
برپا ساختی و شب و روز با آن در رفت‌وآمد شد و به‌حق سوره «حمد» و قرآن
بزرگ و به‌حق نویسندگان بزرگوارت و به‌حق سوره‌های «طه»، «یس» و «کهیعص» و
«حمعسق» و به‌حق تورات موسی و انجیل عیسی و زبور داوود و فرقان محمّد درود
خدا بر او و خاندانش و بر همه رسولان و به‌حق باهی و شراهی [دو نام اعظم یا
دو راز یا دو تن از اولیای الهی]
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ تِلْكَ الْمُناجاةِ الَّتِی كانَتْ
بَيْنَكَ وَبَيْنَ مُوسَی بْنِ عِمْرانَ فَوْقَ جَبَلِ طُورِ سَيْناءَ؛
وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی عَلَّمْتَهُ مَلَكَ الْمَوْتِ لِقَبْضِ
الْأَرْواحِ، وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی كُتِبَ عَلَیٰ وَرَقِ
الزَّيْتُونِ فَخَضَعتِ النِّيرانُ لِتِلْكَ الْوَرَقَةِ فَقُلْتَ:
﴿يٰا نٰارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاٰماً﴾،
وَأَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی كَتَبْتَهُ عَلَیٰ سُرادِقِ الْمَجْدِ
وَالْكَرامَةِ، يَامَنْ لَايُحْفِيهِ سائِلٌ، وَلَا يَنْقُصُهُ نائِلٌ،
يَا مَنْ بِهِ يُسْتَغاثُ وَ إِلَيْهِ يُلْجَأُ، أَسْأَلُكَ بِمَعاقِدِ
الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ، وَمُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ كِتابِكَ،
وَبِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ، وَجَدِّكَ الْأَعْلیٰ، وَكَلِماتِكَ
التَّامَّاتِ الْعُلیٰ .
خدایا از تو
می‌خواهم به‌حق آن راز و نیازی که میان تو موسی بن عمران بر فراز کوه طور
سینا انجام گرفت؛ و از تو می‌خواهم به‌حق نامی که برای گرفتن جان‌ها به
ملک‌الموت آموختی و از تو می‌خواهم به‌حق نامی که بر برگ زیتون نوشته شد و
آتش در برابر آن برگ فروتن گشت، پس گفتی: «ای آتش! سرد و بی‌آسیب باش!» و
از تو می‌خواهم به‌حق نامی که آن را بر سراپرده بزرگواری و کرامت نوشتی، ای
که خواهنده‌ای بازش ندارد و عطا از خزانه‌هایش نکاهد، ای آنکه از او
فریادرسی شود و از او پناه جویند، از تو می‌خواهم به جایگاه عزّت از عرشت و
نهایت رحمت از کتابت و اسم اعظمت و شأن برترت و کلمات کامل والایت.
اللّٰهُمَّ رَبَّ الرِّياحِ وَمَا ذَرَتْ، وَالسَّماءِ وَمَا أَظَلَّتْ،
وَالْأَرْضِ وَمَا أَقَلَّتْ، وَالشَّياطِينِ وَمَا أَضَلَّتْ،
وَالْبِحارِ وَمَا جَرَتْ، وَبِحَقِّ كُلِّ حَقٍّ هُوَ عَلَيْكَ حَقٌّ؛
وَبِحَقِّ الْمَلائِكَةِ الْمُقَرَّبِينَ وَالرَّوْحانِيِّينَ
وَالْكَرُوبِيِّينَ وَالْمُسَبِّحِينَ لَكَ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ
لَايَفْتُرُونَ، وَبِحَقِّ إِبْراهِيمَ خَلِيلِكَ، وَبِحَقِّ كُلِّ وَ
لِيٍّ يُنادِيكَ بَيْنَ الصَّفا وَالْمَرْوَةِ وَتَسْتَجِيبُ لَهُ
دُعاءَهُ، يَا مُجِيبُ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هٰذِهِ الْأَسْماءِ وَبِهٰذِهِ
الدَّعَواتِ أَنْ تَغْفِرَ لَنا مَا قَدَّمْنا وَمَا أَخَّرْنا وَمَا
أَسْرَرْنا وَمَا أَعْلَنَّا وَمَا أَبْدَيْنا وَمَا أَخْفَيْنا وَمَا
أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنَّا إِنَّكَ عَلَیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ
بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ .
خدایا ای
پروردگار بادها و آنچه پراکنده کردند و ای پروردگار آسمان و آنچه بر آن
سایه افکند و ای پروردگار زمین و آنچه را با خود برداشت و ای پروردگار
شیاطین و هرکه را گمراه کردند و ای پروردگار دریاها و آنچه روان شد و به‌حق
هر حقی که آن بر تو حق است؛ و به‌حق فرشتگان درگاهت و روحانیان و کرّوبیان
و آنان‌که شب و روز بدون اینکه سستی ورزند برایت تسبیح می‌گویند و به‌حق
ابراهیم دوستت و به‌حق هر دوستی که میان صفا و مروه تو را می‌خواند و تو
دعایش را اجابت می‌کنی، ای اجابت‌کننده، از تو می‌خواهم به‌حق این نام‌ها و
به‌حق این دعاها که ما را بیامرزی از گناهانی که پیش از این انجام دادیم و
از این پس انجام می‌دهیم و آنچه پنهان و آنچه آشکار کردیم و آنچه ظاهر
نموده و آنچه نهان ساختیم و آنچه را تو از ما به آن آگاه‌تری، همانا تو بر
هر کاری توانایی، به مهربانی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان.
يَا حافِظَ كُلِّ غَرِيبٍ، يَا مُؤْنِسَ كُلِّ وَحِيدٍ، يَا قُوَّةَ
كُلِّ ضَعِيفٍ، يَا ناصِرَ كُلِّ مَظْلُومٍ، يَا رازِقَ كُلِّ مَحْرُومٍ،
يَا مُؤْنِسَ كُلِّ مُسْتَوْحِشٍ، يَا صاحِبَ كُلِّ مُسافِرٍ، يَا
عِمادَ كُلِّ حاضِرٍ، يَا غافِرَ كُلِّ ذَنْبٍ وَخَطِيئَةٍ، يَا غِياثَ
الْمُسْتَغِيثِينَ، يَا صَرِيخَ الْمُسْتَصْرِخِينَ، يَا كاشِفَ كَرْبِ
الْمَكْرُوبِينَ؛
ای نگهدار هر
غریب، ای مونس هر تنها، ای نیروی هر ناتوان، ای یار هر ستمدیده، ای
روزی‌بخش هر محروم، ای همدم هر هراسان، ای همراه هر مسافر، ای تکیه‌گاه هر
حاضر، ای آمرزنده هر گناه و خطا، ای فریادرس فریادخواهان، ای دادرس
دادخواهان، ای برطرف‌کنندۀ اندوه اندوهگینان؛
يَا فارِجَ هَمِّ الْمَهْمُومِينَ، يَا بَدِيعَ السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرَضِينَ، يَا مُنْتَهیٰ غايَةِ الطَّالِبِينَ، يَا مُجِيبَ
دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ، يَا رَبَّ
الْعالَمِينَ، يَا دَيَّانَ يَوْمِ الدِّينِ، يَا أَجْوَدَ
الْأَجْوَدِينَ، يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ، يَا أَسْمَعَ
السَّامِعِينَ، يَا أَبْصَرَ النَّاظِرِينَ، يَا أَقْدَرَ الْقادِرِينَ،
اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَيِّرُ النِّعَمَ، وَاغْفِرْ لِیَ
الذُّنُوبَ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ، وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی
تُورِثُ السَّقَمَ، وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِكُ
الْعِصَمَ، وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعاءَ،
وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ قَطْرَ السَّماءِ، وَاغْفِرْ
لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَناءَ، وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ
الَّتِی تَجْلِبُ الشَّقاءَ؛
ای آرامش‌دهندۀ
غم‌زدگان، ای پدیدآورنده آسمان‌ها و زمین‌ها، ای نهایت هدف جویندگان، ای
اجابت‌کننده دعای بیچارگان، ای مهربان‌ترین مهربانان، ای پروردگار جهانیان،
ای پاداش‌دهنده روز پاداش، ای بخشنده‌ترین بخشندگان، ای کریم‌ترین کریمان،
ای شنواترین شنوندگان، ای بیناترین بینایان، ای تواناترین توانایان، بر من
بیامرز گناهانی که نعمت‌ها را تغییر می‌دهد و گناهانی که پشیمانی به بار
می‌آورد و گناهانی که سبب بیماری‌ها می‌شود و گناهانی که پرده‌های حرمت را
می‌درد و گناهانی که دعا را پس می‌زند و گناهانی که باران آسمان را نگاه
می‌دارد و گناهانی که نابودی را شتابان می‌رساند و گناهانی که بدبختی
می‌آورد؛
وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُظْلِمُ الْهَواءَ، وَاغْفِرْ لِیَ
الذُّنُوبَ الَّتِی تَكْشِفُ الْغِطاءَ، وَاغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ
الَّتِی لَايَغْفِرُها غَيْرُكَ يَا اللّٰهُ، وَاحْمِلْ عَنِّی كُلَّ
تَبِعَةٍ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَاجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً
وَمَخْرَجاً وَيُسْراً، وَأَنْزِلْ يَقِينَكَ فِی صَدْرِی، وَرَجاءَكَ
فِی قَلْبِی حَتَّیٰ لَاأَرْجُوَ غَيْرَكَ .
و گناهانی که
هوا را تیره می‌کند و گناهانی که پرده حیا را برمی‌دارد و بیامرز برایم
گناهانی که جز تو کسی آن‌ها را نمی‌آمرزد، ای خدا و هر حقی که از یکی از
بندگانت به عهدۀ من است بردار و برای من در کارم گشایش و راه چاره و آسانی
قرار ده و یقینت را در سینه‌ام و امیدت را در دلم فرود آر تا به غیر تو
امید نبندم.
اللّٰهُمَّ احْفَظْنِی وَعافِنِی فِی مَقامِی، وَاصْحَبْنِی فِی لَيْلِی
وَنَهارِی، وَمِنْ بَيْنِ يَدَیَّ وَمِنْ خَلْفِی وَعَنْ يَمِينِی وَعَنْ
شِمالِی وَمِنْ فَوْقِی وَمِنْ تَحْتِی، وَيَسِّرْ لِیَ السَّبِيلَ،
وَأَحْسِنْ لِیَ التَّيْسِيرَ، وَلَا تَخْذُلْنِی فِی الْعَسِيرِ،
وَاهْدِنِی يَا خَيْرَ دلِيلٍ؛
خدایا نگاهم
دار و در جایگاهم سلامتم ده و همراه من باش، در شب و در روز و از پیش رو و
پشت سر و از راست و چپ و از بالا و زیر پا و راه را بر من هموار ساز و
سهولت امر را برایم نیکو گردان و در دشواری خوارم مکن و مرا راهنما باش ای
بهترین راهنما؛
وَلَا تَكِلْنِی إِلیٰ نَفْسِی فِی الْأُمُورِ، وَلَقِّنِی كُلَّ سُرُورٍ،
وَاقْلِبْنِی إِلیٰ أَهْلِی بِالْفَلاحِ وَالنَّجاحِ مَحْبُوراً فِی
الْعاجِلِ وَالْآجِلِ، إِنَّكَ عَلَیٰ كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ،
وَارْزُقْنِی مِنْ فَضْلِكَ، وَأَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ طَيِّباتِ رِزْقِكَ،
وَاسْتَعْمِلْنِی فِی طاعَتِكَ، وَأَجِرْنِی مِنْ عَذابِكَ وَنارِكَ،
وَاقْلِبْنِی إِذا تَوَفَّيْتَنِی إِلیٰ جَنَّتِكَ بِرَحْمَتِكَ .
و در کارها
مرا به خود وامگذار و هرگونه دل‌خوشی را به دلم انداز و مرا با رستگاری و
سربلندی به خانواده‌ام بازگردان، آراسته به شادکامی، در دنیاوآخرت، همانا
تو بر هر کاری توانایی و از احسانت نصیبم کن و از روزی‌های پاکیزه‌ات بر من
وسعت ده و در طاعتت به کار گیر و از عذاب و آتشت پناهم ده و زمانی که مرا
از دنیا بردی از روی رحمت به بهشتت وارد کن.
اللّٰهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وَمِنْ تَحْوِيلِ
عافِيَتِكَ، وَمِنْ حُلُولِ نَقِمَتِكَ، وَمِنْ نُزُولِ عَذابِكَ،
وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ جَهْدِ الْبَلاءِ، وَدَرَكِ الشَّقاءِ، وَمِنْ سُوءِ
الْقَضاءِ، وَشَماتَةِ الْأَعْداءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا يَنْزِلُ مِنَ
السَّماءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا فِی الْكِتابِ الْمُنْزَلِ؛
خدایا به تو
پناه می‌آورم از نابودی نعمتت و از تغییر عافیتت و از فرود آمدن انتقامت و
از نزول عذابت و به تو پناه می‌آورم از سختی بلا و افتادن در بدبختی و از
بدی سرنوشت و سرزنش دشمنان و از شرّ آنچه از آسمان می‌رسد و از شرّ آنچه در
کتاب نازل شده‌ات شر قلمداد کردی؛
اللّٰهُمَّ لَا تَجْعَلْنِی مِنَ الْأَشْرارِ، وَلَا مِنْ أَصْحابِ
النَّارِ، وَلَا تَحْرِمْنِی صُحْبَةَ الْأَخْيارِ، وَأَحْيِنِی حَيَاةً
طَيِّبَةً، وَتَوَفَّنِی وَفاةً طَيِّبَةً تُلْحِقُنِی بِالْأَبْرارِ،
وَارْزُقْنِی مُرافَقَةَ الْأَنْبِياءِ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِيكٍ
مُقْتَدِرٍ .
خدایا مرا از
اشرار و از اهل آتش قرار مده و از هم‌نشینی نیکان محروم مگردان و به زندگی
پاکیزه زنده‌ام بدار و به مرگ پاکیزه بمیران، به نیکان پیوندم ده، هم‌نشینی
با پیامبران را نصیبم فرما، هم‌نشینی در جایگاه صدق، نزد فرمانروایی
نیرومند.
اللّٰهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَیٰ حُسْنِ بَلائِكَ وَصُنْعِكَ، وَلَكَ
الْحَمْدُ عَلَی الْإِسْلامِ وَاتِّباعِ السُّنَّةِ، يَا رَبِّ كَما
هَدَيْتَهُمْ لِدِينِكَ وَعَلَّمْتَهُمْ كِتابَكَ فَاهْدِنا وَعَلِّمْنا،
وَلَكَ الْحَمْدُ عَلَیٰ حُسْنِ بَلائِكَ وَصُنْعِكَ عِنْدِی خاصَّةً كَما
خَلَقْتَنِی فَأَحْسَنْتَ خَلْقِی وَعَلَّمْتَنِی فَأَحْسَنْتَ تَعْلِيمِی
وَهَدَيْتَنِی فَأَحْسَنْتَ هِدايَتِی، فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَیٰ
إِنْعامِكَ عَلَیَّ قَدِيماً وَحَدِيثاً، فَكَمْ مِنْ كَرْبٍ يَا سَيِّدِی
قَدْ فَرَّجْتَهُ ؟ وَكَمْ مِنْ غَمٍّ يَا سَيِّدِی قَدْ نَفَّسْتَهُ ؟
وَكَمْ مِنْ هَمٍّ يَا سَيِّدِی قَدْ كَشَفْتَهُ ؟ وَكَمْ مِنْ بَلاءٍ يَا
سَيِّدِی قَدْ صَرَفْتَهُ ؟ وَكَمْ مِنْ عَيْبٍ يَا سَيِّدِی قَدْ
سَتَرْتَهُ؛ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلَیٰ كُلِّ حالٍ فِی كُلِّ مَثْویً
وَزَمَانٍ وَمُنْقَلَبٍ وَمَُقامٍ وَعَلَیٰ هٰذِهِ الْحالِ وَكُلِّ حالٍ .
خدایا تو را
سپاس بر نیکی آزمایش و رفتارت و تو را سپاس بر اسلام و پیروی روش پیامبر،
پروردگارا، چنان‌که اینان را به دینت هدایت کردی و کتاب خود را به آن‌ها
آموختی، ما را هم رهنما باش و به ما هم بیاموز، تو را سپاس بر نیکی آزمایش و
رفتارت به ویژه نسبت به من، چنان‌که مرا آفریدی و آفرینشم را نیکو نهادی و
به من آموختی و آموزشم را نیکو نمودی و راهنمایی‌ام فرمودی و راهنمایی‌ام
را نیکو گرداندی، پس تو را سپاس بر نعمت‌بخشی‌ات بر من در گذشته و حال،
آقای من چه بسیار محنت غم زایی که از من گشودی و چه بسیار اندوهی که زدودی و
چه بسیار نگرانی که برطرف ساختی و چه بسیار بلایی که ای آقای من
برگرداندی و چه بسیار عیبی که پوشاندی؛ پس تو را سپاس بر هر حال، در هر
مکان و زمان و هر منزل و مقام و بر این حال و هر حال.
اللّٰهُمَّ اجْعَلْنِی‌مِنْ أَفْضَلِ عِبادِكَ نَصِيباً فِی هٰذَا
الْيَوْمِ مِنْ خَيْرٍ تَقْسِمُهُ، أَوْ ضُرٍّ تَكْشِفُهُ، أَوْ سُوءٍ
تَصْرِفُهُ، أَوْ بَلاءٍ تَدْفَعُهُ، أَوْ خَيْرٍ تَسُوقُهُ، أَوْ
رَحْمَةٍ تَنْشُرُها، أَوْ عافِيَةٍ تُلْبِسُها، فَإِنَّكَ عَلَیٰ كُلِّ
شَیْءٍ قَدِيرٌ، وَبِيَدِكَ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَأَنْتَ
الْواحِدُ الْكَرِيمُ الْمُعْطِی الَّذِی لَايُرَدُّ سائِلُهُ، وَلَا
يُخَيَّبُ آمِلُهُ، وَلَا يَنْقُصُ نائِلُهُ، وَلَا يَنْفَدُ مَا
عِنْدَهُ بَلْ يَزْدادُ كَثْرَةً وَطِيباً وَعَطاءً وَجُوداً،
وَارْزُقْنِی مِنْ خَزائِنِكَ الَّتِی لَاتَفْنیٰ، وَمِنْ رَحْمَتِكَ
الْواسِعَةِ، إِنَّ عَطاءَكَ لَمْ يَكُنْ مَحْظُوراً، وَأَنْتَ عَلَیٰ
كُلِّ شَیْءٍ قَدِيرٌ، بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا مرا در
این روز از برترین بندگانت در سهم و قسمت قرار ده، از خیری که پخش می‌کنی،
یا رنجی که برطرف می‌نمایی، یا امر بدی که برمی‌گردانی، یا بلایی که برطرف
می‌کنی، یا خیری که می‌فرستی، یا رحمتی که می‌گسترانی، یا عافیتی که بر
بندگان می‌پوشانی، همانا تو بر هر کاری توانایی و خزانه‌های آسمان‌ها و
زمین به دست توست و تو یگانه‌ی بزرگوار عطا بخشی که خواهنده‌اش بازگردانده
نشود و آرزومندش ناامید نگردد و عطایش کاستی نپذیرد و آنچه نزد اوست پایان
نیابد، بلکه به فزونی و دل‌پسندی و عطا و بخشش بیفزاید و مرا روزی کن از
خزانه‌هایت که تمام نمی‌شود و از رحمت گسترده‌ات، همانا عطایت ممنوع نبوده و
تو بر هر کاری توانایی، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.