بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
لزوم تواضع و فروتنی و خشوع در زیارت امام حسین(ع)
از
مسائلی که در سفر زیارت امام حسین(علیه‌السلام) مستحب است، تواضع و فروتنی و
خشوع و راه رفتن همانند بنده ذلیل است، پس کسانی که در راه زیارت آن حضرت،
بر این مرکب‌های جدید سوار می‌شوند، باید خیلی متوجه خود باشند که بر سایر
زائران و بندگان خدا که به سختی و مشقّت به کربلا می‌روند، بزرگی ننمایند و
تکبّر نورزند و آنان را به چشم حقارت نبینند.
علما در احوال
اصحاب کهف نقل کرده‌اند: که آن‌ها از خاصان دقیانوس و به منزله وزرای او
بودند، وقتی حق‌تعالی رحمت خود را شامل حال آن‌ها فرمود و به فکر خداپرستی و
اصلاح کار خود برآمدند، مصلحت خویش را در این دیدند که از مردم کناره
گیرند و در غاری پناه گرفته به عبادت حق مشغول شوند، به این خاطر سوار بر
اسب‌ها شده، از شهر بیرون آمدند.
همین‌که سه میل
راه رفتند، تملیخا که یکی از آنان بود گفت: «برادران این راه، راه آخرت است
و باید به صورت نداری و مسکنت رفت و فرمانروایی و ریاست دنیا را کنار
گذاشت، اکنون از اسب‌ها پیاده شوید و با پای پیاده به درگاه حق روید، شاید
خداوند به شما رحم کند و در کار شما گشایشی نصیب شما فرماید؛ همگی از
اسب‌های خود پیاده شدند و آن افراد محترم و معظّم در آن روز، هفت فرسخ با
پای پیاده راه رفتند تا پاهایشان مجروح و خون‌چکان شد!
پس زائران قبر
مطهر امام حسین(علیه‌السلام) این واقعیت را در نظر داشته باشند و بدانند
شخص در این راه هرچه برای خدا فروتنی کند، باعث بالارفتن مقام او خواهد شد،
بنابراین اساس در آداب زیارت آن جناب از امام صادق(علیه‌السلام) روایت
شده: هرکه پیاده به زیارت قبر امام حسین(علیه‌السلام) برود، حق‌تعالی برای
او به عدد هر گام هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه را از او محو می‌کند و
برای او هزار درجه در بهشت بلند می‌فرماید، چون به شطّ فرات رسیدی غسل کن و
پایت را برهنه نما و کفش‌های خود را در دست گیر و راه برو همانند راه رفتن
بنده‌ای خوار.