آلا؛ مفاتیح الجنان

شیخ کلینی در کتاب «کافی» از ابوبصیر روایت کرده: که امام صادق(علیه‌السلام) در ماه رمضان این دعا را می‌خواند:

اللّٰهُمَّ إِنِّی بِكَ وَمِنْكَ أَطْلُبُ حاجَتِی، وَمَنْ طَلَبَ حاجَةً إِلَی النَّاسِ فَإِنِّی لَا أَطْلُبُ حاجَتِی إِلّا مِنْكَ وَحْدَكَ لا شَرِيكَ لَكَ، وَأَسْأَلُكَ بِفَضْلِكَ وَرِضْوانِكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَأَهْلِ بَيْتِهِ وَأَنْ تَجْعَلَ لِی فِی عامِی هٰذَا إِلیٰ بَيْتِكَ الْحَرامِ سَبِيلاً حِجَّةً مَبْرُورَةً مُتَقَبَّلَةً زاكِيةً خالِصَةً لَكَ تَقَرُّبِها عَيْنِی، وَتَرْفَعُ بِها دَرَجَتِی،

خدایا، من به وسیله‌ی تو از تو حاجتم را درخواست می‌کنم و هرکه حاجت خویش از مردم بخواهد همانا من حاجتم را نمی‌خواهم مگر از تو، یگانه‌ای، شریکی برای تو نیست، به حق احسان و لطف و خشنودی‌ات از تو می‌خواهم که بر محمّد و اهل‌بیتش درود فرستی و در این سال برایم راهی به سوی کعبه قرار دهی، با زیارتی پاک و پذیرفته، پاکیزه و خالص برای خودت که دیده‌ام به آن روشن شود و مرتبه‌ام به آن بالا رود،

وَتَرْزُقَنِی أَنْ أَغُضَّ بَصَرِی، وَأَنْ أَحْفَظَ فَرْجِی، وَأَنْ أَكُفَّ بِها عَنْ جَمِيعِ مَحارِمِكَ حَتَّیٰ لَايَكُونَ شَیْءٌ آثَرَ عِنْدِی مِنْ طاعَتِكَ وَخَشْيَتِكَ وَالْعَمَلِ بِما أَحْبَبْتَ، وَالتَّرْكِ لِما كَرِهْتَ وَنَهَيْتَ عَنْهُ، وَاجْعَلْ ذٰلِكَ فِی يُسْرٍ وَيَسارٍ وَعافِيَةٍ وَمَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ،

خدایا به من روزی کن که دیده‌ام را از حرام فرو بندم و شهوتم را نگاه دارم و خود را از همه حرام‌هایت بازدارم تا آنجا که چیزی نزد من برتر از طاعت و ترس از تو نباشد و توفیق عمل به آنچه واجب کردی و ترک آنچه نپسندیدی و از آن نهی نمودی و همه این‌ها را در کنار آسانی و فراوانی و تندرستی و آنچه به من نعمت دادی قرار ده

وَأَسْأَلُكَ أَنْ تَجْعَلَ وَفاتِی قَتْلاً فِی سَبِيلِكَ تَحْتَ رايَةِ نَبِيِّكَ مَعَ أَوْلِيائِكَ، وَأَسْأَلُكَ أَنْ تَقْتُلَ بِی أَعْداءَكَ وَأَعْداءَ رَسُولِكَ، وَأَسْأَلُكَ أَنْ تُكْرِمَنِی بِهَوانِ مَنْ شِئْتَ مِنْ خَلْقِكَ وَلَا تُهِنِّی بِكَرامَةِ أَحَدٍ مِنْ أَوْ لِيائِكَ . اللّٰهُمَّ اجْعَلْ لِی مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً، حَسْبِیَ اللّٰهُ، مَا شَاءَ اللّٰهُ.

و از تو می‌خواهم مرگم را کشته شدن در راهت در زیر پرچم پیامبرت همراه با اولیایت قرار دهی و از تو می‌خواهم که به وسیله من دشمنان خود و رسولت را نابود کنی و از تو درخواست می‌کنم که مرا گرامی داری با خوار کردن آن که از خلق خود می‌خواهی و خوار نکنی مرا به گرامی داشتن احدی از اولیایت، خدایا برایم همراه پیامبر راهی به خوشبختی قرار ده، خدا مرا بس است، آنچه خدا خواهد شود.

نویسنده گوید: این دعا موسوم به «دعای حجّ» است، سید در «اقبال» خواندن آن را در شب‌های ماه رمضان، پس از مغرب، از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده و کفعمی در کتاب «بلدالامین» فرموده: در هر روز از ماه رمضان و در شب اوّل آن، خواندن این دعا مستحب است و شیخ مفید در کتاب «مقنعه» آن را برای خصوص شب اول ماه پس از نماز مغرب روایت کرده.