شب
عاشوراست؛ سید در کتاب «اقبال» برای این شب دعاها و نمازهای بسیار با
فضیلت‌های فراوان روایت کرده، از جمله «صد رکعت» نماز که در هر رکعت پس از
سوره
«حَمد» «سه مرتبه» سوره
«توحید» خوانده و بعد از پایان صد رکعت «هفتاد مرتبه» بگوید:
سُبْحانَ اللّٰهِ، وَالحَمْدُ للّٰهِ، وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ،
وَاللّٰهُ أَكْبَرُ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا باللّٰهِ العَلِيِّ
العَظِيمِ.
منزّه است خدا
و خدا را سپاس و نیست معبودی جز خدا و خدا بزرگ‌تر است از این که وصف شود و
هیچ نیرو و توانی نیست جز به خدای بلندمرتبه بزرگ.
و در روایت دیگر پس از «العَلِیِّ العَظِیمِ» استغفار هم ذکر شده؛
و نیز چهار رکعت نماز در آخر شب که در هر رکعت پس از سوره
«حَمد»، هرکدام از
«آیت‌الکرسی» و سوره‌های
«توحید» و
«فلق» و
«ناس» را «ده مرتبه» بخواند و پس از سلام «صد مرتبه» سوره
«توحید» را قرائت کند؛
و دیگر چهار رکعت نماز، در هر رکعت سوره
«حَمد» و «پنجاه مرتبه» سوره
«توحید» و این نماز برابر است با «نماز امیرالمؤمنین»(علیه‌السلام)
که مزیت و برتری بسیار دارد و فرموده: پس از نماز، بسیار ذکر خدا کن و
صلوات بسیار بر رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرست و هرچه می‌توانی بر
دشمنان ایشان لعن کن؛
و در فضیلت اِحیای
این شب روایت کرده: مانند آن است که عبادت کرده باشد به عبادت جمیع
فرشتگان و عبادت در آن، برابر هفتاد سال عبادت است و اگر کسی را توفیق دست
دهد، در چنین شبی در کربلا باشد و امام حسین(علیه‌السلام) را زیارت کند و
نزد آن حضرت تا صبح بیتوته کند، خدا او را آغشته به خون امام
حسین(علیه‌السلام) در زمره شهدا با آن حضرت محشور فرماید.