علامه
مجلسی در «زاد المعاد» فرموده: بهتر آن است که روز نهم و دهم را روزه
نگیرد، زیرا بنی‌امیه این دو روز را برای برکت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه
می‌گرفتند و به دروغ، احادیث بسیار در فضیلت این دو روز و روزه آن‌ها را
به حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نسبت داده‌اند و از طریق اهل‌بیت احادیث
بسیاری در مذمّت روزه این دو روز به ویژه روز عاشورا وارد شده و نیز
بنی‌امیه(علیهم اللعنه) برای برکت، آذوقه سال را در روز عاشورا ذخیره
می‌کردند!
به این خاطر از
حضرت رضا(علیه‌السلام) روایت شده: هرکه کوشیدن در حوائج خود را در روز
عاشورا ترک کند و به دنبال کاری نرود، حق‌تعالی حوائج دنیا و آخرت او را
برآورد و هرکه روز عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، حق‌تعالی روز
قیامت را روز شادی و سرور و خوشحالی او گرداند و دیده‌اش در بهشت به ما
روشن شود؛ هرکه روز عاشورا را روز برکت نامد و در آن روز برای منزل خود
چیزی ذخیره کند خدا آن ذخیره را برای او مبارک نکند و روز قیامت با یزید و
عبیدالله بن زیاد و عمر بن سعد(علیهم اللعنه) محشور گردد.
بنابراین انسان
باید در روز عاشورا مشغول کاری از کارهای دنیا نگردد، بلکه در گریه و نوحه و
مصیبت باشد و اهل خانه خود را دستور دهد که عزای آن حضرت را بپا دارند و
مشغول ماتم و سوگواری باشند، چنان‌که در سوگ عزیزترین اولاد و اقوام خود
مشغول می‌شوند و در آن روز بی‌آنکه قصد روزه کنند، از خوردن و آشامیدن
امساک ورزند و در پایان روز پس از عصر غذا بخورند گرچه به جرعه آبی باشد و
روزه کامل نگیرند، مگر آنکه در خصوص آن روز روزه واجب داشته باشد که به نذر
یا مثل آن بر او واجب شده باشد و در آن روز در خانه خود آذوقه ذخیره نکند و
لب به خنده نگشاید و به لهو و لعب نپردازد و «هزار مرتبه» قاتلان آن حضرت
را لعنت کند و بگوید:
اللّٰهُمَّ الْعَنْ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ.
خداوندا بر قاتلان حسین (علیه‌السلام) لعنت فرست.
نویسنده گوید: از
کلام این بزرگوار معلوم می‌شود که احادیثی که در فضیلت روز عاشوراست همه
جعلی است و به دروغ به حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نسبت داده‌اند.