بدان که
آنچه از اهل‌بیت عصمت و طهارت در مورد زیارت عرفه رسیده، از زیادتی روایات
و بسیاری فضیلت و ثواب، بیشتر از آن است که شمرده شود و ما به خاطر تشویق
زائران، به ذکر چند روایت اکتفا می‌کنیم.از بشیر دُهّان
به سند معتبر روایت شده است: که گفت خدمت امام صادق(علیه‌السلام) عرض کردم:
گاه هست که حج از من فوت می‌شود و روز عرفه را نزد قبر حضرت
حسین(علیه‌السلام) به سرمی‌برم. فرمود: ای بشیر کار خوبی انجام می‌دهی،
هر مؤمنی که در
روز غیر عید، بامعرفت به حق آن حضرت به زیارت قبر حضرتش برود، ثواب «بیست
حج» و «بیست عمره» پسندیده پذیرفته و «بیست جهاد» همراه پیامبر مرسل یا
امام عادل برای او نوشته می‌شود و هرکه آن حضرت را در روز عید زیارت کند،
حق‌تعالی برای او ثواب «صد حج» و «صد عمره» و «صد جهاد» همراه با پیامبر
مرسل یا امام عادل را می‌نویسند و هر که آن حضرت را در روز عرفه، بامعرفت
به حق حضرتش زیارت کند، برای او ثواب «هزار حج» و «هزار عمره» پسندیده
پذیرفته و «هزار جهاد» با پیامبر مرسل یا امام عادل نوشته می‌شود.
به حضرت گفتم:
ثواب موقف عرفات برای من کجا حاصل می‌شود؟ آن حضرت به سوی من نظر کرد،
مانند کسی که خشمناک باشد و فرمود: ای بشیر، هرگاه مؤمنی در روز عرفه، به
زیارت قبر امام حسین(علیه‌السلام) برود و در رود فرات غُسل کند، سپس به سوی
قبر آن حضرت حرکت کند، حق‌تعالی به هر گامی که بر می‌دارد، برای او ثواب
حجّی که با همه مناسک به طور کامل انجام داده باشد می‌نویسد و چنین گمان
دارم که فرمود: «و عمره»؛
و در احادیث
بسیار به نهایتِ اعتبار وارد شده است: که حق‌تعالی در روز عرفه، پیش از
آنکه نظر به اهل موقف عرفات کند، ابتدا نظر رحمت به سوی زائران قبر
حسین(علیه‌السلام) می‌اندازد. در حدیث معتبر از
رُفاعه روایت شده: که امام صادق(علیه‌السلام) به من فرمود: امسال حج کردی؟
گفتم: فدایت شوم، مالی نداشتم که به حج روم، ولی عرفه را نزد قبر امام
حسین(علیه‌السلام) گذراندم؛ فرمود: ای رُفاعه، از آنچه اهل مِنی در آن
بودند، هیچ کوتاهی نکردی، اگر نه این بود که کراهت دارم مردم ترک حج کنند،
هر آینه برای تو حدیثی می‌گفتم که هرگز زیارت قبر آن حضرت را ترک نکنی؛ پس
ساعتی ساکت شد، بعد از آن فرمود: پدرم به من خبر داد، هر که به سوی قبر
امام حسین(علیه‌السلام) بیرون رود و با تکبّر حرکت نکند، عارف به حق آن
حضرت باشد، هزار فرشته از طرف راست و هزار فرشته از طرف چپ همراه او
می‌شوند و برای او ثواب «هزار حج» و «هزار عمره» که با پیغمبر یا وصی
پیغمبر بجا آورده باشد نوشته می‌شود.
امّا شیوۀ زیارت
آن حضرت، چنان است که علمای بزرگوار و رؤسای مَذهب و ملّت فرموده‌اند: چون
خواستی حضرت را در این روز زیارت کنی، اگر توانستی از فرات غُسل کن وگرنه
از هر آبی که برایت ممکن شد و پاکیزه‌ترین جامه‌های خود را بپوش و زیارت آن
حضرت را قصد کن، درحالی‌که با آرامی و وقار و تیزبینی باشی، چون به در
حائر رسیدی بگو: «اللّٰهُ أَکْبَرُ» و بخوان:
اللّٰهُ أَكْبَرُ كَبِيراً، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ كَثِيراً، وَسُبْحانَ
اللّٰهِ بُكْرَةً وَأَصِيلاً، وَ الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي هَدٰانٰا
لِهٰذٰا وَ مٰا كُنّٰا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لاٰ أَنْ هَدٰانَا اللّٰهُ،
لَقَدْ جٰاءَتْ رُسُلُ رَبِّنٰا بِالْحَقِّ، السَّلامُ عَلیٰ رَسُولِ
اللّٰهِ صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ، السَّلامُ عَلیٰ أَمِيرِ
الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلیٰ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ
الْعالَمِينَ، السَّلامُ عَلَی الْحَسَنِ وَالْحُسَيْنِ، السَّلامُ عَلیٰ
عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ، السَّلامُ عَلیٰ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ،
السَّلامُ عَلَیٰ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، السَّلامُ عَلَیٰ مُوسَی بْنِ
جَعْفَرٍ، السَّلامُ عَلَیٰ عَلِيِّ بْنِ مُوسیٰ، السَّلامُ عَلَیٰ
مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ، السَّلامُ عَلَیٰ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ،
السَّلامُ عَلَی الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ، السَّلامُ عَلَی الْخَلَفِ
الصَّالِحِ الْمُنْتَظَرِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ،
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، عَبْدُكَ وَابْنُ عَبْدِكَ
وَابْنُ أَمَتِكَ، الْمُوالِي لِوَلِيِّكَ، الْمُعادِي لِعَدُوِّكَ،
اسْتَجارَ بِمَشْهَدِكَ، وَتَقَرَّبَ إِلَی اللّٰهِ بِقَصْدِكَ .
الْحَمْدُلِلّٰهِ الَّذِي هَدَانِي لِوِلايَتِكَ، وَخَصَّنِي
بِزِيارَتِكَ، وَسَهَّلَ لِي قَصْدَكَ.
خدا بزرگ‌تر
است بزرگ‌تر، خدا را سپاس بسیار، منزّه است خدای صبح و شام، سپاس خدا را که
ما را به این راه هدایت نمود و ما آن‌گونه نبودیم که هدایت شویم، اگر خدا
ما را راهنمایی نمی‌کرد، همانا رسولان پروردگار ما حق را آوردند. سلام بر
رسول خدا (درود خدا بر او و خاندانش)، سلام بر امیرمؤمنان، سلام بر فاطمه
زهراء، سرور بانوان جهانیان، سلام بر حسن و حسین، سلام بر علی بن حسین،
سلام بر محمد بن علی، سلام بر جعفر بن محمد، سلام بر موسی بن جعفر، سلام بر
علی بن موسی، سلام بر محمد بن علی، سلام بر علی بن محمد، سلام بر حسن بن
علی، سلام بر یادگار شایسته، آن امام مورد انتظار؛ سلام بر تو ای
اباعبدلله، سلام بر تو ای فرزند رسول خدا، بنده و فرزند بنده‌ات و فرزند
کنیزت هستم، دوست دار دوستت و دشمن دشمنت می باشم، به زیارتگاهت پناه آورده
و با آهنگ به سوی تو به خدا تقرب جسته، خدا را سپاس که مرا به ولایتت
هدایت کرد و به زیارتت اختصاص داد و برایم همراه ساخت آهنگ به سویت را.
پس داخل روضه شو و بالای سر بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ
عَلَيْكَ يَا وارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا
وارِثَ إِبْراهِيمَ خَلِيلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ
مُوسیٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ عِيسیٰ رُوحِ
اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ مُحَمَّدٍ حَبِيبِ اللّٰهِ،
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وارِثَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ
عَلَيْكَ يَا وارِثَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ
مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفیٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ عَلِيٍّ
الْمُرْتَضیٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ،
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خَدِيجَةَ الْكُبْریٰ، السَّلامُ عَلَيْكَ
يَا ثارَ اللّٰهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ الْمَوْتُورَ، أَشْهَدُ
أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاةَ، وَآتَيْتَ الزَّكَاةَ، وَأَمَرْتَ
بِالْمَعْرُوفِ، وَنَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَأَطَعْتَ اللّٰهَ
حَتَّیٰ أَتَاكَ الْيَقِينُ؛
سلام بر تو ای
وارث آدم برگزیده خدا، سلام بر تو ای وارث نوح پیامبر خدا، سلام بر تو ای
وارث ابراهیم دوست خدا، سلام بر تو ای وارث موسی هم‌سخن خدا، سلام بر تو ای
وارث عیسی روح خدا، سلام بر تو ای وارث محمّد محبوب خدا، سلام بر تو ای
وارث امیرمؤمنان ولی خدا، سلام بر تو ای فرزند محمّد مصطفی، سلام بر تو ای
فرزند علی مرتضی، سلام بر تو ای فرزند فاطمه زهرا، سلام بر تو ای فرزند
خدیجه کبری، سلام بر تو ای خون خدا و فرزند خون خدا و تنهای به خون غلطیده
که هنوز خونخواهی‌ات انجام نگرفته، گواهی می‌دهم که تو نماز را بپا داشتی و
زکات پرداختی و امر به معروف و نهی از منکر نمودی و خدا و رسولش را اطاعت
کردی تا مرگ به سویت آمد؛
فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً
ظَلَمَتْكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ،
يَا مَوْلايَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، أُشْهِدُ اللّٰهَ وَمَلائِكَتَهُ
وَأَنْبِياءَهُ وَرُسُلَهُ أَنِّي بِكُمْ مُؤْمِنٌ، وَبِإِيَابِكُمْ
مُوقِنٌ، بِشَرايِعِ دِينِي، وَخَواتِيمِ عَمَلِي، وَمُنْقَلَبِي إِلَیٰ
رَبِّي ، فَصَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْكُمْ، وَعَلیٰ أَرْواحِكُمْ وَعَلیٰ
أَجْسادِكُمْ، وَعَلیٰ شاهِدِكُمْ وَعَلیٰ غائِبِكُمْ، وَظاهِرِكُمْ
وَباطِنِكُمْ . السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ خاتَمِ النَّبِيِّينَ،
وَابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ، وَابْنَ إِمامِ الْمُتَّقِينَ، وَابْنَ
قائِدِ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ إِلیٰ جَنَّاتِ النَّعِيمِ، وَكَيْفَ
لَاتَكُونُ كَذٰلِكَ وَأَنْتَ بابُ الْهُدیٰ، وَ إِمامُ التُّقیٰ،
وَالْعُرْوَةُ الْوُثْقیٰ، وَالْحُجَّةُ عَلَیٰ أَهْلِ الدُّنْيا،
وَخامِسُ أَصْحابِ الْكِساءِ، غَذَتْكَ يَدُ الرَّحْمَةِ، وَرَضَعْتَ
مِنْ ثَدْيِ الْإِيمانِ، وَرُبِّيتَ فِي حِجْرِ الْإِسْلامِ، فَالنَّفْسُ
غَيْرُ راضِيَةٍ بِفِراقِكَ، وَلَا شَاكَّةٍ فِي حَيَاتِكَ، صَلَواتُ
اللّٰهِ عَلَيْكَ وَعَلَیٰ آبائِكَ وَأَبْنائِكَ؛
خدا لعنت کند
امتی که تو را کشتند و لعنت کند امتی که به تو ستم کردند و لعنت کند امتی
که این واقعه را شنیدند و به آن خشنود شدند، ای مولای من ای
اباعبدالله،گواه می‌گیرم خدا و فرشتگان و پیامبران و رسولانش را که مؤمن به
شمایم و به بازگشتتان یقین دارم، بر پایه قوانین دینم و پایان‌های عملم و
بازگشت گاهم به جانب پروردگارم، پس درود خدا بر جان‌هایتان و تن‌هایتان و
حاضرتان و غایبتان و ظاهرتان و باطنتان، سلام بر تو ای فرزند خاتم پیامبران
و فرزند آقای پیشوایان و فرزند پیشوای پرهیزکاران و فرزند پیشوای
سپیدرویان به سوی بهشت‌های پر نعمت و چگونه این چنین نباشی؟ در صورتی که تو
درگاه هدایت و پیشوای تقوا و دستاویز محکم خدا و حجّت بر اهل دنیا و پنجم
اصحاب کسایی، دست رحمت غذایت داد و از سینه ایمان شیر داده شدی و در دامن
اسلام پرورش یافتی، دل به فراقت راضی نیست و تردیدی در زنده بودنت
نمی‌باشد، درود خدا بر تو و بر پدران و فرزندانت؛
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَرِيعَ الْعَبَرَةِ السَّاكِبَةِ، وَقَرِينَ
الْمُصِيبَةِ الرَّاتِبَةِ، لَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْكَ
الْمَحارِمَ، وَانْتَهَكَتْ فِيكَ حُرْمَةَ الْإِسْلامِ، فَقُتِلْتَ
صَلَّی اللّٰهُ عَلَيْكَ مَقْهُوراً، وَأَصْبَحَ رَسُولُ اللّٰهِ صَلَّی
اللّٰهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ بِكَ مَوْتُوراً، وَأَصْبَحَ كِتابُ اللّٰهِ
بِفَقْدِكَ مَهْجُوراً . السَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَیٰ جَدِّكَ وَأَبِيكَ،
وَأُمِّكَ وَأَخِيكَ، وَعَلَی الْأَئِمَّةِ مِنْ بَنِيكَ، وَعَلَی
الْمُسْتَشْهَدِينَ مَعَكَ، وَعَلَی الْمَلائِكَةِ الْحافِّينَ
بِقَبْرِكَ، وَالشَّاهِدِينَ لِزُوَّارِكَ الْمُؤَمِّنِينَ بِالْقَبُولِ
عَلَیٰ دُعاءِ شِيعَتِكَ، وَالسَّلامُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ
وَبَرَكاتُهُ؛
سلام بر تو ای به خاک افتادۀ اشک روان و همدم مصیبت پی‌درپی، خدا لعنت کند
امّتی را که حلال شمردند حرمت‌های تو را و درباره تو پرده حرمت اسلام را
دریدند، کشته شدی (درود خدا بر تو) غمگین و محزون، رسول خدا (درود خدا بر
او و خاندانش) خونخواه تو شد، و کتاب خدا با از دست رفتنت مهجور گشت، سلام
بر تو و جد و پدر و مادر و برادر و امامان از فرزندانت و شهید شدگان همراهت
و بر فرشتگان دربرگیرنده قبرت و حاضران از زائرانت، آمین‌گوی برای قبولی
دعای شیعیانت و سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد؛
بِأَبِي أَنْتَ وَأُمِّي يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، بِأَبِي أَنْتَ
وَأُمِّي يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَجَلَّتِ
الْمُصِيبَةُ بِكَ عَلَيْنا وَعَلَیٰ جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ
وَالْأَرْضِ، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَأَلْجَمَتْ
وَتَهَيَّأَتْ لِقِتالِكَ، يَا مَوْلايَ يَا أَبا عَبْدِاللّٰهِ،
قَصَدْتُ حَرَمَكَ، وَأَتَيْتُ مَشْهَدَكَ أَسْأَلُ اللّٰهَ بِالشَّأْنِ
الَّذِي لَكَ عِنْدَهُ، وَبِالْمحَلِّ الَّذِي لَكَ لَدَيْهِ أَنْ
يُصَلِّيَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ
فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ بِمَنِّهِ وَجُودِهِ وَكَرَمِهِ.
پدر و مادرم
فدایت ای فرزند رسول خدا، پدر و مادرم فدایت ای اباعبدالله، عزایت بزرگ شد و
مصیبتت بر ما و همۀ اهل آسمان‌ها و زمین دشوار و طاقت‌فرسا گشت، خدا لعنت
کند قومی که اسب‌ها را زین کردند و دهانه زدند و آماده پیکار با تو شدند،
ای مولایم ای اباعبدالله، آهنگ حرمت نمودم و به زیارتگاهت آمدم، از خدا
درخواست می‌کنم به مقامی که برای تو نزد اوست و منزلتی که برای تو پیش اوست
که درود فرستد بر محمّد و خاندان محمّد و مرا در دنیا و آخرت همراه شما
قرار دهد، به مهرورزی و جود و کرمش.
آنگاه ضریح را ببوس و بالای سر دو رکعت نماز، به هر سوره که بعد از سوره «حمد» خواستی بخوان و چون فارغ شدی بگو:
اللّٰهُمَّ إِنِّي صَلَّيْتُ وَرَكَعْتُ وَسَجَدْتُ لَكَ وَحْدَكَ
لَاشَرِيكَ لَكَ، لِأَنَّ الصَّلاةُ وَالرُّكُوعَ وَالسُّجُودَ لَاتَكُونُ
إِلّا لَكَ، لِأَنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ .
اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَبْلِغْهُمْ عَنِّي
أَفْضَلَ التَّحِيَّةِ وَالسَّلامِ، وَارْدُدْ عَلَيَّ مِنْهُمُ
التَّحِيَّةَ وَالسَّلامَ . اللّٰهُمَّ وَهَاتَانِ الرَّكْعَتانِ هَدِيَّةٌ
مِنِّي إِلیٰ مَوْلايَ وَسَيِّدِي وَ إِمامِي الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ
عَلَيْهِمَا السَّلامُ . اللّٰهُمَّ صَلِّ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ
مُحَمَّدٍ وَتَقَبَّلْ ذٰلِكَ مِنِّي، وَاجْزِنِي عَلَیٰ ذٰلِكَ أَفْضَلَ
أَمَلِي وَرَجائِي فِيكَ وَفِي وَلِيِّكَ، يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا برای تو
نماز خواندم و رکوع و سجود بجا آوردم، یگانه‌ای و شریکی برایت نیست، به
درستی که نماز و رکوع و سجود جز برای تو نیست، زیرا تویی خدا، معبودی جز تو
نیست؛ خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد، برترین درود و سلام را از
سوی من به ایشان برسان و از سوی آنان تحیّت و سلام را به من باز گردان؛
خدایا این دو رکعت، هدیه‌ای است از سوی من به مولایم و آقا و امامم حسین بن
علی (درود بر ایشان)، خدایا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و آن را از
من بپذیر و بر آن نماز به من پاداش ده، به برترین آرزو و امیدم درباره تو و
ولی‌ات، ای مهربان‌ترین مهربانان.
سپس به سوی پایین
پای مبارک حضرت امام حسین(علیه‌السلام) رفته و علی بن الحسین(علیه‌السلام)
را که قبرشان آنجاست زیارت کن و در زیارت حضرتش بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا
ابْنَ نَبِيِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ
الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ،
السَّلامُ عَلَيْكَ أَيُّهَا الشَّهِيدُ ابْنُ الشَّهِيدِ، السَّلامُ
عَلَيْكَ أَيُّهَا الْمَظْلُومُ ابْنُ الْمَظْلُومِ، لَعَنَ اللّٰهُ
أُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَلَعَنَ
اللّٰهُ أُمَّةً سَمِعَتْ بِذٰلِكَ فَرَضِيَتْ بِهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ
يَا مَوْلايَ ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَلِيَّ اللّٰهِ وَابْنَ
وَلِيِّهِ، لَقَدْ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ وَجَلَّتِ الرَّزِيَّةُ بِكَ
عَلَيْنا وَعَلَیٰ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ، فَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً
قَتَلَتْكَ، وَأَبْرَأُ إِلَی اللّٰهِ وَ إِلَيْكَ مِنْهُمْ فِي الدُّنْيا
وَالْآخِرَةِ.
سلام بر تو ای
فرزند رسول خدا، سلام بر تو ای فرزند پیامبر خدا، سلام بر تو ای فرزند
امیرمؤمنان، سلام بر تو ای فرزند حسین شهید، سلام بر تو ای شهید، سلام بر
تو ای ستمدیده و پسر ستمدیده، خدا لعنت کند امّتی که تو را کشت و خدا لعنت
کند امّتی که به تو ستم روا داشت و خدا لعنت کند امّتی که این واقعه را
شنید و به آن رضایت داد؛ سلام بر تو ای مولایم، سلام بر تو ای ولی خدا و
فرزند ولی خدا، این مصیبت و این عزا بر ما و همۀ مومنان دشوار و طاقت‌فرسا
شد؛ خدا لعنت کند امّتی که تو را کشتند، به سوی خدا و به سوی تو، از ایشان
در دنیا و آخرت بیزاری می‌جویم.
بعد به سوی دیگر شهدا رو کن و ایشان را به این صورت زیارت کن:
السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَوْلِياءَ اللّٰهِ وَأَحِبَّاءَهُ، السَّلامُ
عَلَيْكُمْ يَا أَصْفِياءَ اللّٰهِ وَأَوِدَّاءَهُ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ
يَا أَنْصارَ دِينِ اللّٰهِ، وَأَنْصارَ نَبِيِّهِ، وَأَنْصارَ أَمِيرِ
الْمُؤْمِنِينَ، وَأَنْصارَ فاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمِينَ،
السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصارَ أَبِي مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ الْوَلِيِّ
النَّاصِحِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَنْصارَ أَبِي عَبْدِاللّٰهِ
الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ الْمَظْلُومِ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَيْهِمْ
أَجْمَعِينَ، بِأَبِي أَنْتُمْ وَأُمِّي طِبْتُمْ وَطَابَتِ الْأَرْضُ
الَّتِي فِيها دُفِنْتُمْ وَفُزْتُمْ وَاللّٰهِ فَوْزاً عَظِيماً، يَا
لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ مَعَكُمْ فِي الْجِنانِ مَعَ
الشُّهَداءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُولَئِكَ رَفِيقاً، وَالسَّلامُ
عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ.
سلام بر شما
ای اولیای خدا و عاشقانش، سلام بر شما ای برگزیدگان خدا و دوستانش، سلام بر
شما ای یاران دین خدا و یاران پیامبر خدا و یاران امیرمؤمنان و یاران
فاطمه سرور بانوان جهانیان، سلام بر شما ای یاران ابی محمّد حسن ولی
خیرخواه، سلام بر شما ای یاران ابی‌عبدالله حسین آن شهید مظلوم، درود خدا
بر همه آنان باد؛ پدر و مادرم فدایتان، پاک گشتید و نیز زمینی که در آن دفن
هستید پاک شد، سوگند به خدا که به رستگاری رسیدید، رستگاری بزرگ، ای کاش
من هم با شما بودم و با شما و با شهیدان و شایستگان در بهشت رستگار می‌شدم و
چه خوب رفقایی هستید و سلام و برکات خدا بر شما باد.
آنگاه به جانب بالای سر امام حسین(علیه‌السلام) برگرد و برای خود و اهل و عیال و برادران با ایمانت بسیار دعا کن.
سید ابن طاووس و
شهید فرموده‌اند: سپس به محلّ شهادت جناب عباس (رضی‌الله‌عنه) برو، همین‌که
به آنجا رسیدی، نزد قبر آن حضرت بایست و بگو:
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا أَبَا الْفَضْلِ الْعَبَّاسَ بْنَ أَمِيرِ
الْمُؤْمِنِينَ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ،
السَّلامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَوَّلِ الْقَوْمِ إِسْلاماً،
وَأَقْدَمِهِمْ إِيماناً، وَأَقْوَمِهِمْ بِدِينِ اللّٰهِ،
وَأَحْوَطِهِمْ عَلَی الْإِسْلامِ، أَشْهَدُ لَقَدْ نَصَحْتَ لِلّٰهِ وَ
لِرَسُولِهِ وَلِأَخِيكَ فَنِعْمَ الْأَخُ الْمُواسِي، فَلَعَنَ اللّٰهُ
أُمَّةً قَتَلَتْكَ، وَلَعَنَ اللّٰهُ أُمَّةً ظَلَمَتْكَ، وَلَعَنَ
اللّٰهُ أُمَّةً اسْتَحَلَّتْ مِنْكَ الْمَحارِمَ، وَانْتَهَكَتْ فِي
قَتْلِكَ حُرْمَةَ الْإِسْلامِ، فَنِعْمَ الْأَخُ الصَّابِرُ الْمُجاهِدُ
الْمُحامِي النَّاصِرُ، وَالْأَخُ الدَّافِعُ عَنْ أَخِيهِ، الْمُجِيبُ
إِلیٰ طاعَةِ رَبِّهِ، الرَّاغِبُ فِيمَا زَهِدَ فِيهِ غَيْرُهُ مِنَ
الثَّوَابِ الْجَزِيلِ وَالثَّنَاءِ الْجَمِيلِ، وَأَلْحَقَكَ اللّٰهُ
بِدَرَجَةِ آبائِكَ فِي دارِ النَّعِيمِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ.
سلام بر تو ای
ابوالفضل عباس فرزند امیرمؤمنان، سلام بر تو ای فرزند سرور جانشینان، سلام
بر تو ای فرزند نخستین مؤمن این امّت در قبول اسلام و پیش‌ترین آنان در
ایمان و پابرجاترینشان در دین خدا و هشیارترینشان بر اسلام؛ گواهی می‌دهم
که تو برای خدا و رسول خدا و برادرت خیرخواهی کردی، پس چه نیکو برادر
حمایت‌کننده‌ای بودی؛ خدا لعنت کند امّتی که تو را کشت و به تو ستم روا
داشت و حلال شمرد از تو حرمت‌ها را و در کشتنت پرده حرمت اسلام را درید، پس
چه نیکو برادر شکیبا، مجاهد، پشتیبان، یاور، مدافع از برادرش بود،
پاسخ‌دهنده به طاعت پروردگارش، مشتاق به آنچه دیگران بی‌رغبت به آن بودند
که عبارت است از پاداش برجسته و ستایش زیبا و خدا تو را در خانه نعمت
جاودان به مقام پدرانت برساند، که خدا ستوده و بزرگوار است.
پس خود را به قبر بیفکن و بگو:
اللّٰهُمَّ لَكَ تَعَرَّضْتُ، وَلِزِيارَةِ أَوْلِيائِكَ قَصَدْتُ،
رَغْبَةً فِي ثَوَابِكَ، وَرَجَاءً لِمَغْفِرَتِكَ، وَجَزِيلِ
إِحْسَانِكَ، فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ
مُحَمَّدٍ، وَأَنْ تَجْعَلَ رِزْقِي بِهِمْ دارَّاً، وَعَيْشِي بِهِمْ
قَارَّاً، وَزِيارَتِي بِهِمْ مَقْبُولَةً، وَذَنْبِي بِهِمْ مَغْفُوراً،
وَاقْلِبْنِي بِهِمْ مُفْلِحاً مُنْجِحاً مُسْتَجاباً دُعائِي بِأَفْضَلِ
مَا يَنْقَلِبُ بِهِ أَحَدٌ مِنْ زُوَّارِهِ وَالْقَاصِدِينَ إِلَيْهِ،
بِرَحْمَتِكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.
خدایا من
متوجّه تو و زیارت اولیایت شدم، آن را قصد کردم از روی اشتیاق به ثوابت و
امید به آمرزشت و بسیاری احسانت، از تو درخواست می‌کنم که بر محمّد و
خاندان محمّد درود فرستی و قرار دهی روزی‌ام را به حق ایشان سرشار و
خوشی‌ام را پابرجا و زیارتم را پذیرفته و گناهم را آمرزیده و به حق ایشان
بازگردان مرا رستگار و موفق، در حال اجابت دعایم به برترین صورتی که یکی از
زائران حضرتش و آهنگ کنندگان به سویش بازمی‌گردد؛ به مهربانی‌ات، ای
مهربان‌ترین مهربانان.
پس ضریح را ببوس و نزد
آن حضرت نماز زیارت بخوان و نیز آنچه خواسته باشی از دعا و قرآن و ذکر
انجام ده و چون خواستی آن حضرت را وداع کنی، آنچه را که پیش از این بیان
کردم، در «وداع» آن حضرت بگو.