بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِیمِ
اهمیت فرستادن هدیه برای مردگان
از کتاب
«جامع الاخبار» نقل‌شده: بعضی از صحابه، از حضرت رسول(صلی‌الله‌علیه‌وآله)
نقل کرده‌اند: که آن حضرت فرمود: برای اموات خود هدیه بفرستید، پرسیدیم:
هدیه برای اموات چیست؟ فرمود: صدقه و دعا.
و فرمود: هر جمعه
ارواح مؤمنان به آسمان دنیا می‌آیند و در برابر خانه‌ها و منازل خود قرار
می‌گیرند و هر یک از ایشان به آواز حزین و با گریه فریاد می‌کنند: ای اهل
من و اولاد من، ای پدر و مادر من، ای خویشان من، به ما به آنچه در دنیا در
دست ما بود مهربانی کنید، عذاب و حساب آن بر ما و سودش برای غیر ماست و هر
یک خویشان خود را فریاد می‌کنند: به ما مهربانی کنید به درهمی یا قرص نانی
یا جامه‌ای که خداوند شما را از جامه‌ی بهشت بپوشاند. پس رسول
خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) گریه کرد و ما گریه کردیم و آن حضرت از زیادی
گریستن قدرت بر سخن گفتن نداشت، آنگاه فرمود: اینان برادران دینی شمایند که
پس از شادی و نعمت، تبدیل به خاک پوسیده شده‌اند، اینان به عذاب و هلاکت
بر جان‌های خود فریاد می‌کنند و می‌گویند: وای بر ما، اگر آنچه در دست ما
بود در طاعت و رضای خدا انفاق می‌کردیم، نیازمند به شما نبودیم، پس با حسرت
و پشیمانی باز می‌گردند و فریاد می‌زنند، صدقه مردگان را زود بفرستید.
و نیز از آن حضرت
روایت کرده: هر صدقه‌ای که برای میت داده می‌شود، فرشته‌ای آن را در طبقی
می‌گیرد که شعاع آن درخشان است و به هفت آسمان می‌رسد، پس لب قبر می‌ایستد و
فریاد می‌کند: «اَلسَّلامُ عَلَیکم یا اَهلَ القُبورِ،
اهل شما این هدیه را به سوی شما فرستادند»، پس میت آن را می‌گیرد و وارد
قبر خود می‌کند و خوابگاهش با آن گسترده می‌شود. سپس فرمود: هرکس میت را با
دادن صدقه مهربانی کند، برای اوست نزد خدا از پاداش، مانند کوه احد و روز
قیامت در سایه عرش خدا می‌باشد، روزی که سایه‌ای جز سایه عرش خدا نیست؛
زنده و مرده به این صدقه نجات می‌یابند.
حکایت شده: امیر خراسان را در خواب دیدند که می‌گفت: برای من آنچه را که برای سگان خود می‌اندازید بفرستید که به آن نیازمندم.